คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 136

ฮั่วซือหานจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เขาจูบเธอคือเมื่อไหร่ สิ่งที่เขารู้ในตอนนี้คือ ร่างกายของเขากำลังถูกจูบจนชาไปทั้งตัว ราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน

ขณะเดียวกัน เด็กสาวตรงหน้ากลับยิ่งรุกคืบเข้ามาอย่างกล้าหาญ ปลายนิ้วเล็กๆ ราวกับอุ้งเท้าลูกแมวข่วนไปทั่ว ก่อนจะเกี่ยวเขาไว้แล้วดูดเบาๆ

ฮั่วซือหานรู้สึกถึงความชาที่พุ่งขึ้นมาจากแนวกระดูกสันหลังไปจนถึงสมอง วิญญาณของเขาแทบจะถูกเธอดูดออกไปแล้ว

เขาหอบหายใจหนัก ร่างกายอันแข็งแกร่งของเขาทับลงบนตัวเธอ

ให้ตายเถอะ ร่างกายของเขาจำเธอได้

เขาไม่เคยแตะต้องฉือเจียวมาก่อน สำหรับผู้ชายที่อายุเท่านี้ เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ถือเป็นสิ่งจำเป็น แต่เขากลับเป็นคนเย็นชาโดยธรรมชาติ ไม่เคยรู้สึกอะไรเป็นพิเศษ

จนกระทั่งเขาได้พบกับฉือหว่าน โดยเฉพาะในคืนที่มีพายุฝนคืนนั้น เธอช่วยเขาไว้ ทำให้เขาได้ลิ้มรสความรู้สึกบางอย่าง

และตอนนี้... แค่แตะต้องเธอ ความรู้สึกนั้นก็กลับมาอีกครั้ง

ความรู้สึกแบบนี้มันแย่มาก

เขาปล่อยมือออกจากลำคอขาวเนียนของเธอ ทำให้เธอสามารถหายใจเอาอากาศสดชื่นเข้าไปได้อีกครั้ง

ร่างกายของเขาหนักมาก ฉือหว่านใช้มือทั้งสองข้างดันหน้าอกแข็งแกร่งของเขาออกไป "ฮั่วซือหาน ปล่อยฉันนะ!"

ดวงตาเรียวยาวของฮั่วซือหานแดงก่ำเล็กน้อย มือทั้งสองข้างเท้าลงบนกระจกหน้าต่าง เขาก้มมองเธออย่างเย็นชา "ยังจะบอกอีกว่าไม่ได้ดื่มชานม?"

เขาสัมผัสได้ถึงรสหวานจากริมฝีปากของเธอ

ฉือหว่านรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที

"ชานมใส่น้ำตาลเทียม ดื่มแล้วไม่ดีต่อสุขภาพ..."

"เดี๋ยวนี้ชานมเป็นแบบโฮมเมดแล้ว ไม่ได้แย่ขนาดนั้น คืนนี้ดื่มแค่ครั้งเดียว ไม่กระทบต่อสุขภาพของคุณย่าหรอก"

รสหวานยังคงติดอยู่ที่ปากของเธอ และยังมีรสนมจางๆ ปะปนอยู่ เขาไม่แน่ใจว่านั่นเป็นเพราะชานม หรือเพราะตัวเธอเองที่หวาน

เธอมีความสดใสแบบเด็กสาว ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉือเจียวที่เพียบพร้อมไม่มี

ฮั่วซือหานไม่ได้พูดอะไร สายตาของเขาลดต่ำลงไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงฉ่ำที่เพิ่งถูกจูบ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมามองตาของเธออีกครั้ง

สายตาแบบนั้นของเขาคืออะไร?

เมื่อครู่นี้เธอจูบเขาเพราะไม่มีทางเลือก แค่ต้องการเอาตัวรอดจากสถานการณ์ ไม่ได้มีความหมายอื่น

ฉือหว่านรับข้อสอบที่หนักอึ้งไว้ มองเขาด้วยสายตาเหลือเชื่อ เขาจะให้เธอทำข้อสอบงั้นเหรอ?

เขาล้อเล่นหรือเปล่า?

เขารู้ไหมว่าเธอเป็นใคร?

พรุ่งนี้เธอจะทำให้เขากลายเป็นตัวตลกแน่!

แต่ตอนนี้ เธอไม่มีทางเลือก

ฉือหว่านนั่งลง และเริ่มทำข้อสอบ

ฮั่วซือหานไม่ได้สนใจเธออีก เขานั่งลงบนเก้าอี้หนังสีดำแล้วเริ่มตรวจเอกสาร

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ท้องฟ้าภายนอกมืดสนิทแล้ว ฮั่วซือหานเงยหน้าขึ้น มองไปที่ฉือหว่าน เธอคว่ำหน้าหลับอยู่บนโต๊ะ

เธอหลับไปอีกแล้ว?

ฮั่วซือหานเดินไปใกล้ แล้วเมื่อเขาก้มลงมองกระดาษข้อสอบของเธอ เขาก็ชะงัก...