คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1142

ดวงตาของเมแกนดูสิ้นหวังเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น

ใบหน้าของแดร์ริลยังคงดูเย็นชา เขาดึงมือของเมแกนออกและไม่ได้พูดอะไร

“แดร์ริล!”

เมแกนรู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมากเมื่อเธอตระหนักได้ว่า ไม่ว่ายังไงแดร์ริลก็จะไม่ช่วยเธอ ดังนั้นเธอจึงรีบเดินเข้าไปและกอดร่างของแดร์ริลเอาไว้ทันที

เมแกนกอดแดร์ริลเอาไว้แน่น เธอซบหน้าลงบนหน้าอกของเขาด้วยดวงตาที่เป็นสีแดงและมีน้ำตาคลอเบ้า "ฉันขอร้องนะแดร์ริล ได้โปรดช่วยเจ้าสำนักของฉันด้วย”

เมแกนแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว

เมแกนตัดสินใจละทิ้งศักดิ์ศรีของเธอไปต่อหน้าผู้คนมากมายจากทุกสำนัก เพียงเพื่อต้องการอ้อนวอนให้แดร์ริลช่วยชีวิตของออโรร่า

“เมแกน!”

แม่ชีแห่งโชคชะตาตะโกนขึ้นทันทีที่ได้เห็นเช่นนั้น

สาวกอันดับต้น ๆ ของสำนักง้อไบ๊อย่างเธอจะกอดผู้ชายต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้ได้อย่างไร! มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุด!

แม่ชีแห่งโชคชะตาต้องการต่อว่าเมแกน แต่เมื่อเธอนึกถึงตอนที่แดร์ริลอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนตลอดกาลเดินทางกลับมายังจักรวาลโลก คำพูดของเธอจึงถูกกลืนกลับเข้าไปในลำคอทันที แม่ชีแห่งโชคชะตาทำได้เพียงยืนมองอยู่เงียบ ๆ และไม่ได้พูดอะไรอีก

อะไร?

ฝูงชนจ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่รู้สึกประหลาดใจ ในขณะที่บรรดาผู้ชายต่างก็อ้าปากค้าง

เมแกนเป็นถึงสาวกอันดับต้น ๆ ของสำนักง้อไบ๊ และเธอก็ยังเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์และมีร่างกายที่ไร้ที่ติ เธอเป็นเทพธิดาในฝันของสาวกหลาย ๆ คน ทว่าเทพธิดาของพวกเขากำลังสวมกอดแดร์ริล อย่างไม่สนใจสายตาของผู้อื่น

พวกเขารู้สึกอิจฉา

"ออกไป!"

แดร์ริลจ้องมองเมแกนด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์และพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ปล่อยฉัน! เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน อย่ามาเสียเวลาขอร้องฉันจะดีกว่า”

แดร์ริลขมวดคิ้วและพยายามผลักเธอออกไป

“แดร์ริล…” เมแกนน้ำตาคลอเบ้า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ยอมปล่อยเขา "ฉันขอร้องนะแดร์ริล ต่อให้ฉันจะต้องคุกเข่าเพื่อขอร้องนายฉันก็จะทำ ได้โปรดช่วยชีวิตเจ้าสำนักของฉันด้วย"

จากนั้นเมแกนก็คุกเข่าลงบนพื้นทันที

“ฉันไม่มีเวลาช่วยเธอ” แดร์ริลพูดขึ้นอย่างเย็นชา เมื่อตอนที่พวกเขาอยู่ที่โลกใหม่ ออโรร่าได้โจมตีแดร์ริลจนเขาตกลงไปในปล่องภูเขาไฟ แล้วทำไมเขาจะต้องช่วยเธอด้วยล่ะ?