คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1404

'เขาคือแดร์ริลจริง ๆ ใช่ไหม?'

อีเวตต์ดื่มไวน์ไปมากและเธอก็รู้สึกเมามาย เธอรีบยกมือขึ้นมาขยี้ตาเพื่อทำให้มั่นใจว่าเธอไม่ได้เข้าใจผิดไป

'เขาคือแดร์ริล!!'

'เขาคือแดร์ริลจริง ๆ!'

น้ำเสียงของอีเวตต์สั่นสะท้านขณะที่เธอวิ่งเข้าไปหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว "แดร์ริล คุณมาแล้ว! ในที่สุดคุณก็มา!"

อีเวตต์น้ำตาไหลพรากขณะกล่าวเช่นนั้น!

แดร์ริลจ้องมองเธอด้วยความรู้สึกผสมปนเป เขาทั้งรู้สึกดีใจและโศกเศร้าเมื่อเขาได้เห็นร่างกายที่ดูซูบผอมลงเล็กน้อยของอีเวตต์

เมื่ออีเวตต์วิ่งเข้ามา แดร์ริลก็รีบกางแขนรับเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขาทันที

"เจ้าหญิง!"

สโลนขมวดคิ้วและพุ่งไปข้างหน้าเพื่อแยกพวกเขาออกจากกัน จากนั้นเธอก็จ้องมองแดร์ริลอย่างดุเดือด “แดร์ริล! กล้าดียังไงบุกเข้ามาถึงที่นี่! คุณไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ฝ่าบาทต้องการตัวคุณอยู่! หรือว่าคุณมาที่นี่เพื่อมอบตัว?”

ขณะกล่าวเช่นนั้น สโลนก็พลิกข้อมือของเธอเบา ๆ จากนั้นดาบซุยถังก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอทันที ในเวลานั้น พลังภายในอันรุนแรงก็เปล่งออกมาจากร่างกายของเธอเช่นกัน

แดร์ริลไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย เขาหันมองสโลนด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “เธอจะทำอะไรฉันได้เหรอ?”

ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น สายตาของแดร์ริลก็จับจ้องไปที่เรือนร่างของสโลนอย่างไม่ลดละ

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้เห็นสโลนสวมใส่ชุดสั้น ๆ เช่นนี้ แล้วแดร์ริลจะพลาดโอกาสนี้ไปได้อย่างไร

สายตาอันเจ้าเล่ห์ของแดร์ริลทำให้ใบหน้าของเธอแดงก่ำเพราะความรู้สึกอึดอัดใจ เธอกัดริมฝีปากแน่นและพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ยอมมอบตัวเสียดีกว่า ถ้าไม่อย่างนั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

แดร์ริลหัวเราะอย่างรู้สึกขบขันเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เธอคิดว่าเธอจะเอาชนะฉันได้งั้นเหรอ?”

“แดร์ริล!” ใบหน้าของสโลนแดงก่ำเมื่อได้ยินเช่นนั้น

"สโลน!"

อีเวตต์กลับมามีสติ เธอรีบยกมือขึ้นเขย่าแขนของสโลนและกล่าวขอร้องเธอทันที “ฉันขอร้องล่ะ พวกคุณอย่าทะเลาะกันเลย สโลน ฉันขอคุยกับแดร์ริลหน่อยได้ไหม?”

อีเวตต์กล่าวอ้อนวอนสโลนด้วยใบหน้าที่จริงจัง เธอยอมละทิ้งศักดิ์ศรีของความเป็นเจ้าหญิง เพราะท้ายที่สุดแล้วสโลนก็ได้เสียสละเพื่อราชวงศ์ของทวีปโลกใหม่มานับครั้งไม่ถ้วน

ถ้าหากเป็นคนอื่น อีเวตต์จะไม่มีทางทำเช่นนั้นเด็ดขาด

สโลนถอนหายใจเบา ๆ และพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ “ก็ได้ แต่คุณจะต้องคุยกับเขาที่นี่เท่านั้น แดร์ริลไม่มีสิทธิ์พาคุณออกไปที่อื่น!”