คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 126

'คำถามก็คือ จะหลบหรือไม่หลบ!'

เสี้ยววินาทีนั้น แดร์ริลจึงเลือกข้อหลัง

ในขณะที่เมแกนร้องออกมา เธอจึงสังเกตเห็นเด็กนักเรียนหญิงคนนั้น ทันใดนั้น หัวใจของเธอก็สั่นไหวทันที

เขา… เขายอมที่จะรับกระสุนแทนคนที่ไม่เคยรู้จักกัน

เมแกนมองแดร์ริลอย่างแปลกประหลาด

ความคิดวิ่งวนในหัวของเมแกนในขณะที่ชายใส่เสื้อกล้ามลายทหารเหนี่ยวไกปืน

ปัง!

สิ่งที่ตามมากับเสียงอันน่าตกใจ คือร่างของแดร์ริลที่ล้มไปด้านหลังพร้อมกับเลือดที่สากกระเซ็นจากหัวไหล่ซ้าย

แดร์ริลสูดหายใจอย่างเร็ว เมื่อความเจ็บปวดวิ่งเข้าจู่โจมเขา! อย่างไรก็ตาม เขากัดฟันของตัวเองเพื่อฝืนไม่ให้ตัวเองร้องออกมา เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วจ้องไปที่ชายในเสื้อกล้ามลายทหาร เขาฉีกยิ้ม "ทักษะการยิงปืนของนายห่วยนะ"

ในขณะที่พูด แดร์ริลก็ฉีกเสื้อของเขาแล้วรีบใช้มันมัดปากแผลไว้

ทั้งธนาคารเงียบสนิทราวกับป่าช้า

เหล่าคนที่นอนอยู่บนพื้นอ้าปากค้างและดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง

โจรหลายคนที่ถูกจัดการลงโดยแดร์ริลเองก็พูดไม่ออก

'นี่มันบ้าอะไรวะ...'

'นี่เขาเพิ่งถูกยิงแต่ยังพูดและหัวเราะออกมาได้?'

"คุณ!" เมแกนกระฟัดกระเฟียดด้วยความกระวนกระวาย เธออยากให้แดร์ริลหุบปากของเขา มันไม่ใช่เรื่องดีที่จะไปยั่วยุพวกโจร!

ในความเป็นจริง แดร์ริลเองก็เจ็บมาก แต่เขาพยายามอดทนฝืนมันไว้

หลังจากที่เขาได้รับโอสถจักรวาลเข้าไปแล้วกลายเป็นผู้บ่มเพาะ ร่างกายของแดร์ริลก็มีระดับความอดทนมากกว่าคนทั่วไป เมื่อเขายั่วโจรเสื้อกล้ามลายทหารด้วยคำหยาบ เขาก็แอบถือทองคำแท่งไว้ในมือ

มันมีทองคำและเงินแท่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ธนาคาร ลูกค้าได้เข้ามาซื้อมันเพื่อหวังจะลงทุนทำเงิน

แดร์ริลเหวี่ยงมือของเขา ส่งทองแท่งไปที่มือของโจรเสื้อลายทหาร ทำให้ปืนหล่นลงที่พื้น!

"แก..."

โจรเสื้อลายทหารตกใจ เขากำลังตื่นตระหนก เขารีบคว้าตัวเด็กสาวตัวน้อยไว้แล้วดันเธอไว้ด้านหน้า ก่อนจะหยิบมีดสั้นออกมาแล้วจี้ที่คอเด็กสาว

"ไอ้เ-ี้ยนี่! ออกไปห่าง ๆ ซะ!" โจรเสื้อลายทหารคำรามลั่น ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขากำลังคลั่ง!