คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1495

“มาดื่มกัน!”

ในตอนที่ถูกมิลตันยุนั้น แอชเชอร์ยังดื่มไปได้ไม่เท่าไหร่

แต่หลังจากดื่มไปสองสามแก้วแอชเชอร์ก็เริ่มเมา เมื่อมิลตันสังเกตเห็นเขาเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายและแกล้งถามอย่างเป็นกันเองว่า “พี่ฟินน์ ผมไม่เข้าใจเลย ด้วยพลังของคุณแล้ว คุณน่าจะคว้าที่หนึ่งหรือไม่ก็ที่สองมาได้ไม่ยากเลย แล้วทำไมคุณถึงถอนตัวจากการแข่งขันตอนที่เผชิญหน้ากับลูก้าล่ะ?”

แอชเชอร์หัวเราะและส่ายหน้าขณะที่เขาพูดว่า “ฮ่าฮ่า นอกจากถอนตัวแล้ว ข้าก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีก ลูก้าเป็นคนสำคัญ”

‘คนสำคัญเหรอ?’ มิลตันตื่นตัวมากขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เขาถามต่อไปว่า “คนสำคัญ คุณหมายความว่าอย่างไร?”

เขาแสร้งทำเป็นอยากรู้อยากเห็นและในใจนั้นก็ยังตื่นเต้นมาก

“ข้า…” แม้ว่าแอชเชอร์จะเมา แต่จิตใต้สำนึกของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง เขาส่ายหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ข้าบอกไม่ได้หรอก ข้าไม่อาจบอกใครได้”

‘เวรล่ะ! ดูเหมือนต้องให้เขาดื่มมากกว่านี้หน่อย!'

มิลตันสบถในใจ ขณะที่เขาฝืนยิ้มและส่งแก้วให้แอชเชอร์ดื่มต่อ "ไม่เป็นไรหรอก คุณไม่อยากบอกผมก็จะไม่ถามแล้ว มาดื่มกันต่อ ดื่มกันทั้งคืนไปเลย!”

"ยอดเยี่ยม!" พูดจบเขาก็ชนแก้วกัน

ในขณะนั้น มิลตันยิ้มอย่างชั่วร้ายขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นและกระดกไวน์

'ในฐานะราชองครักษ์ของกองทัพราชวงศ์ ฉันเจอคนมาทุกรูปแบบแล้ว ฉันไม่เชื่อหรอกว่าฉันจะไม่สามารถสืบหาตัวตนที่แท้จริงของลูก้าจากคุณได้'

วันรุ่งขึ้นที่แท่นบูชาเก้าสุริยะในเมืองหลวงของโลกใหม่ ลานประลองยุทธ์แน่นขนัดไปด้วยผู้คน

อากาศค่อนข้างดี มีแสงแดดส่องถึง

หลังจากจัดการแข่งขันมาไม่กี่วัน ก็มาถึงรอบชิงชนะเลิศ ประชาชนและผู้คนจากทุกระดับชั้นของสังคมมาถึงตั้งแต่เช้า