คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 133

เนื่องจากลักษณะภูมิศาสตร์ที่ติดทะเล สภาพอากาศของเมืองตงไห่จึงไม่ค่อยปกตินัก มันร้อนในเวลากลางวัน และหนาวในเวลากลางคืน

แต่ก็มีสถานที่หนึ่งที่ทุกคนมักจะรวมตัวกันไม่ว่าสภาพอากาศจะเป็นอย่างไร

ตำหนักไข่มุก

ถูกต้องแล้ว ร้านแผงลอยข้างทางทั้งหมดเองก็ล้วนขายวัตถุโบราณ เหล่าผู้ที่หลงไหลในวัตถุโบราณเองก็ล้วนรวมตัวที่นี่เช่นกัน พวกเขาซื้อของราคาถูกโดยหวังว่ามันจะเป็นของที่มีมูลค่าสูง

คนขายวัตถุโบราณไม่กี่คนกำลังมีการต่อรองที่ดุเดือดกับลูกค้าของพวกเขา

เสียงของเครื่องยนต์รถดังออกมาเมื่อแดร์ริลหยุดรถ เขาเหลือบมองไปทั่วเพื่อดูให้มั่นใจว่าไม่มีอะไรที่เขาควรจะซื้อไว้ ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบน อีวอนที่รอการมาถึงของเขามานานที่ตำหนักไข่มุกอยู่ชั้นบน

อีวอนเดินมาหาเขาด้วยรองเท้าส้นเข็มของเธอพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อเห็นว่าแดร์ริลมาถึง "ทำไมอยู่ ๆ คุณถึงสนใจหนังสือเกี่ยวกับอาวุธกองทัพขึ้นมาล่ะ?"

อีวอนสงสัย ในวงการวัตถุโบราณ อาวุธกองทัพนั้นไม่ใช่สิ่งที่เป็นที่นิยมในหมู่พวกเขา แล้วแดร์ริลจะค้นคว้าพวกมันไปทำไม

แดร์ริลยิ้ม "ก็ไม่มีอะไรมาก ผมแค่อยู่ ๆ ก็สนใจในสรรพาวุธอาวุธโบราณขึ้นมาเท่านั้นเอง"

อีวอนกัดริมฝีปากแล้วตอบอย่างนุ่มนวล "คำพูดของพ่อฉันอาจจะฟังดูหยาบคายไปหน่อยวันก่อน อย่าใส่ใจเลยนะ"

ใบหน้าเธอขึ้นสีก่อนที่จะพูดจบด้วยซ้ำ

เหตุการณ์นั้นทำให้เธอนึกถึงก่อนหน้านี้ที่สามสาวถูกมัดไว้ในขณะที่แดร์ริลยืนอยู่ด้านหน้าพวกเธอ มันยากที่จะไม่เข้าใจผิด

แดร์ริลนั้นไม่ได้คิดมากเลยสักนิด "ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ได้คิดอะไร"

เขากล่าวเสริมอีก "คุณยังเลิกเข้าใจผิดแล้วใช่ไหมตอนนี้?"

อีวอนเปิดปากออกมาเล็กน้อยและรู้สึกอับอายเมื่อเธอนึกไปถึงคำพูดของพ่อเธอ

พ่อของเธอบอกเธอว่า "ลูกจะคบกับแดร์ริลก็ได้ แต่เขาต้องหย่ากับลิลี่ก่อน และไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น..."

คำพูดเหล่านั้นยังคงวนเวียนอยู่ในหูของอีวอน ใบหน้าของเธอแสบร้อน และหัวใจของเธอก็เต้นรัว

นี่ตอนนี้เธอมีความรู้สึกให้แดร์ริลงั้นเหรอ?

อีวอนกล่าวอย่างแผ่วเบาในขณะที่พยายามระงับอารมณ์ของตัวเองไปด้วย "ไม่แล้วค่ะ ฉันอธิบายกับเขาหมดแล้ว"

แดร์ริลยิ้มและถาม "คุณอธิบายกับเขายังไง?"