คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 151

แดร์ริลไม่สนใจเสียงหัวเราะ

เขายักไหล่ในขณะที่หยิบเหยือกเซรามิกขึ้นมาจากพื้น มีขวดและเหยือกมากมายในถ้ำ ไม่แน่ใจว่าใครบ้างที่ทิ้งพวกมันไว้

เขาล้างกระป๋อง มองไปรอบ ๆ แล้วกล่าว "จัสติน, วิลเลียม, และเคนท์ ถอดเสื้อของพวกนายออกซะ"

"ทำไมฉันต้องทำ? แกบ้ารึไง?" เคนท์ตะโกน

"ฉันต้องจุดไฟเพื่อทำโอสถ แล้วกิ่งไม้ก็เปียกฝนหมดแล้ว เพราะฉะนั้นฉันเลยต้องการเสื้อของพวกนายเพื่อก่อไฟ" แดร์ริลตอบอย่างสุขุม

จัสตินร้อง "แล้วทำไมต้องเป็นเสื้อพวกเรา? ทำไมแกไม่ใช้เสื้อของแกเอง? ไม่คิดเหรอว่าพวกฉันอาจเป็นหวัดจากอากาศแบบนี้?"

แดร์ริลตอบ "ได้ งั้นเสื้อของพวกนายก็สำคัญกว่าชีวิตของแนนซี่สินะ"

“แกกล้าดียังไง?!”

เคนท์โมโหมาก "ได้! ฉันจะให้มันกับแก ฉันจะรอดูว่าแกจะทำยังไงต่อไป ถ้าแนนซี่ไม่ตื่นขึ้นมา"

พวกเขาทั้งสามคนมองหน้ากันเองแล้วเริ่มถอดเสื้อออกในขณะที่คนอื่น ๆ หัวเราะใส่พวกเขา

ไฟถูกจุดในเวลาต่อมา พร้อมกับชามเซรามิกที่เดือดปุด ๆ ในขณะที่แดร์ริลกำลังปรุงโอสถ

แดร์ริลนั้นระวังและจริงจังในทุกการลงมือ

วิลเลียมและเคนท์นั้นหัวเราะใส่เขา "เขาดูตลกชะมัด! นั่นเป็นวิธีทำโอสถของแกเหรอ? ปลอม!"

เคนท์กุมท้องในขณะที่หัวเราะจนน้ำตาไหล "หยุดเสแสร้งได้แล้ว จากวิธีดั้งเดิม โอสถจะถูกปรุงในหม้อยาพิเศษ แกจะปรุงมันจากเหยือกเซรามิกได้ยังไง? แถมมันยังดูราคาถูกอีกด้วย!"