คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1597

แดร์ริลเป็นสมาชิกใหม่ของดินแดนพฤกษาสวรรค์ ถ้าพวกเขาต้องเรียกแดร์ริลว่าพ่อ คนของดินแดนมัจฉาเหมก็คงไม่เหลือศักดิ์ศรี

ฮือฮา!

คนจากดินแดนอื่น ๆ ต่างก็พากันมาชมดู พวกเขาอยากรู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงอย่างไร

ในบรรดาฝูงชนก็มีคนของดินแดนพฤกษาสวรรค์ พวกเขานั้นรู้สึกท่วมท้นด้วยอารมณ์ ดาร์เรนน้องเล็กของพวกเขายอดเยี่ยมมาก! เขาทำให้ทุกคนภูมิใจ!

ไดอาน่ายืนอยู่เงียบ ๆ ใบหน้างดงามของเธอไม่แสดงอารมณ์แต่เธอก็ภูมิใจจนบรรยายไม่ถูก

ตึก ตึก ตึก

ทีน่าเดินเข้ามาหาแดร์ริลและกัดริมฝีปาก “พ่อ…”

ตอนที่เธอพูดออกมาเธอก้มหัวลง เสียงเธอก็แผ่วเบาจนถ้าคนไม่ได้ตั้งใจฟังที่พูด ก็ไม่มีทางที่จะได้ยิน!

เธอนั้นฝืนใจอย่างมากที่ต้องเรียกแดร์ริลว่าพ่อ

แต่ว่าเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น เธอแพ้พนันแล้วและนิกายเมธาสวรรค์ต่างก็จับจ้องทุกการกระทำของเธอ ถ้าหากว่าเธอไม่ทำตามคำพูด เธอก็คงอับอายจนไม่มีหน้าไปเจอใครได้ในอนาคต

แดร์ริลเกาหัวและยิ้ม “คุณพูดว่าอะไรนะ? มันเบาไปน่ะ ผมไม่ได้ยินเลย”

“พ่อ!”

ทีน่ากัดปากแรงจนเกือบเลือดไหล เธอตะโกนอีกครั้ง

“เด็กดี!” แดร์ริลยิ้มแต่ว่าเขายังไม่หมดธุระกับเธอ เขาพูดด้วยทีท่าครุ่นคิด “เวลาที่คุณเจอพ่อครั้งแรกนี่ แค่ทักทายก็พอแล้วเหรอ? คุณไม่รู้กฎหรือไง? ตอนที่คุณคำนับประมุขอลันเป็นอาจารย์คุณก็ยืนพูดแบบนี้เหรอ?”

เจตนาของเขาชัดเจน… เขาอยากให้ทีน่าคุกเข่า!

“นาย…” ทีน่ากำหมัดแน่น เธอทั้งอายทั้งโมโหแต่เธอก็โต้แย้งอะไรไม่ได้

นิกายเมธาสวรรค์มีกฎที่เข้มงวด สมาชิกทุกคนต้องคุกเข่าและคารวะผู้อาวุโสตอนที่พบกันเป็นครั้งแรก นี่เป็นกฎ

ตึง!

ทีน่างอเข่าและคุกเข่าลงตรงหน้าแดร์ริล เธอจำต้องโยนเกียรติและศักดิ์ศรีทิ้งไปตอนนี้

“พ่อ…” ทีน่าพูดช้า ๆ ขณะที่เธอก้มหัว

อืม!

แดร์ริลพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แต่เขาก็ยังไม่ยอมให้ทีน่าลุกขึ้นในทันที เขามองไปรอบ ๆ ตัวและมองที่เหล่าสมาชิกของดินแดนมัจฉาเหม “ศิษย์พี่หญิงของพวกคุณก็ทำแล้ว แล้วพวกคุณยังรีรออะไรอยู่อีก?”