คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 124

ตั้งแต่เธอย้ายออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เธอก็มาอยู่ที่นี่

ฮั่วซือหานเห็นเตียงเล็กๆ ของฉือหว่าน ผ้าห่มกับหมอนของเธอพับไว้อย่างเรียบร้อยดี แต่เมื่อกี้เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ชุดสายเดี่ยวสีขาวตกอยู่บนเตียง

ฮั่วซือหานเหลือบมองแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว เขาหันข้าง มองเด็กสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง

ฉือหว่านอยากอธิบาย “วันนี้ฉันลงมือกับโจวเจิ้นอวี่เพราะว่า……”

“ฉือหว่าน ฉันส่งเธอมาเรียนมหาวิทยาลัย C เพื่อให้ตั้งใจเรียน ตั้งใจศึกษาทางการแพทย์ แล้วตอนนี้เธอกำลังทำอะไร? เรียนก็ไม่เรียน เอาแต่นอนในห้องเรียน เลิกเรียนก็ตีกับคนอื่น? เธอไม่จำเป็นต้องเก่งเหมือนฉือเจียว แต่เธอก็อย่าหาเรื่องได้ไหม ตอนนี้ตระกูลโจวเขาจะไล่เธอออกจากมหาวิทยาลัย C อยู่แล้ว! ฉันไม่ได้มีเวลามาคอยตามแก้ปัญหาให้เธอตลอดเวลาหรอกนะ!”

ฮั่วซือหานที่อัดอั้นความโกรธมาตลอดทาง ตอนนี้ระเบิดออกมาหมด ด่าฉือหว่านเป็นชุด

ฉือหว่านมองเขาที่กำลังเดือดดาล “……”

เขาไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเธอเลย

ในสายตาเขา เธอก็คงเป็นแค่คนแย่ๆ คนหนึ่ง

เทียบกับฉือเจียวไม่ได้เลยสักนิด

เขาในตอนนี้ ต่างจากเขาเมื่อคืนในห้อง VIP บาร์โดยสิ้นเชิง

เมื่อคืนเขาอ่อนโยนกับฉือเจียวขนาดไหน รับองุ่นจากมือฉือเจียวมากิน รับแก้วไวน์จากมือเธอมากระดก

แต่เขากลับเย็นชาและรำคาญเธอขนาดนี้

ฉือเจียวคือคนที่เขาชอบ

ส่วนเธอ คือคนที่เขาเกลียด

ดวงตากลมใสของฉือหว่านมองเขาอย่างเงียบๆ “ประธานฮั่ว ขอโทษด้วยค่ะ ที่ทำให้คุณเสียเวลา”

ฮั่วซือหานชะงัก

ฉือหว่านยกมุมปากขึ้นนิดหนึ่ง “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฝ่ายปกครองถึงโทรไปตามคุณมา ฉันจะไปบอกฝ่ายปกครองเอง ว่าคุณไม่ใช่ผู้ปกครองของฉัน ต่อไปเรื่องของฉันจะไม่รบกวนประธานฮั่วอีกค่ะ”

ฉือหว่านร้องอุทานเบาๆ ไม่คิดเลยว่าทั้งคู่จะล้มลงบนเตียงในท่านี้ ท่านี้ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับพวกเขา ผู้หญิงอยู่บน ผู้ชายอยู่ล่าง

ดูเหมือนเธอจะเคยอยู่ในท่านี้กับเขาอยู่บ่อยๆ

ใครจะไปคิดว่าเธอจะกดเขาให้อยู่ใต้ร่างได้ขนาดนี้?

ฉือหว่านยกสองมือเล็กๆ ขึ้นยันแผงอกเขาไว้ พยายามจะลุกขึ้น

แต่ข้อมือเรียวบางของเธอก็ถูกเขาจับล็อกไว้อีกครั้ง เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าดังขึ้น “ฉือหว่าน เธอกำลังลูบอะไรอยู่?”

ฝ่ามือขาวนุ่มของฉือหว่านยังรู้สึกถึงอะไรแข็งๆ อยู่ เมื่อกี้เธอคงยันโดนกล้ามท้องของเขาเข้าเต็มๆ

“ฉัน…” เธออยากอธิบาย

แต่ฮั่วซือหานกลับยื่นมือมาดึงเธอเข้าไปในอ้อมอก ร่างสูงแกร่งเอนพิงหัวเตียง ดวงตาคมกริบมองเพดานอย่างเหม่อลอย ก่อนจะพูดเสียงแหบพร่า “ฉือหว่าน เธอจะเป็นเด็กดีบ้างไม่ได้เลยหรือไง?”