คุณชาย,เธอแต่งงานแล้ว! นิยาย บท 8

นายอนันต์ไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร พร้อมฉีกชุดนอนของเธอออก

เมื่อมือเย็นน่าขยะแขยงสัมผัสแผ่นหลังของเธอ อิงฟ้าก็ร้องลั่นด้วยความตกใจ

“นายอนันต์!”

เสียงร้องที่ดังทะลุแก้วหูนั้น ทำให้มือของนายอนันต์ที่กำลังคลำอย่างสะเปะสะปะหยุดไปชั่วขณะหนึ่ง

แต่เขาชะงักไปแค่ชั่วครู่เท่านั้น แล้วเคลื่อนตัวลงไปดึงกางเกงชั้นในของเธอลง

อิงฟ้าเกลียดจนขนาดอยากจะฆ่ามัน: "ไอ้อนันต์ ถ้าวันนี้แกยังกล้าขืนใจฉัน พรุ่งนี้ฉันจะไปฟ้องศาล!"

มือที่กำลังดึงกางเกงของเขาหยุดลงอีกครั้ง เขาก็อดไม่ได้ที่จะตะคอกเมื่อเขาได้ยินเรื่องตลกนั้น "ฉันไม่กลัวตำรวจซักนิด แล้วฉันต้องกลัวว่าเธอจะแจ้งจับฉันงั้นหรอ?"

อิงฟ้ากำมือแน่น กัดฟันและพูดว่า "ฉันรู้ว่าตระกูลอนันตโชคของคุณมีอิทธิพล แต่แล้วยังไง นี่มันยุคของสื่อแล้ว ถ้าแกยังกล้าใช้อิทธิพลจัดการเรื่องนี้ ฉันจะแฉแกกับสื่อ!"

นายอนันต์เลิกคิ้วขึ้นด้วยท่าทีที่ไม่ยี่หระ “ได้เลย งั้นเธอไปแฉกับสื่อเลยสิ ฉันก็ไม่ได้มีข่าวมานานแล้วเหมือนกัน  ”

เห็นได้ชัดว่านายอนันต์ไม่กลัวเลยซักนิด อิงฟ้าก็รู้สึกหมดหนทางขึ้นมาทันที คนที่เธอกำลังเจรจาด้วยไม่ใช่คนนิสัยเสียธรรมดา แต่เป็นลูกชายที่ผู้ที่มีอิทธิพล อีกทั้งครอบครัวยังร่ำรวยอีกด้วย เขาสามารถปิดข่าวได้อย่างง่ายดายราวกับมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มีเรื่องกับเขาเหมือนเอาเธอที่เป็นไม้ซีกไปงัดไม้ซุงอย่างเขา

อิงฟ้าดึงสติกลับมา เพื่อหาทางจัดการกับคนอย่างนายอนันต์ เธอไม่สามารถสู้แรงเขาได้  แถมไม่มีคนหนุนหลังอีกด้วย เธอต้องช่วยตัวเอง เรียนรู้ที่จะหลบหลีกและใช้เล่ห์กล

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อิงฟ้าก็อ่อนเสียงลงและพูดด้วยน้ำเสียงที่ดี: "คุณอนันต์ ฉันไม่ได้อยากจะฟ้องคุณหรอก แต่เป็นเพราะฉันไม่มีทางเลือก เป็นพวกหัวเดียวกระเทียมลีบ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ใบหน้าของนายอนันต์ ก็อ่อนลงเล็กน้อย แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปล่อยเนื้อที่จะเข้าปากเสือหรอกนะ

เขาก้มศีรษะลงและใช้ปากจูบลงบนไหปลาร้าของเธออย่างดูดดื่ม “ถ้าฉันอยากจะมีอะไรกับเธอ แล้วเธอจะทำไงได้หล่ะ”

อิงฟ้ารู้สึกสะอิดสะเอียนมากแต่ก็ต้องยั้งใจไว้ “งั้นขอเวลาให้ฉันทำใจก่อนนะคะ หลังจากที่ฉันหลงรักคุณแล้ว เรื่องแบบนี้ก็จะเป็นไปโดยธรรมชาติ แต่ถ้าคุณบังคับฉันตอนนี้ มีแต่จะทำให้ฉันรังเกียจ"

นายอนันต์พูดด้วยท่าทีที่ไม่แยแสว่า "ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันสบายตัวก็พอแล้ว"

ความหน้าหนาของเขา ทำให้อิงฟ้าสงบนิ่งเล็กน้อย

เธอฝืนตนเองที่จะไม่ให้ตบเขา พยายามหาทางต่อรองกับเขาต่อ: "คุณอนันต์ ฉันได้ยินมาว่า ถ้าคนรักกันทำเรื่องอย่างว่า จะให้ความรู้สึกที่ดีมากกว่าการบังคับกัน คุณไม่อยากลองมันหรอ?”

นายอนันต์ไม่ใช่คนโง่ เขารู้ได้ทันทีว่าอิงฟ้ากำลังใช้ไม้อ่อนกับเขาเพื่อหาทางรอด

อิงฟ้ารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยราคะของเขามีท่าทีอ่อนลง  เธอยังคงหาทางโน้มน้าวต่อ:

“คุณอนันต์ ฉันขอเวลาสามเดือน เมื่อฉันตกหลุมรักคุณ ฉันจะเต็มใจนอนกับคุณ ตกลงไหม”

"ไม่"

นายอนันต์ปฏิเสธโดยไม่ลังเล: "สามเดือนนานเกินไป ฉันรอไม่ไหวแล้ว"

เขาปฏิเสธโดยทันที แต่ดูแล้วว่ายังพอมีหนทางเจรจาอยู่บ้าง อิงฟ้ารีบถอยหลัง “แล้วสองเดือนล่ะ?”

นายอนันต์เห็นในตาของเธอสว่างขึ้นในทันใด จึงอดไม่ได้ที่จะหยิกหน้าเธอ "ฉันรอเธอได้แค่สามวัน"

เขาต้องการมีอะไรกับเธอวันนี้เลย แต่เธอพูดถูก การขืนใจมันไม่สนุก อย่างมากก็แค่ตื่นเต้นชั่วครู่ แถมเปลืองแรงอีกต่างหาก

ปล่อยให้เธอคุ้นเคยก่อน ยังไงก็ตาม เหลือเวลาอีกไม่กี่วัน ดังนั้นเขาสามารถใช้โอกาสนี้เตรียมตัวให้พร้อม

ท้ายที่สุดแล้ว ผู้หญิงที่ฉลาดและสวยอย่างอิงฟ้า ควรถูกผูกไว้กับเตียงและค่อยๆเล่นอย่างช้า ๆ แบบนี้ถึงจะได้อารมณ์และตื่นเต้นยิ่งขึ้น