คุณภรรยาเทพนักรบของผม นิยาย บท 8

สมองของเวินหงอิงมีเครื่องหมายคำถามอยู่เต็มไปหมด

“จรรยาบรรณแพทย์น่ะครับ ผมเป็นหมอ การช่วยชีวิตคนเป็นหน้าที่ของผมครับ”

“ท่านย่าเวินไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมชื่อฉินเป่ย”

ฉินเป่ยพูดจบก็ดึงเข็มออกจากตัวเวินหงอิง จากนั้นก็พูดกับเธอว่า “ท่านย่าเวิน ตอนนี้คุณสามารถลุกขึ้นมาขยับตัวได้แล้วล่ะครับ”

หญิงสาวอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดในชุดเดรสสีขาวพยุงเวินหงอิงให้ลุกขึ้น ก่อนจะพูดด้วยความร้อนรน “ท่านย่า ตอนนี้ท่านย่ารู้สึกยังไงบ้างคะ?”

“ดีมาก ตอนนี้ย่ารู้สึกดีมากเลย!”

“จริงเหรอคะ? ดีจังเลย เมื่อกี้ท่านย่าทำหนูตกอกตกใจหมดเลยค่ะ ฮือฮือ……”

เด็กสาวร้องไห้ยกใหญ่ ผู้คนรอบข้างเองก็พากับสบายใจ ก่อนจะพากันพูด “ท่านประธาน คนดีผีคุ้มจริง ๆ นะคะ ดีจังเลย”

“อือ ขอบใจทุกคนนะ รีบกลับไปทำงานของตัวเองเถอะ”

“ซูซู ไปเขียนเช็คเงินสดร้อยล้านมาให้แพทย์เซียนน้อยคนนี้ที”

“คะ?”

เวินซูซูพูดเป็นหลานสาวถึงกับงุนงง

“คะอะไรล่ะ รีบไปสิ!”

“ไม่ได้นะคะท่านย่า จะให้เขาเยอะขนาดนั้นไม่ได้ ใครจะรู้ว่าเขารักษาท่านหายจริงหรือเปล่า อีกอย่างใครจะรู้ว่าเมื่อกี้เขาให้ท่านย่ากินอะไร?”

“ถ้าเกิดเป็นยาพิษล่ะคะ?”

“น้องสาว คุณจะสงสัยฝีมือการรักษาของผมก็ได้ แต่จะมาสงสัยจิตใจผมไม่ได้นะครับ!”

“ผมกับท่านย่าของคุณไม่เคยมีความแค้นต่อกัน เมื่อกี้เพิ่งจะช่วยเธอ แล้วตอนนี้คุณมาปรักปรำว่าผมให้ยาพิษเธอเหรอครับ?”

เดิมทีฉินเป่ยอารมณ์ดีแต่เมื่อได้ยินคำสงสัยของเวินซูซูเขาก็รู้สึกหงุดหงิดใจอย่างแรง!

ใครจะไปคิดว่าเวินซูซูจะยืดอกพูดด้วยความหยิ่งยโสว่า “ฮึ ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายไม่รู้ฐานะของท่านย่า คนในเมืองหยางตูที่อยากจะมาประจบสอพลอท่านย่าของฉันน่ะเยอะแยะไปหมด ต่อให้ฉันเข้าใจผิด แต่นายก็ต้องมีความคิดอื่นแน่!”

“หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!”

เวินหงอิงโมโหอย่างหนัก จนเกือบเป็นลมอีกแล้ว

เวินซูซูตกใจจนรีบตบหน้าอกท่านย่าเบา ๆ

“ท่านย่าคะ หนูผิดไปแล้ว ท่านย่าอย่าโมโหนะคะ”

“เหอะ ๆ ท่านย่ามีหลานสาวอกใหญ่ไร้สมองอย่างเธอ สักวันคงโดนเธอทำให้โมโหจนอกแตกตาย”

“นี่นาย!”

คำพูดของฉินเป่ยทำให้เวินซูซูถึงกับโมโหจัด เธอกัดฟันกรอด แต่เมื่อเห็นสีหน้าของท่านย่าเธอก็ไม่กล้าส่งเสียง

“แค่ก ๆ … แพทย์เซียนน้อย ต้องขอโทษด้วยนะ หลานสาวคนนี้ถูกฉันตามใจจนเสียคนตั้งแต่ยังเล็ก แต่ฉันต้องขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันไว้นะ”

“ซูซู รีบขอโทษแพทย์เซียนน้อยเดี๋ยวนี้นะ แล้วก็รีบไปเขียนเช็คเงินสดมาซะ รีบไปสิ!”

ถึงแม้ว่าเวินซูซูจะไม่ค่อยยินยอมเท่าไร แต่เธอก็ยอมขอโทษฉินเป่ย จากนั้นก็ไปเขียนเช็คเงินสด

ฉินเป่ยรีบพูด “ท่านย่าเวิน เรื่องเงินไม่ต้องหรอกครับ ผมเป็นหมอนะครับ ที่จริงผมมาซื้อบ้าน เมื่อกี้ได้ยินว่าคุณเป็นประธานหรือว่าบริษัทนี้จะเป็นของคุณครับ?”

“ถ้าใช่ละก็ คุณลองดูว่าลดราคาให้ผมหน่อยได้ไหมครับ?”

ฉินเป่ยไม่ได้คิดจะฉวยโอกาส แต่เขารู้ดีว่าอสังหาริมทรัพย์เป็นของที่มีกำไรสูงมาก ไม่ว่าจะลดราคาบ้านยังไงบริษัทก็ไม่มีทางขาดทุนแน่!

เวินหงอิงได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มขึ้นมา “ที่แท้คุณก็มาซื้อบ้านนี่เอง คุณพูดถูกแล้วล่ะ บริษัทอสังหาริมทรัพย์นี่เป็นหนึ่งในธุรกิจตระกูลเวินของเรา พอดีวันนี้เป็นวันส่งมอบตึกใหม่ ฉันก็เลยมาดูเป็นเพื่อนหลาน แต่โรคหัวใจดันมากำเริบ”

“แพทย์เซียนน้อย เอาอย่างดีไหมคะ บ้านหลังนั้นคุณไม่ต้องจ่ายเงินซื้อหรอกค่ะ คฤหาสน์หมายเลขหนึ่งบนตำหนักทิพย์พิมานเมฆยังว่างอยู่พอดี ฉันจะยกบ้านหลังนั้นให้แล้วเพิ่มเงินอีกร้อยล้านให้ด้วย ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่คุณช่วยชีวิตคนแก่แบบฉันเอาไว้!”

เมื่อฉินเป่ยได้ยินก็รีบปฏิเสธทันที “ท่านย่าเวินไม่ต้องหรอกครับ คุณลดราคาให้ผมก็พอ”

เวินหงอิงได้ยินแบบนั้นก็เริ่มไม่พอใจ

“ทำไม หรือแพทย์เซียนน้อยคิดว่ามูลค่าชีวิตของคนแก่แบบฉันไม่สูงพอคฤหาสน์หนึ่งหลังกับเงินอีกร้อยล้าน?”