คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1375

แดร์ริลบ่นพึมพำกับตัวเองเบา ๆ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังลุกขึ้นและตอบควินซีว่า “ตกลง”

จากนั้น แดร์ริลก็เดินไปที่ประตูและนำอาหารเช้าเข้ามาในห้อง

เมื่อได้กลิ่นอาหารอันโอชะ ท้องของแดร์ริลก็รู้สึกหิวขึ้นมาทันที นับตั้งแต่ที่เขาถูกพาตัวมายังทวีปโลกใต้เมฆี เขาก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย

แดร์ริลรีบนำอาหารเช้ามาวางไว้ที่โต๊ะ โดยมีควินซีนั่งรออยู่ จากนั้นเมื่อเขากำลังจะนั่งลง ควินซีก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า "ยืนขึ้นเดี๋ยวนี้!"

ควินซีขมวดคิ้วและตะโกนขึ้นอย่างเย็นชา “ใครอนุญาตให้คุณนั่ง? คุณไม่มีสิทธิ์ทานอาหารเช้ากับฉัน!”

แดร์ริลตกตะลึงจนพูดไม่ออก!

‘ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เห็นว่าฉันเป็นสามีของเธอ แต่เธอก็ไม่ควรจะปฏิบัติกับฉันราวกับว่าฉันเป็นเชลยแบบนี้’

เมื่อได้เห็นสีหน้าที่ไม่พอใจของแดร์ริล ควินซีก็พูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “คุณจะทานอาหารเช้าได้ก็ต่อเมื่อฉันทานเสร็จแล้ว!”

แดร์ริลยิ้มอย่างขมขื่นขณะครุ่นคิดอยู่ภายในใจ

'ควินซี แล้วเราจะได้เห็นดีกัน! สักวันฉันจะทำให้เธอยอมจำนนต่อฉันเอง!'

“ฝ่าบาทเสด็จ!”

ในเวลานั้น เสียงป่าวประกาศดังขึ้นจากด้านนอกประตู จากนั้นร่างของจักรพรรดินีก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับบรรดาสาวรับใช้

จักรพรรดินีอยู่ในชุดยาวสีทองที่ทำให้เธอดูสง่างามและยิ่งใหญ่ เธอเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

แดร์ริลเพิ่งถูกพาตัวมาที่พระราชวังโลกใต้เมฆีเมื่อวานนี้ ดังนั้นจักรพรรดินีจึงต้องการมาตรวจสอบดูให้แน่ชัดว่า แดร์ริลจะสามารถปรับตัวเข้ากับชีวิตในวังได้หรือไม่

"หืม?"

เมื่อจักรพรรดินี้เข้ามาถึงภายในห้อง เธอก็เหลือบไปเห็นแดร์ริลยืนอยู่ข้างโต๊ะอาหาร ดังนั้นเธอจึงขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“พวกเจ้าทุกคนออกไปได้แล้ว!” จักรพรรดินียกมือขึ้นเพื่อบอกให้บรรดาสาวรับใช้ออกไป