คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1166

เฟลทเชอร์ก้าวออกไปข้างหน้า จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นชี้หน้าแดร์ริลและต่อว่าทันที “นี่เจ้าขันที! ในเมื่อพวกเรายังทำไม่ได้แล้วนายจะมีปัญญาทำได้ยังไง? ถอยออกมาเดี๋ยวนี้!”

เขารู้สึกว่ามันน่าขบขันทีขันทีผู้นี้พยายามเสนอตัวเข้ามาแก้ปัญหาเมื่อได้ยินถึงรางวัลใหญ่จากจักรพรรดินี

ข้าราชการทุกคนต่างก็ตำหนิติเตียนแดร์ริล

"ขันทีผู้โง่เขลาพยายามทำตัวเป็นคนฉลาดงั้นเหรอ?”

“นายรู้ไหมว่าผลที่จะตามมาคืออะไรถ้าหากว่านายทำไม่สำเร็จ?”

“ช่างเป็นเรื่องที่น่าตลกสิ้นดี…”

ในขณะที่ทุกคนกำลังดูถูกเหยียดหยามเขา แดร์ริลก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ ขณะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ “ในเมื่อไม่มีใครทำสำเร็จ ผมจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ลองดูงั้นเหรอ? ผมมั่นใจว่าผมจะทำสำเร็จ และผมก็ไม่ได้กำลังพยายามทำตัวฉลาดกว่าพวกคุณ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการรักษาชื่อเสียงของทวีปโลกใต้เมฆีเอาไว้ไม่ใช่เหรอ?”

เฟลทเชอร์และคนอื่น ๆ เงียบลงเมื่อแดร์ริลพูดเช่นนั้น

แดร์ริลรู้ดีว่าข้าราชการทุกคนกำลังคิดอะไรอยู่ พวกเขาเป็นกังวลว่าแดร์ริลจะทำสำเร็จ ซึ่งนั่นจะแสดงให้เห็นว่าพวกเขาทุกคนไร้ประโยชน์!

แดร์ริลไม่ได้มีเจตนาที่จะอวดฉลาด แต่เมื่อเขาได้ยินจักรพรรดินีกล่าวถึงรางวัลใหญ่ เขาจึงเกิดความคิดขึ้นมา ในฐานะขันทีผู้ต้อยต่ำ เขาแทบจะไม่มีโอกาสได้รับแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมาจาก จากควินซีเลย ดังนั้น ถ้าหากว่าเขาได้รับการยอมรับจากจักรพรรดินี เขาก็จะมีโอกาสได้เข้าใกล้ควินซีและนำแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมา!

“เจ้ามีวิธีแก้ปัญหาจริง ๆ เหรอ?” จักรพรรดินีถามอย่างใจเย็นขณะเหลือบมองไปที่แดร์ริล

แดร์ริลพยักหน้าโดยไม่ได้พูดอะไร

เมื่อได้เห็นใบหน้าที่มุ่งมั่นของแดร์ริล เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนจึงก้าวไปข้างหน้าและพูดขึ้นว่า “ท่านแม่ ได้โปรดให้เขาลองดู”

ในขณะที่พูดเช่นนั้น เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็เหลือบมองแดร์ริล

ในตอนแรก เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนคิดว่าแดร์ริลอยากลองเสี่ยงโชคเพื่อรางวัลใหญ่เท่านั้น แต่หลังจากที่เธอได้เห็นความมั่นใจบนใบหน้าของเขา เธอจึงยอมเปลี่ยนใจช่วยให้เขาได้ลองแก้ปัญหาดู และถ้าหากว่าเขาทำสำเร็จเธอเองก็คงจะรู้สึกภาคภูมิใจมากเช่นกัน เพราะว่าเขาเป็นขันทีส่วนตัวของเธอ

“เอาล่ะ! ข้าจะให้เจ้าลองดู แต้ถ้าหากว่าเจ้าล้มเหลว เจ้าจะถูกนำตัวไปประหารชีวิตทันที” เมื่อเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนร้องขอ จักรพรรดินีจึงยอมเห็นด้วยกับเธอ

แม้ว่าเรื่องนี้อาจดูไม่ใหญ่โต แต่มันเกี่ยวกับชื่อเสียงของทวีปโลกใต้เมฆี

‘ประหารชีวิตเหรอ? โชคดีที่ฉันมีวิธีแก้ปัญหา ไม่งั้นฉันคงไม่เอาชีวิตมาเสี่ยงหรอก’ แดร์ริลครุ่นคิด

แต่ถึงอย่างนั้น หัวใจของแดร์ริลกลับเต้นไม่เป็นจังหวะ ทว่าใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง เขากล่าวขึ้นด้วยความเคารพว่า “อย่ากังวลไปเลยฝ่าบาท ผมจะไม่ทำให้ฝ่าบาทผิดหวัง”

เฟลทเชอร์และคนอื่น ๆ ยิ้มเยาะแดร์ริล ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

'ขันทีโง่ผู้นั้นพยายามทำให้จักรพรรดินีประทับใจ แต่เขากลับไม่รู้ว่าหัวของเขากำลังจะหลุดออกจากบ่า!'

ข้าราชการทุกคนต่างก็คิดว่า แดร์ริลเพียงแค่แสร้งทำเป็นสงบนิ่งทั้ง ๆ ที่ไม่มีวิธีแก้ปัญหา

ใบหน้าของโยเอลเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ‘จะเป็นยังไงถ้าหากขันทีต่ำต้อยผู้นั้นไม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้? เขาช่างทำตัวโง่เง่าเสียจริง'

แดร์ริลไม่ใส่ใจกับทุกสายตาที่กำลังมองดูเขาอย่างเหยียดหยาม เขายื่นมือไปรับหยกเก้าเสี้ยวและด้ายแดงมา จากนั้นเขาก็หันมองไปยังจักรพรรดินีและกล่าวขึ้นว่า “ฝ่าบาท ผมขอฝ่าบาทได้โปรดให้คนนำน้ำผึ้งมาให้ผมด้วย”

'อะไรนะ? เพื่ออะไร?’ เฟลทเชอร์และคนอื่น ๆ แลกเปลี่ยนสายตากันด้วยความรู้สึกประหลาดใจ