คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1617

แอมโบรสเกาหัวเมื่อได้ยินเช่นนั้นและไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

‘นิสัยแม่ของเอร่าช่างเย็นชาเสียจริง’

พรึ่บ!

สีหน้าของราชองครักษ์โดยรอบเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเจอสถานการณ์นี้และพูดคุยกระซิบกระซาบกัน

‘ผะ-ผู้หญิงคนนี้ยโสโอหังเสียจริง! เจ้าชายอุตส่าห์มีมารยาท ถึงขนาดเชิญพวกเขาให้อยู่ในวัง นี่เป็นเกียรติอย่างสูงไม่ว่ากับใครก็ตามเลยนะ แต่เธอกลับปฏิเสธโดยแทบไม่ต้องคิด แถมยังมีท่าทีเย็นชาและไม่แยแสด้วย ช่างไม่สำนึกบุญคุณเอาเสียเลย!’

แต่อย่างไรก็ตาม ในเมื่อแอมโบรสก็ไม่ได้พูดอะไร ราชองครักษ์ก็ไม่กล้าพูดอะไรเช่นกัน

“คุณแม่!”

เอร่าตื่นตระหนกเล็กน้อยและกอดแขนของออโรร่าก่อนจะเขย่าเบา ๆ “ทำไมพวกเราไม่อยู่ต่ออีกหน่อยล่ะคะ? หนูเพิ่งได้พบกับพี่แอมโบรสเองและยังไม่ทันได้พูดคุยอะไรกันเลย”

“เธอเป็นแค่เด็ก มีอะไรให้ต้องพูดคุยกันอีก?” ออโรร่าขมวดคิ้วอย่างแรง ไม่มีช่องว่างสำหรับการต่อรอง

เอร่ารู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะเธอก็เข้าใจอารมณ์ของแม่ คำพูดของเธอมักจะไม่สามารถต่อรองได้เลย

แต่ถึงกระนั้น เอร่าก็เป็นเด็กฉลาด ครั้นเมื่อเธอเปลี่ยนความคิดและนึกถึงอะไรบางอย่างออกก่อนที่จะรีบพูดว่า “คุณแม่ คุณแม่รู้ไหมว่าแอมโบรสได้ปล่อยสำนักบู๊ตึ๊ง สำนักเส้าหลิน และสำนักอื่น ๆ ไปแล้ว?”

‘อะไรนะ เขาปล่อยพวกนั้นไปเหรอ?’

ออโรร่ามองไปที่แอมโบรสอีกครั้ง 'เด็กคนนี้อาจจะยังเด็กอยู่ แต่เขาก็ดูมีความยุติธรรม’

แม้ว่าออโรร่าจะไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ในขณะนั้น แต่ความประทับใจที่เธอมีต่อแอมโบรสก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“คุณแม่ พี่แอมโบรสเป็นคนดีนะ ทำไมพวกเราไม่อยู่ที่นี่กันสักพักล่ะ” เอร่าอ้อนวอนอีกครั้งด้วยดวงตากลมโตที่มีน้ำตาอ่อคลอเป็นประกายอันเต็มไปด้วยความหวัง ช่างดูน่าสงสารเสียจริง

“ก็ได้” ออโรร่าพยักหน้าอย่างนิ่ง ๆ