คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1497

จักรพรรดินีซึ่งนั่งอยู่บนแท่นสูงไม่สามารถซ่อนความหงุดหงิดของเธอได้ “ทำไมเป็นลูก้าอีกแล้ว! การแข่งขันของเขาไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจ”

'ก่อนหน้านี้ลูก้าก็แค่โชคดี เขาไม่ได้เก่งกาจอะไรสักหน่อย!'

ในเวลาเดียวกัน สโลนอดไม่ได้ที่จะมองไปที่อีเวตต์และพูดว่า “องค์หญิง ถึงคราวที่ลูก้าจะจะได้แสดงฝีมือแล้วเพคะ พระองค์ทรงดิริว่าเขาจะชนะไหมเพคะ?”

สโลนไม่แน่ใจว่าทำไม แต่เมื่อเห็นลูก้าขึ้นไปบนเวทีเธอก็ไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นไว้ในใจได้

อาจเป็นเพราะลูก้าไม่ธรรมดา มันมหัศจรรย์ที่คนในระดับปราชญ์ยุทธได้เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ

“พี่สโลน เขาจะแพ้หรือชนะมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน” อีเว็ตต์ตอบอย่างใจเย็น ใบหน้าของเธอเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์

หากเป็นก่อนหน้านี้ อีเว็ตต์คงสนใจลูก้าไม่น้อย

ทว่านับตั้งแต่ที่เธอพบว่าแดร์ริลเสียชีวิตไปแล้ว โลกของอีเวตต์ก็มืดมนและขาดสีสัน เธอไม่ยินดียินร้ายกับอะไรอีกแล้ว

สโลนยิ้มและหยุดพูดเมื่อเห็นว่าอีเวตต์ไม่แยแสอะไร

ในขณะนั้นที่เวทีประลอง คาร์ลเดินขึ้นไปอย่างเย่อหยิ่งและยกตนข่มท่าน เขายิ้มให้แดร์ริล “ลูก้า! ไม่คิดว่าจะต้องมาสู้กับฉันใช่ไหมล่ะ?”

ขณะพูดเช่นนั้น หัวใจของคาร์ลก็เต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท

ในระหว่างรอบรองชนะเลิศที่สนามฝึกของราชวงศ์ก่อนหน้านี้ คาร์ลต้องการโอสถเล่นแร่แปรธาตุของแดร์ริล แต่เขากลับถูกแอชเชอร์ไล่ล่า

คาร์ลเป็นพวกผูกใจเจ็บ และเขายังจำเหตุการณ์นั้นได้แม่น!

ก่อนหน้านี้เขามีแอชเชอร์อยู่ใกล้ ๆ คาร์ลจึงไม่กล้าทำอะไรแดร์ริล แต่ตอนนี้แอชเชอร์ถอนตัวออกจากการแข่งขันและเดินทางออกจากเมืองหลวงแล้ว คาร์ลก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกต่อไป เขาไม่ต้องกลัวแดร์ริลอีกแล้ว

คาร์ลไม่ได้ล่วงรู้เลยว่า แดร์ริลไม่ได้ต้องการการปกป้องจากแอชเชอร์เลยแม้แต่น้อย

‘ถุ้ย! โสโครก!' แดร์ริลสบถกับตัวเองเมื่อได้ยินคำพูดเหน็บแนมของคาร์ล เขาแสดงถึงความหงุดหงิด แต่ไม่ตอบโต้อีกฝ่าย

เมื่อเห็นว่าแดร์ริลเงียบ คาร์ลก็คิดไปว่าแดร์ริลกลัวเขา เขายิ่งตื่นเต้นขึ้นอีก “ฮ่าฮ่า ลูก้า นายทำอะไรแอชเชอร์ถึงได้ยอมถอนตัวออกจากการแข่งขัน? บอกฉันหน่อยสิ ใครจะรู้บางทีฉันอาจจะถอนตัวจากการแข่งขันให้ด้วยคน ฮ่าฮ่า!”