ฉือหว่านกลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว พอเดินเข้าไปในห้องรับแขก เธอก็เห็นคนคนหนึ่ง คนที่เธอไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต...หวังกัง
เมื่อก่อน หลี่หลันส่งเธอไปอยู่ที่ชนบท ที่นั่นก็คือบ้านของหวังกัง ซึ่งถือว่าเป็นพ่อบุญธรรมของเธอ
ตอนนี้คุณนายใหญ่ฮั่วกับหวังกังกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก คุณนายใหญ่ฮั่วให้การต้อนรับหวังกังอย่างอบอุ่น “หวานหว่านเติบโตขึ้นมาในชนบท ตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่นต้องขอบคุณคุณจริงๆ คุณเลี้ยงดูหวานหว่านมาดีมาก ตอนนี้เธอแต่งเข้าตระกูลฮั่วเป็นสะใภ้ของเราแล้ว”
หวังกังตาบอดข้างหนึ่ง ตอนนี้กลายเป็นชายตาเดียว ร่างกายกำยำ เคยเป็นคนติดเหล้าและชอบใช้กำลังกับภรรยา
ตอนนี้เขานั่งอยู่บนโซฟาหรูหรา ดวงตาข้างที่เหลือกวาดมองไปทั่วคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว ความโอ่อ่าหรูหราและภาพวาดโบราณที่แขวนอยู่ตามมุมต่างๆ ทำให้เขาทั้งตื่นเต้นและโลภ
แต่ต่อหน้าคุณนายใหญ่ฮั่ว เขากลับแสร้งทำเป็นซื่อๆ และนอบน้อม “คุณนายใหญ่ พูดเกินไปแล้ว หวานหว่านแต่งเข้าตระกูลฮั่ว ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรให้พวกคุณใช่ไหม?”
คุณนายใหญ่ฮั่วพึงพอใจฉือหว่านมาก “จะเป็นไปได้ยังไง หวานหว่านเป็นเด็กดีมาก”
หวังกังไม่รู้ว่านึกถึงอะไรขึ้นมา จู่ๆ ก็เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา “ใช่แล้ว หวานหว่านของผมเป็นเด็กดีมาก”
ฉือหว่านยืนอยู่ตรงประตู รู้สึกคลื่นไส้จนอยากอาเจียน
ขณะนั้นลุงฝู พ่อบ้านกล่าวขึ้น “คุณผู้หญิง กลับมาแล้วหรือครับ?”
หวังกังที่นั่งอยู่ในห้องรับแขกเงยหน้าขึ้น มองไปยังฉือหว่าน
หวังกังติดคุกมาเป็นเวลาสิบปี ไม่ได้เห็นหน้าฉือหว่านมาสิบปีเต็ม
ตอนนี้เด็กหญิงในวันวานได้เติบโตขึ้นแล้ว ฉือหว่านในตอนนี้เป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างอ่อนช้อยและงดงาม
สายตาของหวังกังกวาดมองจากใบหน้าของเธอลงมา ไล่มองรูปร่างโค้งเว้าอย่างไม่ปิดบังความโลภ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “หวานหว่าน เธอกลับมาแล้ว เราไม่ได้เจอกันตั้งสิบปี ฉันคิดถึงเธอทุกวันเลยนะ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
ขอบคุณที่ให้อ่านเพลิน ๆ ค่ะ แต่จะเติมเงินไม่ได้ เพราะซื้อได้แค่บัตรเติมเงินเอไอเอสเท่านั้น...