คุณคือคนพิเศษเพียงคนเดียว นิยาย บท 24

เมื่อชินี เยลส์มาถึงที่พักของพวกเยลส์นั้น ไม่มีใครอยู่บ้านยกเว้นคนใช้

“คุณท่านบอกว่านอกจากคุณแล้ว ไม่อนุญาตให้มีสิ่ง 'สกปรก' อื่นใดที่นี่ เข้าใจไหม? ป้าเฟนน์มองเธออย่างรังเกียจและจ้องไปที่กระเป๋าถือใบเก่าในมือของเธอ เห็นได้ชัดว่าหล่อนกำลังประชดประชัน

“งั้น... คุณต้องการตรวจดูของๆ ฉันใช่ไหม?”

ป้าเฟนน์เลิกคิ้ว “ฉันจำเป็นและไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ ฉันแค่ทำตามคำสั่งของคุณท่าน เปิดกระเป๋าแล้วให้ฉันดูหน่อย!”

ชินี ยิ้มและพูดว่า "ในเมื่อเป็นคำสั่งของพ่อ งั้น... ฉันก็ไม่ต้องการกระเป๋าใบนี้อีกต่อไป!"

พูดจบเธอก็โยนถุงผ้าไปที่ประตู แล้วมองมาที่เธอพลางถามว่า "ห้องของฉันอยู่ที่ไหน"

ป้าเฟนน์ตกตะลึง เธอไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะเถรตรงเช่นนี้

คุณหนูได้สั่งหล่อนไว้เป็นพิเศษให้ทำชินีใช้ชีวิตได้ลำบาก เช่น ทิ้งรูปถ่ายหรือข้าวของของแม่เธอ และทำให้เธอร้องไห้อย่างขมขื่น

ตอนนี้ อะไร...เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

"ห้องฉัน...อยู่ที่ไหน" ชินีถามอีกครั้ง

“มัน... อยู่ที่ชั้นหนึ่ง ข้างห้องของฉัน...” ป้าเฟนน์ตอบอย่างรวดเร็ว

ชินียิ้มบางเบาในแบบของเธอ ห้องของเธออยู่ที่ชั้นหนึ่ง...

นั่นคือชั้นที่พวกคนรับใช้พักอยู่

เขาช่างเป็นพ่อที่ดีจริงๆ!

“ฉะ ฉันจะพาคุณไปที่นั่น!” ป้าเฟนน์พูดพลางเดินนำ หล่อนผลักประตูและพูดว่า “คุณท่านกล่าวว่า สิ่งแรกที่คุณควรทำคืออาบน้ำและล้างตัวให้สะอาด อย่าให้เหลือริ้นไร อ้อ ในตู้เสื้อผ้าของคุณมีเสื้อผ้ามากมาย แม้ว่าพวกนั้นจะเป็นเสื้อผ้าเก่าๆ ที่คุณหนูสวมใส่ แต่พวกมันยังคงเป็นแบรนด์ดังที่คนทั่วไป ทั้งชีวิตก็ไม่มีปัญญาจะได้ใส่!”

ชินีไม่ได้พูดอะไร เธอเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูเสียงดังปัง

“อย่าอวดดีนัก แค่รอดูว่าคุณหนูจะรับมืออย่างไรเมื่อเธอกลับมา!” ป้าเฟนน์พูดแดกดันและหันหลังเดินจากไป

ชินีเดินไปที่เตียงเล็ก ๆ ของเธอแล้วกลิ้งตัวขึ้นไปบนเตียง

เลยหกโมงเย็นไปแล้ว

บรุคลินมักจะมืดไวในช่วงต้นฤดูหนาว

แต่พวกเขาก็ยังไม่กลับมาในเวลานี้

เธออาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินสำรวจไปรอบห้องนั่งเล่นที่ว่างเปล่า

"นี่มัน..."

มีตู้เก็บไวน์ขนาดมหึมาอยู่ใกล้กับห้องครัว มีไวน์ที่มีชื่อเสียงมากมายอยู่ในนั้น

ยังมีไวน์แดงสองสามขวดที่เปิดแล้ววางอยู่บนโต๊ะ

แอลกอฮอล์...

ชินียิ้มบางๆ แอลกอฮอล์เป็นสิ่งที่ดี มันช่วยทำให้มึนงงและช่วยในการนอนหลับ

เธอค่อยได้กินอะไรในช่วงสองวันที่ผ่านมา แต่เธอก็ไม่รู้สึกหิวเลย

เธอรู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน แต่เธอนอนไม่หลับเลย

ไม่แน่ว่าสิ่งนี้อาจช่วยเธอได้

เธอนั่งลง หยิบแก้วขึ้นมาใบหนึ่งแล้วรินไวน์ให้ตัวเอง

“นี่ คุณดื่มไม่ได้นะ มันแพงมาก!” ป้าเฟนน์เดินเข้ามาและดุเธอทันที

ดวงตาของเธอเข้มขึ้นพร้อมกับสีหน้าบึ้งตึง “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร!”

เมื่อพูดจบ เธอก็ดื่มไวน์จนหมดแก้วในอึกเดียว

“คุณ คุณ ฉัน ฉันไม่อนุญาตให้คุณดื่ม!”