หลังจากดื่มไวน์แล้ว อีเวตต์ก็ใช้ตะเกียบคีบถั่วลิสงขึ้นมาป้อนให้แดร์ริลและพูดขึ้นว่า “อ้าปากสิฉันจะป้อนคุณเอง”
“คุณช่างดีกับผมเหลือเกิน ผมจะรินไวน์ให้คุณเอง!”
ใบหน้าของอีเวตต์กลายเป็นสีแดงเล็กน้อย “ฉันเป็นผู้หญิงของคุณ ปล่อยให้ฉันได้ปรนนิบัติคุณเถอะ…”
พวกเขาพูดจากระหนุงกระหนิง จนพวกเขาเกือบจะลืมไปว่าสโลนก็อยู่ที่นั่นกับพวกเขา
แน่นอนว่าพวกเขากำลังตั้งใจแสดงให้สโลนดู
แค่มองตาก็รู้ใจ ดังนั้นพวกเขาจึงเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย แดร์ริลและอีเวตต์ยังคงทำตามแผนต่อไปโดยการแสดงความรักราวกับคู่แต่งงานใหม่ และเมื่อเป็นเช่นนั้น สโลนจะได้ปล่อยให้พวกเขาได้อยู่กันสองต่อสอง
“พวกคุณสองคน…”
สโลนกระทืบเท้าด้วยความโกรธเมื่อได้เห็นว่าแดร์ริลและอีเวตต์ปฏิบัติราวกับว่าเธอเป็นอากาศ
สโลนทนดูพวกเขากอดกัน รินไวน์ให้กันและป้อนกับแกล้มให้กันไม่ได้!
“แดร์ริล!”
สโลนกล่าวขึ้นอย่างหมดความอดทน "หมดเวลาแล้วแดร์ริล! คุณในฐานะประมุขสำนักประตูสุราลัย ดังนั้น คุณควรจะรักษาคำพูด! กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ก่อนที่จะมีใครมาเห็น"
"ใจเย็น ๆ ก่อนสิสโลน! เธอจะรีบไล่ฉันไปไหน? ฉันเพิ่งดื่มไวน์ไปแค่สองแก้วเอง ทำไมเธอไม่มานั่งดื่มกับพวกเราล่ะ?”
แดร์ริลกล่าวในขณะที่แขนของเขาโอบรอบเอวที่บอบบางของอีเวตต์เอาไว้แน่น “มาดื่มด้วยกันสิ เราทั้งคู่ไม่รังเกียจหรอก จริงไหมอีเวตต์?”
แดร์ริลหัวเราะเบา ๆ
‘เธอคงจะทนไม่ไหวแล้วใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นเธอก็ควรจะออกไป และปล่อยให้พวกเราได้อยู่กันสองต่อสองสิ!’
“ใช่แล้ว! มาดื่มกับพวกเราสิสโลน” อีเวตต์กล่าวพร้อมพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์
ต่อให้หน่อยครับรอมาหลายเดือนแล้วครับ2091...
สุดท้ายก็เป็นนิยายที่แต่งไม่จบอีกเรื่อง...
แพทเทิรฺนนี้อีกแล้วพระเอกเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงแต่งงานมา 3 ปี ลำบากเหลือแสนแม้แต่แขนก็ไม่ได้แตะ สุดท้ายกลายเป็นว่าพระเอกเป็นคนร่ำรวยมาจากตระกูลใหญ่แทบทุกเรื่อง อีแม่ยายก็พยายามหาลูกเขยใหม่บังคับลูกสาวให้หย่าตอดเวลา...
2073 ต่อหน่อยครับ...