คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1161

เมื่อรู้ว่าจักรพรรดิมีเมามากจนเข้าใจผิดว่าเขาเป็นวิญญาณของจักรพรรดิผู้ล่วงลับไปแล้ว แดร์ริลก็รู้สึกโล่งใจ

แดร์ริลกลืนน้ำลายขณะที่จักรพรรดินีสวมกอดเขา

‘ไม่ มันไม่ถูกต้อง มันจะเป็นปัญหาใหญ่ถ้าจักรพรรดินีสร่างเมาขึ้นมา’ แดร์ริลครุ่นคิดและพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมกอดของจักรพรรดินี

จักรพรรดินีสวมกอดแดร์ริลด้วยแขนทั้งสองข้างให้แน่นยิ่งขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีทางที่เขาจะหลุดพ้นจากอ้อมแขนของเธอได้เลย แดร์ริลสามารถใช้พลังภายในเพื่อสะบัดเธอออกไปก็ได้ แต่มันไม่คุ้มที่จะเสี่ยง

“ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะ ที่รัก?” จักรพรรดินีซบหน้าลงบนหน้าอกของแดร์ริล “คุณจากไปหลายเดือนแล้ว คุณไม่คิดถึงฉันบ้างเหรอ? คุณไม่มีอะไรจะพูดกับฉันบ้างเหรอ?”

แดร์ริลกระแอ่มเบา ๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้นใบหน้าของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็น

จากนั้นแดร์ริลก็พยายามเลียนแบบเสียงของชายวัยกลางคนและพูดขึ้นว่า “แน่นอนที่รัก ผมเองก็คิดถึงคุณมาก ดังนั้นผมจึงมาหาคุณ”

แดร์ริลมีความสามารถในการเลียนเสียง ดังนั้นเขาจึงสามารถเลียนแบบเสียงของชายวัยกลางคนได้อย่างง่ายดาย

จักรพรรดินีไม่รู้สึกสงสัยเคลือบแคลงใจเลยเมื่อได้ยินเสียงของแดร์ริล แต่เธอกลับรู้สึกสะเทือนใจมากยิ่งขึ้น เธอสวมกอดแดร์ริลเอาไว้แน่นก่อนจะพึมพำเบา ๆ ว่า “ที่รัก ฉันรู้ว่าคุณจะไม่ลืมฉัน ฉันเองก็คิดถึงคุณทุกวัน”

ในขณะที่พูดเช่นนั้นจักรพรรดินี้ก็จับแขนของแดร์ริลและพาเขาไปที่เตียง “เราไปนอนพักผ่อนกันเถอะที่รัก ฉันมีเรื่องราวตั้งมากมายที่อยากจะคุยกับคุณ”

'อะไรนะ? ไปนอนแล้วเหรอ?’ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านขณะที่เขาเดินตามจักรพรรดินีไปที่เตียง

เมื่อพวกเขาเดินมาถึงที่เตียง แดร์ริลก็นั่งลงบนเตียงด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ

'นี่มันเป็นเตียงของจักรพรรดิผู้ล่วงลับ แล้วฉันจะ นั่งลงบนเตียงของเขาเช่นนี้ได้ยังไง? ไม่ใช่แค่นั่งลงบนเตียงเท่านั้น แต่จักรพรรดินียังสวมกอดฉันเอาไว้แน่นอีกด้วย นี่ถ้าหากว่าราชองครักษ์มาเห็น ฉันจะต้องถูกตัดสินประหารชีวิตและถูกสับเป็นชิ้น ๆ อย่างแน่นอน' แดร์ริลครุ่นคิด เหงื่อเย็นเริ่มไหลปกคลุมร่างของเขามากยิ่งขึ้น

จักรพรรดินียังคงมึนเมาและตกอยู่ในจินตนาการของตัวเอง เธอนอนลงบนตักของแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงและเต็มไปด้วยความสุข

จักรพรรดินีพูดเบา ๆ ว่า “ที่รัก ในช่วงที่คุณไม่อยู่ฉันทำงานหนักและไม่ได้ละเลยอาณาจักรของเราเลย ที่รักฉันไม่ได้ทำให้คุณผิดหวัง”

“นอกเหนือจากนั้น ทวีปเวสต์ริงตันกำลังวางแผนที่จะโจมตีโลกใต้เมฆีของเรา แต่คุณไม่ต้องกังวลนะที่รัก เพราะพวกเรามีกองทัพที่แข็งแกร่ง ถ้าหากพวกเขาคิดจะโจมตีเราก็มีแต่จะทำร้ายตัวเองเท่านั้น นักการทูตจากเวสต์ริงตันจะมาถึงในวันพรุ่งนี้ ฉันแน่ใจว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อประเมินความสามารถของพวกเรา ฉันจะแสดงให้นักการทูตเห็นความสามารถที่แท้จริงของทวีปโลกใต้เมฆีเอง...”

จักรพรรดินียังคงพูดคุยกับแดร์ริลต่อไปจนเสียงของเธอค่อย ๆ เบาลง

แดร์ริลวิตกกังวล เขาไม่ได้ฟังที่เธอพูดแม้แต่คำเดียว เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าจักรพรรดินีเริ่มหมดเรี่ยวแรง แดร์ริลก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งว่า “คุณคงเหนื่อยมาก นี่ก็ดึกแล้วและคุณก็เมามากด้วย คุณควรจะนอนพักผ่อนได้แล้ว”

"ตกลง!" จักรพรรดินีตอบอย่างเชื่อฟัง เธอนอนลงบนตักของแดร์ริลและหลับตาลง ในไม่ช้าเขาก็ได้ยินเสียงหายใจลึก ๆ ของเธอ

จักรพรรดินีนอนหลับสนิทราวกับว่าจักรพรรดิผู้ล่วงลับยังคงอยู่กับเธอ