คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 13

ฉือหว่านรู้สึกหูอื้อ

เขาถึงกับพูดว่าจะช่วยเธอหาผู้ชายหนึ่งคน หรือสองคนก็ได้อย่างนั้นเหรอ?

เขาได้เลือกไปแล้ว

เขาเลือกฉือเจียวโดยไม่ลังเล

ราวกับมีคมดาบปักลึกเข้าไปในหัวใจของฉือหว่าน ดาบเล่มนั้นยังคงบิดแทงจนเลือดเนื้อของเธอแตกกระจาย

ริมฝีปากของฉือหว่านสั่นระริก เธอเอ่ยเสียงเบาและยากลำบาก "ฮั่วซือหาน ฉันยัง...เป็นภรรยาของคุณอยู่..."

ฮั่วซือหานในตอนนี้สวมชุดเสื้อเชิ้ตสีดำสะอาดและกางเกงสแล็กเรียบเนี้ยบ เขาได้ปัดเป่าความยุ่งเหยิงที่เพิ่งเกิดขึ้นไปหมดสิ้น เขากลับมาเป็นชายผู้เยือกเย็นและสง่างามเช่นเดิม

เขาหยิบบางสิ่งออกมาแล้วยื่นให้ฉือหว่าน "นี่คือสิ่งที่ชดเชยให้คุณ"

ฉือหว่านก้มมองลงไป มันคือเช็คจำนวนมหาศาลที่มีศูนย์แปดตัว

เสียงของฮั่วซือหานเย็นชาและเรียบนิ่งดังขึ้นจากเหนือศีรษะเธอ "ฉือหว่าน นี่คือค่าชดเชยในการหย่าของเรา เราหย่ากันเถอะ"

เขาวางเช็คลงบนอ่างล้างหน้าก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปทันที

เขากำลังไปหาฉือเจียว

เหมือนกับแม่ในอดีต

ดวงตาของฉือหว่านที่ขาวกระจ่างแดงก่ำ น้ำตาเอ่อล้นจนแวววาว เธอถูกทอดทิ้งอีกครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นแม่ หรือฮั่วซือหาน เธอพยายามยึดพวกเขาไว้สุดชีวิต แต่ทั้งสองกลับมอบความรักให้กับฉือเจียว

ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน มันก็ไม่มีความหมาย

ไม่นานนัก มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เสียงของเขาคุยกับป้าอู๋ "คุณผู้ชายส่งผมมา ผมมาหาคุณผู้หญิง คุณผู้หญิงอยู่ไหนครับ?"

ป้าอู๋ตอบ "คุณผู้หญิงอยู่ในห้องนอนค่ะ ตามฉันมา"

ป้าอู๋พาชายคนนั้นเดินตรงมาทางห้อง

สีหน้าของฉือหว่านซีดขาวราวกระดาษในพริบตา เธอไม่คาดคิดว่าฮั่วซือหานจะรวดเร็วถึงเพียงนี้ เขาได้หาผู้ชายมาให้เธอแล้ว

ฉือเจียวนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ ใบหน้าสวยหวานของเธอถูกแต้มสีแดงระเรื่อจากฤทธิ์ยา ยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์ยั่วยวนมากขึ้น

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่อยู่ข้างๆ เธอ มองฉือเจียวด้วยสายตาโลมเลียมานาน เขายื่นมือไปโอบไหล่หอมกรุ่นของเธอ "คนสวย ครึ่งชั่วโมงกำลังจะหมดแล้ว แฟนของคุณไม่มาหรอก คืนนี้คุณต้องเป็นของผมแน่ๆ"

ฉือเจียวไม่ได้สนใจชายหนุ่มคนนั้น เธอเพียงแค่จ้องมองนาฬิกานับถอยหลังในโทรศัพท์ของเธอ "คุณจะรีบไปไหน ยังเหลืออีกห้าวินาที เขาต้องมาถึงแน่นอน ห้า...สี่...สาม...สอง...หนึ่ง..."

ทันทีที่คำว่า "หนึ่ง" หลุดจากปาก มือที่โอบไหล่ของเธออยู่ก็ถูกมือใหญ่ที่มีกระดูกเรียงชัดจับไว้อย่างแน่นหนา แล้วบิดออกเบาๆ

"กร๊อบ!"

เสียงกระดูกหักดังขึ้น ชายหนุ่มคนนั้นร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

ฉือเจียวหันหลังกลับไป ฮั่วซือหานมาถึงแล้ว

ไหล่ของเขาเปียกโชกด้วยไอน้ำค้างที่เย็นยะเยือกจากการเดินทางอันเร่งรีบ ชายหนุ่มที่เจ็บปวดกรีดร้อง ฮั่วซือหานผลักเขาออกไปอย่างรุนแรง

ชายหนุ่มถูกผลักจนกระแทกกับเคาน์เตอร์บาร์อย่างแรง ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ฉือเจียวลุกขึ้นยืน เธอเอื้อมมือไปคล้องแขนที่แข็งแรงของฮั่วซือหาน ยิ้มหวานสดใส "ฉันบอกแล้วว่า แฟนของฉันต้องมาถึงแน่ๆ!"