คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 120

นี่คือสัญญาณอันตรายที่ชัดเจนมาก

ตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานก็ก้าวขายาวๆ ออกไป เขาสั่งให้เลขาจ้าวไปจัดการเรื่องรถแล้ว

เสี่ยวเยาคนนั้นช่างเป็นที่รักของเขาจริงๆ แค่เสี่ยวเยาโทรมา เขาก็รีบทำให้ทันที

เธอต้องรู้ให้ได้ว่าเสี่ยวเยาเป็นใคร

เธอต้องกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเสี่ยวเยาให้ได้!

…………

ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ยังยืนอยู่ริมถนน ไม่นานรถหรูโรลส์รอยซ์ก็แล่นมาจอดเทียบตรงหน้า

คนขับเปิดประตูหลังด้วยท่าทีเคารพ ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ขึ้นรถไปด้วยกัน

ฉือหว่านอึ้ง “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอรวยขนาดนี้เลยเหรอ?”

โรลส์รอยซ์ รถประจำตัวของฮั่วซือหานก็เป็นยี่ห้อนี้เหมือนกัน หรือว่ายี่ห้อนี้จะเป็นแบรนด์โปรดของพวกผู้ชายเลวๆ?

เยี่ยฮวนเอ่อร์หัวเราะ “ใช่ ก็รวยใช้ได้เลย หวานหว่าน ฉันแนะนำเธอให้รู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉันดีไหม เธอมาเป็นพี่สะใภ้ของฉันเถอะ”

อะไรนะ อะไรนะ?

ฉือหว่านรีบปฏิเสธ “ขอบคุณนะฮวนเอ่อร์ แต่ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ฉันขอผ่านดีกว่า ฉันไม่คู่ควรหรอก”

เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่หวานหว่านเอ๋ย เธอก็เป็นพี่สะใภ้ของฉันอยู่แล้วนี่

ลูกพี่ลูกน้องของฉันก็คือฮั่วซือหานไง!

…………

วันรุ่งขึ้น มหาวิทยาลัย C

ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์เดินกลับหอพักด้วยกัน ตอนนั้นเอง อยู่ๆ ก็มีคนเดินเข้ามาหา “เธอคือเทพแห่งการนอน ฉือหว่านใช่ไหม?”

ฉือหว่านเงยหน้า คนที่มาคือโจวเจิ้นอวี่

ฉือหว่านดึงเยี่ยฮวนเอ่อร์จะเดินออกไปด้วยกัน

แต่เดินไม่ได้แล้ว เพราะกลุ่มลูกน้องที่โจวเจิ้นอวี่พามาด้วย ล้อมพวกเธอไว้หมดแล้ว

เยี่ยฮวนเอ่อร์มองไปที่โจวเจิ้นอวี่ “โจวเจิ้นอวี่ นายอย่ามากเกินไปหน่อยเลยนะ!”

“มากเกินไป? ฮ่าๆ ฉันมันก็เป็นแบบนี้แหละ แล้วจะทำไม?” โจวเจิ้นอวี่หัวเราะลั่นอย่างกร่าง “ฉือหว่าน อย่ามาทำเป็นใสซื่อหน่อยเลย เธอมันก็แค่บ้านนอกเข้ากรุง พวกเรียนไม่เอาไหนเอาแต่นอนในห้องเรียน ฉันลดตัวมาชอบเธอ ถือว่าเป็นบุญของเธอแล้ว!”

พูดจบโจวเจิ้นอวี่ก็หันไปมองเยี่ยฮวนเอ่อร์แวบหนึ่ง จากนั้นพูดจาหยาบคายไม่ไว้หน้า “พวกเรา ฉือหว่านบ้านนอกนี่เป็นของฉัน ส่วนยัยเยี่ยขี้เหร่ก็ยกให้พวกนายละกัน ขี้เหร่แบบนี้คงไม่มีผู้ชายที่ไหนอยากแตะหรอก ถือว่าได้สาวบริสุทธิ์ฟรีๆ ไปละกัน”

ลูกน้องพวกนั้นต่างก็หัวเราะ “ฮ่าๆ” เสียงดังลั่น สายตาหื่นกามไล่มองฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์อย่างเปิดเผย

เยี่ยฮวนเอ่อร์ที่ปกติใจดีสุดๆ ตอนนี้ตัวสั่นไปทั้งตัวด้วยความโกรธ “แก!”

เธอทำท่าจะพุ่งเข้าไป แต่ฉือหว่านดึงเธอมาไว้ข้างหลังตัวเองก่อน

ตอนนั้นเอง โจวเจิ้นอวี่โบกมือ “พวกเรา จัดการพวกเธอซะ!”