คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 58

เลขาจ้าวพยักหน้า “ใช่ครับ”

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตระกูลฉือพึ่งพาฮั่วซือหานเป็นอย่างมาก ทำให้พวกเขาก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุด คุณนายใหญ่ฉือเองก็เริ่มชื่นชอบสะสมของเก่าและภาพวาดล้ำค่า ภาพ ‘ภาพสาวงามปักปิ่น’ นี้เธอตามหามานาน และวันนี้ฮั่วซือหานก็นำมามอบให้

ว้าว!

แขกในงานต่างมารุมล้อมกันใหญ่ “ประธานฮั่วช่างใจป้ำจริงๆ ภาพวาด ‘ภาพสาวงามปักปิ่น’ นี่เป็นของหายากระดับตำนานเลยนะ”

คุณนายใหญ่ฉือหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข “ประธานฮั่ว คุณใส่ใจมากจริงๆ”

ฉือเจียวแหงนหน้ามองฮั่วซือหาน ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความหลงใหล ชายที่ทั้งร่ำรวยและเอาใจใส่แบบนี้ ทำให้เธอหลงรักเขาหมดหัวใจ

ฉือเจียวยิ้มพลางกล่าวเสียงอ่อนหวาน “ซือหาน ขอบคุณนะคะ”

ทันใดนั้น เหล่านักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลก็เข้ามาร่วมวง “ประธานฮั่วกับคุณหนูฉือเจียวช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันยิ่งนัก วันนี้ที่ประธานฮั่วมาร่วมงานฉลองวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของคุณนายใหญ่ฉือ หมายความว่าเราจะได้ดื่มเหล้ามงคลของทั้งสองในเร็วๆ นี้หรือเปล่า?”

“คงอีกไม่นานสินะ เราคงต้องเลิกเรียกคุณหนูฉือเจียว แล้วเรียกว่าคุณนายฮั่วแทน”

ขณะนั้น ฉือไห่ผิงและหลี่หลันก็เดินเข้ามา แม้สถานะของฉือไห่ผิงจะยังไม่สูงพอที่จะเข้าถึงกลุ่มนักธุรกิจเหล่านี้ได้ เขาเพิ่งส่งข้อเสนอความร่วมมือไป และถูกปฏิเสธกลับมาเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาจึงรีบฉวยโอกาสนี้เข้าหาพวกเขา “ประธานหวัง ประธานหลิว พวกท่านดื่มให้เต็มที่เลยนะครับ”

ประธานหวังหัวเราะ “ประธานฉือ พรุ่งนี้ลองส่งข้อเสนอความร่วมมือมาอีกครั้งสิครับ เรามาคุยเรื่องธุรกิจร่วมกัน”

ฉือไห่ผิงตื่นเต้นทันที “จริงหรือครับ? ขอบคุณมากครับ ประธานหวัง!”

ประธานหลิวหัวเราะพลางกล่าว “ประธานฉืออย่าถ่อมตัวเลย พวกเราน่ะไม่โชคดีเหมือนคุณ ที่มีลูกสาวอย่างคุณหนูฉือเจียว”

คุณนายใหญ่ฉือรีบดึงมือฉือเจียวมากุมแน่น “แน่นอนอยู่แล้ว เจียวเจียวเป็นดาวนำโชคของตระกูลฉือ!”

ฉือไห่ผิงและหลี่หลันต่างเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ ฮั่วซือหานมาร่วมงานวันเกิดของตระกูลฉือ ถือเป็นเกียรติอย่างสูงของพวกเขา ยิ่งถ้าเขาได้แต่งงานกับฉือเจียว อนาคตของพวกเขาจะรุ่งโรจน์ถึงขีดสุด

ฉือเจียวที่ได้รับการยกย่องราวกับดวงจันทร์ที่รายล้อมด้วยดวงดาว รู้สึกว่าชีวิตของเธอได้มาถึงจุดสูงสุดแล้ว ฮั่วซือหาน...ชายคนนี้สามารถเติมเต็มความปรารถนาและความภาคภูมิใจของผู้หญิงได้ทุกอย่าง

ฉือเจียวมองเขาด้วยสายตาเป็นประกาย

แต่เพียงเสี้ยววินาที เสียงทุ้มต่ำของฮั่วซือหานก็ดังขึ้น ราบเรียบและเย็นชา "ไม่รู้จัก"

ไม่รู้จัก

ฉือเจียวโล่งใจ เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงรู้สึกกังวล แต่แล้วเธอก็บอกตัวเองว่า ฮั่วซือหานไม่มีวันมองผู้หญิงจากบ้านนอกแบบฉือหว่านแน่นอน!

ฉือเจียวมองไปที่หลี่หลัน หลี่หลันพยักหน้าเบาๆ ละครที่เธอเตรียมไว้สำหรับคืนนี้ ได้เริ่มขึ้นแล้ว

…

ฉือหว่านนำแก้วไวน์ไปเก็บที่ครัวด้านหลัง ขณะนั้นเอง หญิงรับใช้คนหนึ่งพูดขึ้น "รีบนำชามรังนกนี่ไปที่ห้องพัก ฮูหยินรองกำลังจะดื่ม"

ฮูหยินรองก็คือหลี่หลัน

หญิงรับใช้สั่งให้เธอนำรังนกไปส่งถึงห้อง