แดร์ริลส่ายหัวไปมา 'นรกเถอะ นี่ฉันแต่งตัวไม่ดีตรงไหน? ฉันเพิ่งซื้อมันมาเองนะ! ทำไมคนถึงได้ชอบดูถูกฉันนัก?'
ถึงเขาจะซื้อพวกมันมาจากร้านข้างทาง แต่มันก็ถูกและใส่สบาย!
"ก็ได้ ผมจะไม่เข้าไป" แดร์ริลกล่าว เขายอมแพ้ เขาไม่อยากเสียเวลาทะเลาะกับเธอ
เขากำลังจะโทรหาเมแกนเพื่อบอกเธอว่าเขาจะรอยู่ที่ทางเข้า ในตอนนั้นชารอนก็เดินตึงตังเข้ามาหาเขาด้วยส้นสู.ของเธอ
"หากคุณต้องการโทรศัพท์ กรุณาทำมันข้างนอก! อย่ารบกวนแขกวีไอพีของเรา" เธอสั่ง
"นี่ฉันโทรก็ไม่ได้?" แดร์ริลงุนงง
"ไม่ได้!" เธอเอ็ด พร้อมชี้ไปที่ทางเข้าหลัก "ทางเข้าวีไอพีของเราไม่ใช่ที่ที่คุณจะเดินไปมาได้ โปรดโทรข้างนอก"
พนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามา "คุณผู้ชาย นี่เป็นพื้นที่วีไอพี" เขาขมวดคิ้ว "โปรดอย่าเข้ามาบริเวณนี้ คุณจะรบกวนแขกได้"
ลูกค้าคนอื่นเริ่มสังเกตเหตุการณ์
"ไอ้ยาจกนั่นอะไรน่ะ คนจนแต่พยายามเข้ามาพื้นที่วีไอพีเหรอ?"
"เขาต้องพยายามแซงคิวแน่!"
"ดูสิ นั่นไม่ใช่ลูกเขยของตระกูลลินดันเหรอ?" ใครบางคนโพล่งขึ้นมากะทันหัน
"ฮ่าฮ่า! จริงด้วย!"
ชารอนเริ่มวางท่าใหญ่โตกว่าเดิมต่อหน้าแดร์ริลเมื่อได้ยินพวกเขาพูดกัน
'งั้น หมอนี่ก็แค่ของเล่นผู้หญิงไร้ค่า ลูกเขยบ้านอื่นสินะ แม้แต่พนักงานบริษัทก็ไม่คู่ควรกับเขาด้วยซ้ำ' เธอคิด
"ยาม เอาชายคนนี้ออกไป" เธอสั่งยามแล้วชี้ไปที่แดร์ริล
"ฉันแค่อยากจะถอนเงินที่ส่วนวีไอพี" เขาถอนหายใจ
'หมอนี่บ้ารึเปล่า?'
"คุณอยากจะถอนเท่าไหร่?" เธอแค่นเสียงเย้ยหยัน "หนึ่งหมื่น? หรือสอง? ไปที่ล็อบบี้หลักเลย คุณถอนได้ห้าหมื่นเหรียญต่อวัน ฉันมั่นใจว่านั่นยิ่งกว่าเกินพอสำหรับคุณ ในส่วนวีไอพี เราอนุญาตให้ทำธุรกรรมที่มากกว่าล้านเหรียญขึ้นไปเท่านั้น"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์
ต่อให้หน่อยครับรอมาหลายเดือนแล้วครับ2091...
สุดท้ายก็เป็นนิยายที่แต่งไม่จบอีกเรื่อง...
แพทเทิรฺนนี้อีกแล้วพระเอกเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงแต่งงานมา 3 ปี ลำบากเหลือแสนแม้แต่แขนก็ไม่ได้แตะ สุดท้ายกลายเป็นว่าพระเอกเป็นคนร่ำรวยมาจากตระกูลใหญ่แทบทุกเรื่อง อีแม่ยายก็พยายามหาลูกเขยใหม่บังคับลูกสาวให้หย่าตอดเวลา...
2073 ต่อหน่อยครับ...