คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ นิยาย บท 73

ฉือหว่านกลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว พอเดินเข้าไปในห้องรับแขก เธอก็เห็นคนคนหนึ่ง คนที่เธอไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต...หวังกัง

เมื่อก่อน หลี่หลันส่งเธอไปอยู่ที่ชนบท ที่นั่นก็คือบ้านของหวังกัง ซึ่งถือว่าเป็นพ่อบุญธรรมของเธอ

ตอนนี้คุณนายใหญ่ฮั่วกับหวังกังกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก คุณนายใหญ่ฮั่วให้การต้อนรับหวังกังอย่างอบอุ่น “หวานหว่านเติบโตขึ้นมาในชนบท ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่นต้องขอบคุณคุณจริงๆ คุณเลี้ยงดูหวานหว่านมาดีมาก ตอนนี้เธอแต่งเข้าตระกูลฮั่วเป็นสะใภ้ของเราแล้ว”

หวังกังตาบอดข้างหนึ่ง ตอนนี้กลายเป็นชายตาเดียว ร่างกายกำยำ เคยเป็นคนติดเหล้าและชอบใช้กำลังกับภรรยา

ตอนนี้เขานั่งอยู่บนโซฟาหรูหรา ดวงตาข้างที่เหลือกวาดมองไปทั่วคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ความโอ่อ่าหรูหราและภาพวาดโบราณที่แขวนอยู่ตามมุมต่างๆ ทำให้เขาทั้งตื่นเต้นและโลภ

แต่ต่อหน้าคุณนายใหญ่ฮั่ว เขากลับแสร้งทำเป็นซื่อๆ และนอบน้อม “คุณนายใหญ่ พูดเกินไปแล้ว หวานหว่านแต่งเข้าตระกูลฮั่ว ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรให้พวกคุณใช่ไหม?”

คุณนายใหญ่ฮั่วพึงพอใจฉือหว่านมาก “จะเป็นไปได้ยังไง หวานหว่านเป็นเด็กดีมาก”

หวังกังไม่รู้ว่านึกถึงอะไรขึ้นมา จู่ๆ ก็เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “ใช่แล้ว หวานหว่านของผมเป็นเด็กดีมาก”

ฉือหว่านยืนอยู่ตรงประตู รู้สึกคลื่นไส้จนอยากอาเจียน

ขณะนั้นลุงฝู พ่อบ้านกล่าวขึ้น “คุณผู้หญิง กลับมาแล้วหรือครับ?”

หวังกังที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกเงยหน้าขึ้น มองไปยังฉือหว่าน

หวังกังติดคุกมาเป็นเวลาสิบปี ไม่ได้เห็นหน้าฉือหว่านมาสิบปีเต็ม

ตอนนี้เด็กหญิงในวันวานได้เติบโตขึ้นแล้ว ฉือหว่านในตอนนี้เป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างอ่อนช้อยและงดงาม

สายตาของหวังกังกวาดมองจากใบหน้าของเธอลงมา ไล่มองรูปร่างโค้งเว้าอย่างไม่ปิดบังความโลภ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “หวานหว่าน เธอกลับมาแล้ว เราไม่ได้เจอกันตั้งสิบปี ฉันคิดถึงเธอทุกวันเลยนะ”

ฉือหว่านรู้สึกถึงอุณหภูมิจากร่างกายของเขา มันซึมผ่านเข้ามาผ่านฝ่ามือ และเธอก็อยู่ในอ้อมแขนของเขาเต็มตัว ร่างกายอ่อนช้อยของเธอแนบชิดกับเขา แม้จะมีเพียงเนื้อผ้าบางๆ กั้นไว้ แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในอ้อมกอดของเขา

การปรากฏตัวของเขา ให้ความรู้สึกปลอดภัย

เป็นที่ที่ใครก็อยากพึ่งพิง

ฉือหว่านเรียกสติคืนกลับมา “คงเป็นเพราะฉันใส่เสื้อน้อยไปหน่อย”

คุณนายใหญ่ฮั่วแนะนำอย่างกระตือรือร้น “ซือหาน นี่คือพ่อบุญธรรมของหวานหว่าน เขามาจากชนบทเพื่อเยี่ยมหวานหว่านน่ะ”

สายตาของฮั่วซือหานเย็นลึกขึ้น จ้องมองหวังกังทันที

หวังกังมองชายหนุ่มข้างกายฉือหว่าน ใบหน้าหล่อเหลา ท่าทางสูงศักดิ์ ทุกอิริยาบถแสดงออกถึงอำนาจและบารมี เขากัดฟันแน่นด้วยความอิจฉาและโกรธแค้น ยัยเด็กสารเลว! ปีนขึ้นไปได้ผู้ชายระดับนี้ได้ยังไง!?