คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 109

อะไรนะ?

ส่งฉือหว่านไปเรียนที่ไหนนะ?

มหาวิทยาลัย C งั้นเหรอ?

เขาบ้าไปแล้วหรือไง?

มหาวิทยาลัย C เป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำ ฉือหว่านมีสิทธิ์อะไรจะเข้าไปเรียนที่นั่น?

สีหน้าของฉือเจียวเปลี่ยนไปทันที "ซือหาน! ฉือหว่านเลิกเรียนไปตั้งแต่สิบหกแล้วนะ! เธอมาจากบ้านนอก นอกจากยั่วยวนผู้ชาย เธอทำอะไรเป็นที่ไหน แล้วคนแบบนี้มีสิทธิ์อะไรจะเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย C?"

ฮั่วซือหานมองฉือเจียว แต่ไม่ได้ตอบอะไร

แววตาของเขามั่นคงและหนักแน่นมาก เป็นการบอกชัดเจนว่าเรื่องนี้ไม่มีการต่อรอง เขาตัดสินใจแล้วว่าจะส่งฉือหว่านเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัย C

ฉือเจียวเป็นคนฉลาด เธอกับฮั่วซือหานเพิ่งกลับมาคืนดีกัน เธอไม่กล้าทะเลาะกับเขาเรื่องนี้

อีกอย่าง คนอย่างฉือหว่านเข้าไปในมหาวิทยาลัย C ก็มีแต่จะกลายเป็นตัวตลก พอถึงเวลานั้น ฮั่วซือหานก็จะยิ่งรังเกียจเธอเอง เธอไม่ต้องทำอะไร แค่นั่งดูฉือหว่านขายขี้หน้าก็พอแล้ว

ฉือเจียวแย้มรอยยิ้ม "ก็ได้ค่ะ ซือหาน ฉันจะฟังคุณทุกอย่าง"

ฮั่วซือหานยกมือขึ้นบีบจมูกเล็กของเธอเบาๆ "เด็กดี~"

ฉือเจียวซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนเขาอย่างมีความสุข

…

ฉือหว่านกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เธอนั่งรอฮั่วซือหานอยู่ในห้องนอน

จนกระทั่งดึกดื่น แสงไฟจากรถยนต์สองดวงพุ่งส่องเข้ามาจากสนามหญ้าด้านนอก ฮั่วซือหานขับรถโรลส์รอยซ์แฟนธอมสุดหรูกลับมา

เขาคงอยู่ที่โรงพยาบาลกับฉือเจียวมาตลอดถึงได้กลับมาดึกขนาดนี้

ไม่นาน ประตูห้องนอนถูกผลักเปิดออก ฮั่วซือหานเดินเข้ามาพร้อมกับไอเย็นที่ติดตัวมา

ฉือหว่านเงยหน้ามองเขา "ฉือเจียวเป็นยังไงบ้าง?"

ฮั่วซือหานก้าวเข้ามาด้วยร่างสูงโปร่ง เขาเอื้อมมือไปปลดกระดุมสูทด้วยท่าทีสบายๆ "แค่แผลภายนอก ไม่ได้กระทบเส้นเอ็นหรือกระดูก"

ฉือหว่านไม่ได้แปลกใจเลยสักนิด "เธอไม่มีทางทำให้ตัวเองเจ็บหนักหรอก"

ฮั่วซือหานกลืนน้ำลายลงคอ "ฉือเจียวไม่อนุญาตให้ฉันกับเธอนอนห้องเดียวกันอีก"

ฉือเจียวไม่อนุญาตให้พวกเขาอยู่ด้วยกันอีก

ฉือหว่านชะงักไปเล็กน้อย หัวใจเธอเหมือนถูกผึ้งต่อย เจ็บแปลบจนเธอเผลอหวั่นไหว

เสียงของฉือเจียวดังก้องอยู่ในหัว "ฉือหว่าน ฉันกลัวว่าเธอจะเหลิงจนลืมตัว เพราะงั้นฉันจะทำให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม!"

ฉือเจียวทำสำเร็จแล้ว เธอทำให้ฉือหว่านกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้จริงๆ

ใบหน้าเล็กของฉือหว่านไม่มีแววอารมณ์ใดๆ มีเพียงสีขาวซีดเล็กน้อย เธอก้มหน้าลง ขนตายาวสั่นไหว "ฉันจะย้ายออกคืนนี้เอง เรื่องของคุณย่า ฉันจะไปบอกเอง ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีก"

พูดจบฉือหว่านก็หมุนตัวเดินออกไปทันที

แต่ฮั่วซือหานคว้าข้อมือเธอไว้ "ดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ค่อยไป"

เขาพูดเสริมอีกประโยค "คืนนี้ฉันจะไปนอนที่ห้องหนังสือ"

ฉือหว่านหัวเราะเยาะตัวเองในใจ แค่ฉือเจียวพูดประโยคเดียว เขาก็กลายเป็นผู้ชายรักนวลสงวนตัวได้ทันที…