คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1252

แอมโบรสสูดหายใจเข้าเต็มปอดขณะจ้องหน้าเมแกนด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย “ตกลงว่าคุณจะไม่ยอมบอกใช่ไหม?”

เมื่อพูดจบแอมโบรสก็เดินเข้าไปจับขาของเมแกนและถอดรองเท้าของเธอออก!

“นายจะทำอะไร? หยุดนะ!”

เมแกนทั้งอับอายและโกรธแค้น เธอถูกมัดเอาไว้และยังถูกเขาสกัดจุด ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

แอมโบรสหันหลังและเดินไปยังพุ่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลก่อนจะเด็ดหญ้าหางจิ้งจอกมาสองก้าน จากนั้นเขาก็เดินกลับเข้ามาหาเมแกน

หญ้าหางจิ้งจอกเป็นพืชทั่วไปที่ก่อให้เกิดการ อาการคันและรู้สึกระคายเคืองผิวหนัง

เมแกนขมวดคิ้ว “ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยฉันนะ!”

'นี่เขากำลังจะเล่นบ้าอะไรกับฉัน!'

แอมโบรสเดินเข้าไปหาเมแกนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม จากนั้นเขาก็เริ่มกระตุ้นฝ่าเท้าของเธอด้วยหญ้าหางจิ้งจอก

ในเวลานั้นเมแกนรู้สึกได้ถึงอาการคันที่แผ่ซ่านตั้งแต่ฝ่าเท้าไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ เธอร้องออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว!

“ฮ่าฮ่า…หยุดนะ…ฮ่าฮ่าฮ่า…”

"หยุดนะ มันจักจี้! หยุดเดี๋ยวนี้! ฮ่าฮ่า หยุด!" ริมฝีปากสีแดงของเมแกนร้องขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เธอทั้งหัวเราะและร้องไห้ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกโกรธแค้น เธอไม่คิดว่าแอมโบรสจะใช้วิธีที่ไร้เดียงสาเช่นนี้กลั่นแกล้งเธอ!

และสิ่งที่ทำให้เมแกนรู้สึกโกรธมากที่สุดคือวิธีการที่ไร้เดียงสาของเขานั้นใช้ได้ผล

เมแกนรู้สึกคันจนแทบจะทนไม่ไหว!

แอมโบรสยังคงทรมานเธอต่อไปอย่างสนุกสนาน จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า "ทีนี้คุณจะบอกได้หรือยังว่าเอร่าอยู่ที่ไหน?"

ร่างของเมแกนสั่นสะท้าน เธอกัดริมฝีปากแน่นเพราะเธอไม่ต้องการพูดอะไร เธอจะไม่ยอมให้แอมโบรสเป็นผู้ชนะและเธอเองก็ไม่รู้ว่าออโรร่าและเอร่าไปอยู่ที่ไหน ดังนั้นถึงแม้ว่าเธอจะพูดออกไป เด็กชายคนนั้นจะต้องไม่เชื่อคำพูดของเธออย่างแน่นอน

“ยังไม่ยอมบอกอีกเหรอ?”

แอมโบรสยังคงถามเมแกนและกระตุ้นเธอด้วยหางจิ้งจอกต่อไปอย่างไม่เร่งรีบ!

เมแกนรู้สึกคันมากจนเธอหัวเราะทั้งน้ำตา