คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 29

“กรี๊ด!”

เสียงกรีดร้องของฉือเจียวทำให้ฮั่วซือหานเหยียบเบรกทันที รถโรลส์-รอยซ์หยุดนิ่งสนิท

ฉือเจียวหอบหายใจอย่างแรง สีหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ "ซือหาน คุณขับรถเร็วขนาดนี้ทำไม?"

ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานยังคงเคร่งขรึม เขาเงยหน้ามอง รถแลมโบร์กินีที่เกือบจะโดนไล่ตามทันเมื่อครู่ก็ใช้จังหวะที่เขาหยุดรถ พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบาง "เป็นอะไรหรือเปล่า?"

ฉือเจียวส่ายหน้า "ฉันไม่เป็นอะไร"

พูดจบ ฉือเจียวกล่าวต่อ "นึกไม่ถึงเลยว่าฉือหว่านจะกล้าพัวพันกับหนานเฉิง เมื่อกี้คุณเห็นไหมว่าฉือหว่านเต้นในฟลอร์ยังไงบ้าง? ฉันเห็นแล้ว เธอที่โตมาจากบ้านนอก เลิกเรียนตั้งแต่อายุ 16 เธอคงเรียนรู้แต่เรื่องดึงดูดผู้ชาย ช่างไร้ยางอายและไม่รู้จักรักตัวเองเลยจริงๆ!"

ดวงตาของฮั่วซือหานเย็นชา ในหัวของเขาฉายภาพฉือหว่านขณะเต้นอย่างอ่อนช้อยและยั่วยวนในฟลอร์ เธอเรียนรู้วิธีดึงดูดผู้ชายมาจริงๆ ฉือเจียวไม่ได้กล่าวหาผิดเลย

ลู่หนานเฉิงที่มีมาตรฐานสูงถึงขนาดนั้นยังถูกเธอทำให้หวั่นไหวได้

“ซือหาน วันนี้คุณหย่ากับฉือหว่านแล้วใช่ไหม?”

“ยัง”

ฉือเจียวชะงัก “ทำไมล่ะ? วันนี้พวกคุณไม่ใช่ไปหย่ากันเหรอ?”

เธอคิดมาตลอดว่าเขากับฉือหว่านคงจะหย่ากันไปแล้ว

ฮั่วซือหานตอบเรียบๆ "คุณย่าชอบฉือหว่านมาก เพื่อสุขภาพของคุณย่า เรื่องหย่าคงต้องพักไว้ก่อน"

คุณนายใหญ่ตระกูลฮั่วเข้ามาแทรกเรื่องนี้แล้ว?

ฉือเจียวรู้ดีว่าคุณนายใหญ่ฮั่วมีความเห็นไม่ดีต่อตัวเธอ และในเมื่อคุณนายใหญ่ฮั่วชอบฉือหว่าน นั่นก็ทำให้ฉือหว่านมีที่พึ่งที่แข็งแกร่งที่สุด

ความรู้สึกถึงอันตรายถาโถมเข้ามาในใจของฉือเจียว หรือว่าตราบใดที่คุณนายใหญ่ฮั่วยังอยู่ ฮั่วซือหานกับฉือหว่านก็จะไม่มีวันหย่ากัน และเธอก็จะไม่มีวันได้เป็นคุณนายฮั่ว

เกือบครึ่งชั่วโมงต่อมา โรลส์-รอยซ์จอดบนสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ฮั่วซือหานกลับถึงบ้านแล้ว

เมื่อฮั่วซือหานเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น เขาไม่เห็นตัวฉือหว่าน ฉือหว่านยังไม่ได้กลับบ้าน

ฮั่วซือหานรู้สึกโมโห เธอกล้ากลับบ้านช้ากว่าเขาเสียอีก!

ตามระยะทางแล้ว ลู่หนานเฉิงควรจะส่งเธอกลับมานานแล้ว เว้นแต่เธอจะไปเที่ยวกับลู่หนานเฉิงต่อ!

ฮั่วซือหานหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรหาฉือหว่านทันที

เสียงริงโทนดังขึ้นเพียงรอบเดียวก่อนจะถูกกดรับ ฮั่วซือหานถือโทรศัพท์ไว้แน่น ถามด้วยเสียงเย็นชา "ฉือหว่าน ทำไมเธอยังไม่กลับบ้าน?"

เสียงใสของฉือหว่านตอบกลับมา "ประธานฮั่ว คุณเป็นโรคหลงลืมหรือไง ฉันบอกแล้วว่าฉันจะไม่กลับไปที่คฤหาสน์อีก"

ฮั่วซือหานกัดฟันพูด "ถ้าคุณย่าไม่เจอเธอ แล้วฉันจะอธิบายยังไง? ฉือหว่าน กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้! ทำไมเธอถึงชอบออกไปข้างนอกนัก ข้างนอกมีใครอยู่กันแน่…"