คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1286

"นั่นคืออะไร?" แดร์ริลมองขวดที่อยู่ในมือของจูปาเจี๋ยด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ภายในขวดเล็ก ๆ ที่บรรจุผงสีขาวเอาไว้นั้น สามารถเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาได้งั้นเหรอ?

จูปาเจี๋ยยิ้มและหันมองไปที่แดร์ริลอย่างภาคภูมิใจ “นี่คือผงแปลงร่างที่สามารถเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาได้และมันก็เป็นสมบัติที่หายากด้วย! ข้าบังเอิญมีติดตัวมาด้วยสองขวด แต่ข้าใช้แปลงร่างเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้เพื่อทำให้เจ้าอารมณ์ดีไปแล้วหนึ่งขวด ดังนั้นตอนนี้ก็เหลือขวดเดียวเท่านั้น”

'เ-ี่ย! มีของวิเศษแบบนั้นด้วยเหรอ?'

แดร์ริลตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ผงแปลงร่าง ที่เป็นสมบัติที่หายากแต่คุณกลับใช้มันเพื่อเล่นอะไรแบบนั้นเนี่ยนะ?”

“ข้าติดอยู่ที่นี่นานแล้ว ดังนั้นไม่ว่าสมบัติเหล่านั้นจะมีค่ามากเพียงใดมันก็ไม่มีประโยชน์ที่ข้าจะเก็บเอาไว้อยู่ดี” จูปาเจี๋ยกล่าวด้วยใบหน้าที่รู้สึกหดหู่

แดร์ริลจ้องมองขวดเล็ก ๆ ในมือของจูปาเจี๋ยและพูดขึ้นว่า “เราสามารถใช้ผงแปลงร่างนี้เพื่อหนีออกจากวังได้! เราสามารถแปลงร่างเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้แล้วเดินออกไปจากที่นี่ได้โดยไม่มีใครกล้าหยุดพวกเรา!”

“อะไรนะ? จริงด้วย! ช่างเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!” ดวงตาของจูปาเจี๋ยเป็นประกายเมื่อเขากล่าวเช่นนั้น แต่แล้วเขาก็ต้องหุบยิ้มอย่างขมขื่น “แต่ว่าผงแปลงร่างนี้ใช้เปลี่ยนรูปร่างหน้าตาได้เท่านั้น แต่มันไม่สามารถเปลี่ยนเสียงของเราได้! และถ้าหากว่าเราแปลงร่างเป็นจักรพรรดิโฮ่วอี้ เหล่าทหารรักษาการณ์จะต้องเข้ามาคุยกับเราอย่างแน่นอน และเมื่อเป็นเช่นนั้นตัวตนของเราอาจจะถูกเปิดเผยก็ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแดร์ริลก็หัวเราะเบา ๆ จากนั้นเขาก็กระแอมออกมาก่อนจะใช้เทคนิคการเลียนเสียงเพื่อเลียนแบบน้ำเสียงของจักรพรรดิโฮ่วอี้ "จูปาเจี๋ย ทำไมเจ้าไม่คุกเข่าลงเมื่อเจ้าเห็นข้า!"

แดร์ริลได้เรียนรู้เทคนิคการเลียนเสียงเมื่อตอนที่เขาอยู่บนเกาะสราญรมย์

ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ได้สอนเทคนิคการเลียนเสียงให้แก่โมนิก้า วอห์นเมื่อตอนที่แดร์ริลซ่อนตัวอยู่ใต้เตียงของเธอ

เมื่อได้ยินน้ำเสียงของแดร์ริลที่ฟังดูเหมือนน้ำเสียงของจักรพรรดิโฮ่วอี้ จูปาเจี๋ยก็รู้สึกสั่นสะท้านขึ้นมาทันที!

'ช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ!'

ใบหน้าของจูปาเจี๋ยเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น จากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดขึ้นว่า “น่าทึ่งมาก! เจ้าหนุ่ม ในที่สุดเราก็จะสามารถหนีออกจากวังได้แล้วใช่ไหม?”