คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 27

ลู่หนานเฉิงจำฉือหว่านได้ทันที

ฉือเจียวตกตะลึง เธอไม่คาดคิดว่าจะเห็นฉือหว่านอยู่บนฟลอร์เต้นรำ ฉือหว่านเต้นอย่างมีเสน่ห์ เธอขยับร่างกายที่อ่อนช้อยตามจังหวะเพลง เส้นโค้งของร่างกายเผยให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ

สะโพกของเธอขยับไหวเหมือนนักเต้นไอดอลเกาหลี

ในฐานะนักเต้น ฉือเจียวต้องยอมรับว่า ฉือหว่านเต้นดีกว่าเธอ

ดูมีเสน่ห์กว่า

และที่สำคัญ เย้ายวนกว่า

บรรยากาศในบาร์เปลี่ยนไปทันที

เสียงผิวปากและเสียงตะโกนดังขึ้นรอบๆ ผู้ชายหลายคนจ้องมองฉือหว่านด้วยความหลงใหล

สายตาของพวกเขาบ่งบอกทุกอย่าง

ฉือเจียวกัดฟันแน่น

"ผู้หญิงบ้านนอกแบบนี้ยังเต้นได้ขนาดนี้?"

เธอซึ่งเป็นผู้นำนักเต้นบัลเลต์ แต่ตอนนี้กลับถูกฉือหว่านขโมยซีนไปต่อหน้าต่อตา

ฉือหว่าน ทำไมมีเธอทุกที่?

ในตอนนั้น ฮั่วซือหานปล่อยมือจากเอวของฉือเจียว เขาก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย

สายตาจับจ้องบนตัวฉือหว่าน จนเสียนานก็ยังไม่ละสายตา

เขากำลังจ้องฉือหว่าน

ฉือเจียวโกรธจัด เธอแทบกัดฟันจนหัก

กู้เป่ยเฉินและกลุ่มเพื่อนต่างลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ พวกเขาจำได้ทันทีว่า ผู้หญิงที่สะกดทุกสายตาบนฟลอร์เต้นรำไม่ใช่ใครอื่น นอกจากฉือหว่าน

กู้เป่ยเฉินตะลึง "ฉือหว่าน?”

ตั้งแต่ที่เธอบอกว่าจะหย่า ดูเหมือนเธอจะกลายเป็นคนใหม่ไปเลย!

ลู่หนานเฉิง "เธอชื่อฉือหว่าน?"

กู้เป่ยเฉินต "พี่หนานเฉิง พี่รู้จักเธอเหรอ?"

ลู่หนานเฉิงยิ้มพร้อมกับพูดด้วยความมั่นใจ "เธอคือคนที่ฉันกำลังตามหา!"

ทั้งคู่ตั้งใจจะกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง แต่ทางกลับต้องเดินผ่านโต๊ะหรูที่ฮั่วซือหานนั่งอยู่

ลู่หนานเฉิงเอ่ยเรียกพวกเธอ “สวัสดีสาวสวย เราเจอกันอีกแล้วนะ”

ฉือหว่านหยุดเดินแล้วหันไปมองลู่หนานเฉิง เธอจำได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่ขับรถสปอร์ตมาแหย่เธอ

“เป็นคุณนี่เอง” ฉือหว่านพูด

ลู่หนานเฉิงยกมุมปากยิ้ม “ใช่ผมเอง ผมชื่อว่าลู่หนานเฉิง ไม่คิดเลยว่าเราจะมีวาสนาได้เจอกันเร็วขนาดนี้ ผมขอเลี้ยงเครื่องดื่มคุณสักแก้วได้ไหม?”

ลู่หนานเฉิง?

ฉือหว่านไม่รู้จักชื่อเขา

ขณะนั้นฉือหว่านรู้สึกได้ถึงสายตาเย็นเฉียบและแหลมคมที่จ้องมาที่ใบหน้าของเธอ พอเงยหน้าขึ้น เธอก็สบเข้ากับดวงตาที่เยือกเย็นของฮั่วซือหานเข้าอย่างจัง

สายตาของเขาเหมือนใบมีดที่เฉือนเข้าที่ใบหน้าของเธอ

เขามองอะไรนักหนา หรือว่าเมื่อกี้ฉือเจียวเต้นยั่วยวนจนไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้?

ลู่หนานเฉิงมองฮั่วซือหานสลับกับฉือหว่านก่อนถามขึ้น “คุณสองคนรู้จักกันเหรอ?”