คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1012

“ตระกูลคาร์เตอร์ทุกคน จงออกมาให้ฉันฆ่าทิ้งซะ!” โดน็อกยิ้มอย่างชั่วร้ายเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น รังสีสังหารเปร่งออกมาจากร่างกายของเขาอย่างน่าสะพรึงกลัว!

ลึก ๆ โซรันเองก็รู้สึกหวาดกลัว ดวงตาของเขาไม่อาจปิดซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้ได้เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงรังสีสังหาร!

“นายคือโดน็อกเหรอ?”

โซรันอ้าปากค้างเมื่อเหลือบไปเห็นขวานอันทรงพลังในมือของโดน็อก!

ขวานในมือของเขาบ่งบอกได้ถึงพลังที่ยิ่งใหญ่ของมัน มันคืออาวุธมหาประลัย แน่นอนว่าเขาจะต้องเป็นโดน็อก ดิกสัน!

“ใช่แล้ว ฉันเอง”

โดน็อกยิ้มอย่างชั่วร้าย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง “วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อทำลายล้างตระกูลคาร์เตอร์ มีอะไรอยากจะพูดก่อนตายไหม?”

เขาถามอย่างเย่อหยิ่ง

เพียงแค่เขากระดิกนิ้ว เขาก็สามารถฆ่าโซรันผู้ที่อยู่ในขั้นปราชยุทธ์เท่านั้นได้อย่างง่ายดาย

ในเวลานั้น เหล่าสาวกของตระกูลคาร์เตอร์ก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าในตำแหน่งที่โดน็อกลอยตัวอยู่ จากนั้นพวกเขาก็รู้สึกราวกับว่าการหายใจของพวกเขาติดขัด พวกเขารู้สึกแน่นหน้าอกจนแทบจะหายใจไม่ออก!

คนในตระกูลคาร์เตอร์ต่างก็พูดไม่ออก!

โซรันทั้งประหลาดใจและโกรธแค้น

'เกิดอะไรขึ้น? เขาควรจะอยู่ที่หอคอยดาวปรารถนาเพื่อต่อสู้กับแดร์ริลไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเขาถึงมาโผล่ที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ได้?'

โดน็อกยิ้มอย่างชั่วร้าย เมื่อเขาเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไร เขาก็พูดขึ้นอย่างเย้ยหยันว่า “ในเมื่อพวกแกไม่มีอะไรจะพูด งั้นก็มายอมรับความตายแต่โดยดีกันเถอะ”

ลำแสงแวววาวระเบิดออกมาจากขวานแยกนภา จากนั้นโดน็อกก็ยกขวานขึ้นและเล็งไปที่ตระกูลคาร์เตอร์ทั้งหมด!

"หยุด!"

ทันใดนั้น เสียงตะโกนก็ดังขึ้นจากไม่ไกลก่อนที่ร่างทั้งสี่ร่างจะปรากฏขึ้นและเข้ามาขวางโดน็อกอย่างรวดเร็ว!

เฮ้อ!

เมื่อได้ยินโดน็อกเกลี้ยกล่อมพวกเขาทั้งสี่เช่นนั้น เซปไฟร์ก็ถอนหายใจยาวก่อนจะหันมองพี่น้องทั้งสามคนของเขาด้วยสายตาที่เรียบเฉย

วินาทีต่อมา เซปไฟร์ก็ดึงดาบยาวของเขาออกมา “ในเมื่อมิสเตอร์ดิกสันต้องการให้พวกเราเข้าร่วมการต่อสู้ ดังนั้นพวกเราก็จะไม่ขัด”

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

เมื่อเซปไฟร์พูดจบ นิมบัสและพี่น้องอีกสองคนของเขาก็นำอาวุธออกมา จากนั้นพวกเขาก็กระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้าและล้อมรอบโดน็อกเอาไว้!

พวกเขาสี่พี่น้องอยู่ในขั้นปราชญ์ยุทธ บรรยากาศโดยรอบเริ่มแปรปรวนเมื่อพวกเขาทั้งสี่รวมกำลังกัน รังสีอันทรงพลังแผ่ซ่านไปทั่วพื้นที่!

“พวกแกทั้งสี่มันคนทรยศ! ไสหัวไปซะ!"

ดวงตาของโดน็อกแดงก่ำ เขาไม่ต้องการเสียเวลาพูดอะไรอีกก่อนจะยกมือขึ้นและเหวี่ยงมือออกไปอย่างแรง!