คุณภรรยาเทพนักรบของผม นิยาย บท 2

ภายในห้อง

โจวห้าวด่ากราดเสียงดังไปทั้งห้อง

“ไอ้คนชั่ว ฉินเป่ย ฉันจะให้แกตายไปซะ!”

“ห้าปีก่อนผมควรจะกำจัดคุณไปซะ”

“แม่งเอ้ย นี่แกยังอยากได้เงินเหรอ? แกรอดูได้เลย”

ในฐานะเป็นนายน้อยของตระกูลขั้นที่สาม โจวห้าวไม่เคยถูกเหยียดหยามขนาดนี้มาก่อนเลย เขากลืนความโกรธนี้ไว้ไม่ได้!

“พี่ห้าว เอาฉินเป่ยให้ตายเลยนะคะ เขา...เขากล้ายังไงมาทำร้ายพี่ พี่รีบเรียกคนมาจัดการเขาให้ตายไปซะเลยนะ”

หยางลี่พูดพร้อมกัดฟันแน่น ใบหน้าของเธอโดนตบจนเลือดออก

จริงๆ ตระกูลหยางของเธอนั้นเป็นแค่ตระกูลเล็กๆอันดับปลายในเมืองหยางตูเท่านั้น แต่หลังจากเธอได้อยู่กับโจวห้าวแล้ว ตระกูลหยางก็ได้คว้าโอกาสไม่น้อย และก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว

และตอนนี้ระหว่างตระกูลหยางกับการเป็นตระกูลขั้นที่สามก็ห่างกันแค่เพียงก้าวเดียว

เธอจะไม่ยอมให้ตนเองถูกดูถูกขนาดนี้หรอก เธอจะไม่ให้เงินฉินเป่ยแม้แต่แดงเดียว

“สบายใจเถอะที่รัก จะกำจัดฉินเป่ยน่ะมันง่ายจะตายไป ต่อให้ทำให้เขาตายไม่ได้ แต่การจะส่งเขาเข้าไปอยู่ในคุกน่ะมันก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยนั่นล่ะ!”

“แม่ของเขาอยู่ที่ชานเมืองไม่ใช่เหรอ? บริเวณนั้นมีเหมาสงเป็นผู้ปกครอง เดี๋ยวผมจะโทรให้เหมาสงพาคนไปจัดการแม่ฉินเป่ยจนอัมพาตซะ”

พอโทรจบ มือถือของโจวห้าวก็ดังขึ้นอีก เป็นพ่อของเขาโทรมา

หลังคุยโทรศัพท์กับพ่อเสร็จ เขาก็อดไม่ได้ที่จะรีบบอกกับหยางลี่ด้วยความตื่นเต้น “พ่อผมโทรมา ว่าอารองกำลังอยู่ระหว่างทางกลับ เขาบอกว่าหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งการต่อสู้ระดับสู้เจ็ดดาวคนใหม่ที่แต่งตั้งโดยหน่วยสู้รบเมื่อสามเดื่อนที่แล้วก็อยู่ระหว่างทางกลับมาด้วย”

“พ่อบอกให้ผมกลับบ้านพรุ่งนี้ ให้ผมไปคารวะหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งการต่อสู้พร้อมกับพ่อและอา”

“อารองของผมเป็นนายพลระดับเก้าดาวนะ คราวนี้ถือว่าเป็นโอกาสสำคัญต่อการเติบโตของกระกูลโจว ถ้าหากได้พบกับหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งการต่อสู้ กระกูลโจวของเราอาจจะสามารถยกระดับขึ้นไปเป็นตระกูลขั้นสองหรืออาจะเป็นมหาเศรษฐีขั้นสูงสุดเลยก็ได้”

“นอกจากนี้ อารองได้รับปากกับพ่อของผมแล้วว่า ถึงตอนนั้น เขาจะไปขอให้หงส์ปัณฑูรเทพีแห่งการต่อสู้เป็นพยานบุคคลสำหรับการแต่งงานของเราด้วย”

หยางลี่ได้ฟังแล้ว ตื่นเต้นดีใจจนรีบถาโถมเข้าจูบโจวห้าว

“จริงเหรอคะพี่ห้าว พี่ดีกับฉันมากเลยจริง ๆ นะคะ พี่ห้าวคะ หงส์ปัณฑูรเทพีแห่งการต่อสู้ระดับเจ็ดดาวอะไรนั่นจะมีฐานะและตำแหน่งสูงกว่าอารองของพี่ห้าวอีกเหรอคะ?”

“ของมันแน่อยู่แล้วน่ะสิ อารองของผมเป็นแค่นายพลเท่านั้น แต่หงส์ปัณฑูรเป็นถึงเทพีแห่งการต่อสู้ และยังเป็นเทพีแห่งการต่อสู้ระดับเจ็ดดาวด้าย นี่มันคนละชั้นกันเลยล่ะ!”

ฟู่!

หยางลี่ตกตะลึงด้วยคำพูดของโจวห้าว ในขณะเดียวกัน ภายในใจของเธอก็เกิดความตื่นเต้นและดีใจมาก และเธอเองรู้สึกโชคดีมากๆ ที่เลือกมาอยู่กับโจวห้าวเมื่อห้าปีก่อน

“พี่ห้าว ฮือๆ ...พี่ดีกับฉันมากจริง ๆ นะคะ ฉันจะมีลูกให้คุณค่ะ มีเป็นฝูงเลย!”

หยางลี่ตื่นเต่นจนน้ำตาไหลลงมา ก่อนจะกระโดดใส่โจวห้าวราวกับคนบ้า!

......

ในบาร์

ฉินเป่ยได้จองห้องวีไอพีห้องหนึ่ง พร้อมกับสั่งเหล้ามาเต็มโต๊ะ เขาเปิดเพลง ก่อนจะดื่มจนเมาแล้วนอนหลับไปบนโซฟาอย่างรวดเร็ว

เขาเพิ่งนอนหลับไปได้ไม่นาน หญิงสาวมาดนักรบหน้าตางดงามสองคนก็ดันประตูเข้ามา

“ในที่สุดก็ตามตาคนนี้พบจนได้ ท่านนายพล ท่านแน่ใจเหรอคะว่าเขาเป็นคู่หมั้นที่ท่านไม่เคยพบหน้ามาก่อนคนนั้นน่ะ?”

“ทำไมเป็นตาขี้เหล้าด้วยล่ะ?”

“อันหนิง หุบปากซะ!”

หญิงสาวที่ถูกเรียกขานว่า ‘นายพล’ คนนั้นสวยแบบสาวงามล่มเมือง เธอผูกทรงผมเป็นหางม้า รูปร่างงดงามท่าทางสง่า บรรยากาศรอบตัวแสดงให้เห็นถึงความเข้มงวด ดวงตากลมโตที่ทั้งโลดแล่นและล้ำลึก กับใบหน้าขาวซีดราวไร้โลหิตที่เหมือนกับสามารถม้วยได้ตลอดทุกเมื่อ

เธอนามว่า อวี่เจียวหรง เป็นเทพีแห่งการต่อสู้ระดับเจ็ดดาวคนใหม่ของหน่วยสู้รบ หรือฉายาก็คือ หงส์ปัณฑูร!

อวี่เจียวหรงกระแอ่มไอ เธอมองดูฉินเป่ยที่กำลังนอนหลับเป็นตายอยู่บนโซฟา ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “เมื่อสี่ปีที่แล้ว ฉันกลับบ้านเพื่อไปเยี่ยมท่านพ่อท่านแม่ พ่อมารับฉันที่สนามบิน ระหว่างทาง พ่อกับฉันถูกพวกนักรบจากตระกูลศัตรูซุ่มโจมตี ได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจนแทบเอาชีวิตไม่รอด”

“ถ้าไม่ใช่เพราะได้รับความช่วยเหลือจากผู้มีพระคุณคนหนึ่ง พ่อกับฉันก็คงจะตายไปนานแล้ว...”

“หลังจากนั้นผู้มีพระคุณคนนั้นก็ยังให้ความช่วยเหลือฉันและตระกูลอวี่มาหลายครั้ง เขาเป็นคนพระคุณต่อตระกูลหยูของฉันมาก พ่ออยากให้ฉันแต่งงานกับลูกของเขาเพื่อตอบแทนความช่วยเหลืออันยิ่งใหญ่ แต่เขาบอกว่าเขาไร้ญาติขาดมิตร มีแต่ลูกศิษย์ธรรมดาคนเดียว”