ฮั่วซือหานหันไปมองโหลวซินเยว่ข้างกายแวบหนึ่ง “ลงไป”
เขาไล่เธอลงจากรถ
เขาทิ้งเธอไว้กลางทาง
โหลวซินเยว่ลงจากรถ จากนั้นรถธุรกิจหรูคันนั้นก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งควันเสียไว้เต็มหน้าของเธอ
โหลวซินเยว่โกรธจนกระทืบเท้า
…
ฉือหว่านมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฮั่วแล้ว เธอนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น พูดคุยกับคุณนายใหญ่ฮั่ว
ไม่นาน ประตูคฤหาสน์ก็เปิดออก ลมหนาวเย็นจากภายนอกพัดพาร่างสูงสง่างามของใครบางคนเข้ามา ฮั่วซือหานกลับมาแล้ว
สาวใช้กล่าวทักทายด้วยความเคารพ “คุณชาย”
ฮั่วซือหานเปลี่ยนรองเท้าที่หน้าประตู จากนั้นก้าวขายาวเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น เขาเห็นฉือหว่าน
หลังจากวันนั้นในห้องพยาบาลมหาวิทยาลัย พวกเขาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย ฉือหว่านผอมลง ตัวบางลง ใบหน้าสวยจัดที่เล็กเท่าฝ่ามือดูเย็นชาและโดดเด่นยิ่งขึ้น
เธอรีบมาจากมหาวิทยาลัย ยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่ เสื้อเชิ้ตขาวกระโปรงลายสก็อต ด้านนอกคลุมด้วยแจ็กเก็ต ผมดำสนิทถูกรวบเป็นหางม้าสูง กลิ่นอายความบริสุทธิ์ของนักศึกษาหญิงกระจายฟุ้งออกมา
ฮั่วซือหานมองเธอแวบหนึ่ง แต่ไม่ได้พูดอะไร
“ซือหาน กลับมาแล้วเหรอ มากินข้าวกันเถอะ”
ทั้งสามคนนั่งที่โต๊ะอาหาร คุณนายใหญ่ฮั่วนั่งที่หัวโต๊ะ ฮั่วซือหานกับฉือหว่านนั่งตรงข้ามกัน
สาวใช้นำซุปเข้มข้นมาเสิร์ฟให้ฮั่วซือหาน เขาจิบไปคำหนึ่งแล้วขมวดคิ้ว “คุณย่า นี่มันซุปอะไรครับ?”
คุณนายใหญ่ฮั่วยิ้ม “นี่คือซุปอัณฑะวัว เอาไว้บำรุงร่างกายให้แกไงล่ะ”
ฮั่วซือหาน “…”
“ซือหาน คำที่ย่าบอกแกคราวก่อนยังจำได้ไหม ตอนนี้แกก็อายุไม่น้อยแล้ว รีบมีลูกกับหวานหว่านได้แล้ว กินซุปอัณฑะวัวนี่ให้หมด คืนนี้ย่าอยากอุ้มเหลนแล้ว”



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
ขอบคุณที่ให้อ่านเพลิน ๆ ค่ะ แต่จะเติมเงินไม่ได้ เพราะซื้อได้แค่บัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...