คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1612

ที่จริงแล้ว โมนิก้าเพียงแค่ต้องการสั่งสอนแอมโบรสเท่านั้น แต่เธอก็รู้อยู่ในใจว่าแอมโบรสนั้นได้เติบโตขึ้นแล้ว เขาไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไป

“เอาล่ะ… ถ้างั้นแล้ว! เสด็จแม่พักผ่อนเถอะ!” แอมโบรสแอบถอนหายใจเงียบ ๆ และหมุนตัวออกจากห้องไป

“องค์ชาย!”

ขันทีรีบร้อนเดินเข้ามาหาเขาหลังจากที่เขาออกมาจากห้อง “มีหญิงสาวกำลังขอพบท่านอยู่ตรงทางเข้าวังครับ!”

‘หญิงสาวอีกคนงั้นเหรอ? จะต้องเป็นหนึ่งในลูกศิษย์จากสำนักง้อไบ๊ของเมแกนแน่ ๆ’

แอมโบรสขมวดคิ้วก่อนจะบอกปัดไปว่า “ไปบอกเธอว่าฉันไม่ขอพบแขก”

เขาได้ร่วมมือกับเมแกน แล้วปล่อยสำนักบู๊ตึ๊ง สำนักเส้าหลิน และสำนักอื่น ๆ ไปแล้ว เธอยังต้องการอะไรอีกนะ? อย่างไรเสียเขาก็เป็นถึงเจ้าชาย เธอจะมาเจอเขาเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่เธอต้องการแบบนี้ได้อย่างไรกัน

ขันทีมีท่าทีขัดขืนและพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า “ฝ่าพระบาท กระหม่อมเองก็บอกไปเช่นนั้น แต่ว่าหญิงผู้นั้นดื้อดึงมากและเธอบอกว่าจะไม่ยอมกลับจนกว่าจะได้พบท่านขอรับ!”

แอมโบรสถอนหายใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนจะตามขันทีไปที่ทางเข้าวัง

‘หืมม?’

แอมโบรสชะงักไปทันทีเมื่อไปถึง เขาสังเกตเห็นร่างเล็กที่งดงามยืนอยู่ข้างประตูของวัง เด็กสาวผู้นี้ช่างงดงามด้วยใบหน้ารูปไข่ พร้อมกับมีรูปร่างอันแสนจะอ่อนช้อย เธออยู่ในเดรสสั้นสีพาสเทล น่ารักราวกับภูตดอกไม้

เธอคือ เอร่า แฮนเซ่น ที่เขาไม่ได้พบเจอมานาน!

“พี่แอมโบรส…”

เอร่าตกใจและรู้สึกดีใจอย่างมากเมื่อได้เจอกับแอมโบรส ก่อนจะร้องออกมาและพุ่งตัวเข้าหาอ้อมแขนของแอมโบรสราวกับนกตัวเล็ก ๆ

“น้องเอร่า!” แอมโบรสได้สติหลังจากร่างอันบอบบางอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาทั้งตกตะลึงและดีใจไปในเวลาเดียวกัน “เป็นเธอนี่เอง…”

แอมโบรสพูดไปพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข เขามีความสุขมาก! แอมโบรสอดไม่ได้ที่จะสังเกตรูปลักษณ์ของเธอไปพร้อม ๆ กัน

เด็กสาวคนนี้เติบโตขึ้นมากหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี เธอเคยเป็นเหมือนกับนางฟ้าตัวน้อย ๆ