คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 144

"คุณเอาแต่ดุฉันทั้งวันเลย ฮือๆ…ฉันแต่งหน้าแล้วมันทำไมเหรอ ฉันทาลิปสติกแล้วมันทำไม ฉือเจียวแต่งหน้าทาลิปสติกทุกวันคุณก็ไม่เห็นไปดุเธอฮือๆ…ถ้าเป็นเธอที่ถูกจับตัวไป คุณคงรีบเข้าไปกอดปลอบเธอแล้วเรียกเธอว่าที่รักฮือๆ…แต่กับฉัน คุณเกลียดฉัน คุณอาศัยอะไรมาเกลียดฉันขนาดนี้ฮือๆ…"

ฉือหว่านร้องไห้อย่างหนัก ไหล่เล็กๆ ของเธอสั่นสะท้าน ดวงตาแดงก่ำ จมูกก็แดงเหมือนกัน ราวกับทำขึ้นจากน้ำ หยดน้ำตาใสร่วงลงมาเป็นสาย

ฮั่วซือหานหน้าถอดสี เขารีบคุกเข่าข้างหนึ่งทันที "ฉือหว่าน อย่าร้องไห้"

ในความทรงจำของเขา เธอร้องไห้น้อยครั้งมาก

เขาเคยเห็นเธอร้องไห้แค่ครั้งเดียว นั่นคือตอนที่เธอฝัน เธอร้องไห้และเรียกหาแม่ไม่ให้จากไป

นี่เป็นครั้งที่สอง และเป็นเพราะเขาทำให้เธอร้องไห้

เขาทนเห็นน้ำตาของเธอไม่ได้

ฮั่วซือหานยื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอ “ฉือเจียวแต่งหน้า ทาลิปสติก แต่เธอไม่เหมือนกับฉือเจียว…”

เธอขาวเนียนราวกับนางฟ้ามาแต่กำเนิด ยิ่งแต่งหน้าก็ยิ่งสวยสะดุดตาดึงดูดผู้ชาย โดยเฉพาะเมื่อเธอทาลิปสติกจนริมฝีปากเล็กๆ ของเธอเป็นสีแดงสด มันก็ราวกับลูกพีชสุกฉ่ำที่ทำให้คนอยากกัด

ฉือเจียวแต่งหน้าทาลิปสติกไม่เป็นปัญหา

แต่เธอแต่งหน้าทาลิปสติกเมื่อไหร่รับรองว่าเกิดเรื่องแน่

เธอไม่เหมือนกับฉือเจียว

น้ำตาที่ไหลลงมาบนแก้มไม่ได้ถูกเช็ดออกไปจนหมด กลับยิ่งเช็ดก็ยิ่งไหลมากขึ้น ฉือหว่านจ้องเขาด้วยดวงตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ดูดื้อดึงปนน่ารักแบบสุดๆ "คุณพูดมาตั้งมากมาย ก็แค่ลำเอียง ฉือเจียวดีไปหมด ส่วนฉันไม่ดีสักอย่าง!"

ฮั่วซือหานไม่เคยปลอบผู้หญิงมาก่อน และตอนนี้เขาก็รู้สึกว่าคงปลอบไม่สำเร็จแล้ว ทำไมน้ำตาของเธอถึงได้ไหลเยอะแบบนี้?

เสียงของเขาอ่อนลง ทุ้มต่ำและแหบพร่าเล็กน้อย เขากล่าวขอโทษเธออย่างจริงใจ “ฉือหว่าน อย่าร้องไห้เลย ฉันขอโทษ ฉันไม่ควรดุเธอ โอเคไหม?”

น้ำตาของฉือหว่านยังคงไหลลงมาไม่หยุด “ฮั่วซือหาน ทำไมคุณถึงเกลียดฉันนัก?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน