คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 126

งั้นก็ช่างมันเถอะ

เท้าเล็กข้างขวาของเธอถูกเขาจับไว้ในอุ้งมือ ตรงนั้นเป็นจุดอ่อนไหวของผู้หญิง เธอพยายามดึงเท้ากลับ “ปล่อย!”

ฮั่วซือหานเองก็รู้สึกถึงความไม่เหมาะสม เขามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะปล่อยมือ

เท้าเล็กขาวนุ่มถูกดึงกลับทันที แล้วเธอก็ซ่อนมันไว้ใต้กระโปรง

ฮั่วซือหานลุกขึ้นนั่ง กลับเข้าสู่เรื่องหลัก “เรื่องนี้ฉันจะให้คนไปจัดการให้……”

ฉือหว่านนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ปฏิเสธทันที “ประธานฮั่ว ขอบคุณในความหวังดีนะ แต่ไม่ต้องหรอก”

ฮั่วซือหานหันมามองเธอ “ฉือหว่าน อย่ารู้จักดีไม่รู้จักชั่วนักเลย เธอคิดว่าฉันอยากยุ่งเรื่องของเธอหรือไง?”

“ถ้าไม่อยากก็อย่ามายุ่ง ตั้งแต่คุณไล่ฉันออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว วันนั้นเป็นต้นมา เรื่องของฉันก็ไม่ต้องให้คุณมายุ่งอีกแล้ว!”

บรรยากาศระหว่างคนทั้งคู่ตึงเครียดขึ้นมาทันที ฮั่วซือหานโมโหจนแทบคลั่ง

ตอนนั้นเอง ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวขึ้น ดวงตากลมใสคู่นั้นก็เริ่มกวาดมองสำรวจตัวเขาอีกครั้ง “เมื่อคืนฉือเจียวป้อนคุณไม่อิ่มเหรอ?”

ฮั่วซือหานชะงักไปทันที

“ถ้าอิ่มแล้วคุณจะมายุ่งอะไรกับฉันอีกล่ะ? คุณก็แค่อยากช่วยฉันสักครั้ง แล้วก็หวังให้ฉันตอบแทนคุณอีกสักรอบใช่ไหมล่ะ?”

ฮั่วซือหานนึกถึงคืนนั้น คืนที่ฝนฟ้าคะนอง เรื่องคืนนั้นที่มีแค่เขากับเธอเท่านั้นที่รู้

เขาช่วยเธอ แล้วเธอก็ตอบแทนเขา

ฮั่วซือหานลุกพรวดขึ้นทันที “ฉันคงถูกลาตัวไหนเตะหัว ถึงได้มายุ่งกับเธอ”

พูดจบเขาทิ้งประโยคเย็นชาไว้ แล้วก็ก้าวยาวๆ ออกจากห้องไป

เขาไปแล้ว

ฉือหว่านกอดตัวเองไว้ด้วยแขนเรียวทั้งสองข้าง ฮั่วซือหาน เรื่องของฉันไม่ต้องให้คุณมายุ่งอีก คุณไม่ต้องดีกับฉันอีกแล้ว ทำตัวใจร้ายไร้หัวใจแบบนี้ต่อไปเถอะ

ฉันไม่ต้องการความสงสารจากคุณ