คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1024

เมื่ออีวอนได้สติ สีหน้าของทุกคนก็ซีดลงในทันที

นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย?

ถ้าหากเธอรู้ว่าตัวเองเป็นคนแทงแดร์ริลเพราะเธออยู่ภายใต้การควบคุมของคนอื่นเธอจะรู้สึกแย่แค่ไหน?

ในที่สุดอีวอนก็รวบรวมสติได้ เธอรีบหันไปถามหกเทพธิดาที่อยู่ตรงหน้าอย่างกระวนกระวายใจ “เทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยา แดร์ริลอยู่ที่ไหน?”

ในการต่อสู้ระหว่างกองทัพโลกใหม่และเมืองตงไห่ในตอนนั้น เจ็ดเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยาได้ยื่นมือเข้ามาช่วยและร่วมต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ ไปกับแดร์ริล อีวอนยังจำพวกเธอได้ดี ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเหล่าเทพธิดาจากพระราชวังฟูเหยามีความสัมพันธ์ที่ดีกับแดร์ริล

ดังนั้นพวกเธอจะต้องรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

“แดร์ริล เขา…”

ในขณะที่พูด พวกเธอก็มองไปที่แดร์ริล

เมื่อเธอหันมองไปทางเดียวกันกับหกเทพธิดา ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที ร่างกายของอีวอนสั่นสะท้านอย่างรุนแรง!

“แดร์ริล!” อีวอนตะโกนขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม

อีวอนรีบพุ่งเข้ามาหาแดร์ริลทันที เธอมองดูร่างที่เต็มไปด้วยเลือดและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “เกิดอะไรขึ้น? ใครทำร้ายแดร์ริล? แดร์ริลตื่นสิ! ได้โปรดตื่น…”

หกเทพธิดาถอนหายใจอย่างอ่อนล้า

แด็กซ์และเชสเตอร์แลกเปลี่ยนสายตากันด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก

“คุณอีวอน ยัง คุณจำไม่ได้เหรอว่าเมื่อกี้คุณเป็นคนแทงเขา?”

ในเมื่อไม่มีใครกล้าพูด หนึ่งในสาวกของคาร์เตอร์จึงตัดสินใจบอกเรื่องนี้กับเธอ

อีวอนตกตะลึง!

อะไรนะ?

'ฉันเป็นคนทำร้ายแดร์ริลเหรอ?'

หัวใจของอีวอนสั่นสะท้านไปทั้งทรวง จากนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่าจะต้องเป็นลินเซย์แน่ ๆ ที่เป็นคนควบคุมเธอ

“ไม่จริง…” อีวอนเริ่มโอดครวญ!

‘แดร์ริลจะต้องไม่เป็นอะไร! เขาจะต้องไม่เป็นอะไร!'

อีวอนกอดร่างของแดร์ริลเอาไว้ในอ้อมแขนแน่นก่อนจะยกมือขึ้นมาจับใบหน้าอันซีดเซียวของแดร์ริลอย่างแผ่วเบา

ภาพช่วงเวลาของเธอกับแดร์ริลฉายขึ้นมาในความคิดของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า

'แดร์ริล เราใช้เวลาอยู่ห่างกันมากกว่าอยู่ด้วยกันเสียอีก เรายังไม่ได้มีช่วงเวลาดี ๆ ร่วมกันเลย ได้โปรดอย่าทำให้ฉันกลัว! ได้โปรดอย่าทำให้ฉันตกใจ! ตื่นขึ้นมาเถอะนะแดร์ริลได้โปรดอย่าทำให้ฉันกลัว…’

“แดร์ริล…”

น้ำตาของอีวอนไหลลงมาอย่างควบคุมไม่ได้ “แดร์ริล ฉันจะไม่ยอมให้นายตายเด็ดขาด นายได้ยินฉันไหม? ฉันคืออีวอน อีวอนของนาย ฉันขอโทษแดร์ริลได้โปรดตื่นขึ้นมามองหน้าฉัน ถ้านายอยากแทงฉัน จะหนึ่งครั้ง สิบครั้ง หรือร้อยครั้งฉันก็จะยอม ฉันขอร้อง พูดอะไรกับฉันหน่อยสิแดร์ริล”

อีวอนเสียใจมาก เธอร้องไห้จนน้ำตาของเธอแทบจะกลายเป็นสายเลือด

ทุกคนที่มองดูพวกเขาต่างก็รู้สึกเศร้าโศกไม่แพ้กัน