คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1649

‘นั่นก็เป็นอีกสำนักหนึ่งของผู้บ่มเพาะงั้นเหรอ? ทำไมชื่อฟังดูเพี้ยน ๆ จัง'

ลิลี่ขมวดคิ้วและผงกศีรษะ พร้อมกับพูดว่า “เข้าใจแล้ว!”

จริง ๆ แล้วเธอไม่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของสำนักมุสิก แต่เธอก็เห็นได้ว่าคนเหล่านี้ไม่ใช่คนที่เธอควรจะไปยั่วโมโหสักเท่าไหร่ มันจะเป็นผลดีกับเธอมากกว่าถ้าเธอมีไหวพริบกับเรื่องนี้

เธอเชื่อว่าพวกเขาจะต้องฆ่าเธอถ้าหากเธอปฏิเสธพวกเขา เธออยู่ในที่เปลี่ยวที่ห่างไกลออกไป และถ้าเธอตายไปก็คงไม่มีใครรับรู้ด้วยซ้ำ

เวสต์ลีย์พยักหน้าอย่างพอใจเมื่อเห็นลิลี่เชื่อฟัง เขามองไปรอบ ๆ “เอาล่ะ ฉันว่าพวกเราพักกันพอแล้ว ตามฉันไปดูรอบ ๆ กันอีกครั้งเถอะ”

เมื่อเขาพูดเช่นนั้น เวสต์ลีย์ก็พาทุกคนเดินไปที่ไหนสักแห่งที่อยู่ไม่ไกล

เมื่อตอนที่ลิลี่ฟื้นขึ้นมา ร่างกายของเธอปวดร้าวไปทั้งตัว แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เธอทำได้เพียงแค่กัดฟันแล้วเดินตามไปอย่างเงียบ ๆ

ในขณะเดียวกัน ณ ทวีปโมอาน่าตอนเหนือของนิกายเมธาสวรรค์ ทีน่านั่งอยู่ในห้องโถงหลักดินแดนมัจฉาเหมอย่างเงียบ ๆ เธอดูอับอายและคับข้องใจ

ลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหมหลายสิบคนที่ยืนอยู่ข้างเธอเองก็ดูไม่พอใจเช่นกัน

แล้วทันใดนั้นเอง ศิษย์ชายคนหนึ่งก็ลุกขึ้นยืนและไม่อาจซ่อนความโมโหที่อยู่ในใจของเขาได้ “ศิษย์พี่ใหญ่! เราอยู่ต่อไปแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ นี่ก็สองวันแล้วที่ศิษย์พี่สามคนโดนสั่งให้ไปติดตามจูปาเจี๋ย นี่มันช่างน่าอับอายเสียจริง”

“จูปาเจี๋ยเป็นเพื่อนของท่านประมุข มันจะดีสำหรับพวกเราที่คอยดูแลเขาในฐานะที่พวกเราเป็นลูกศิษย์ ประเด็นหลักอยู่ที่ศิษย์หญิงของนิกายเมธาสวรรค์จะสร้างความบันเทิงให้กับผู้ชายได้ยังไง?”

“ดินแดนอื่น ๆ ทั้งหมดต่างก็หัวเราะเยาะพวกเรา ศิษย์พี่ใหญ่ คุณต้องแก้ไขเรื่องนี้นะ’

ในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น คนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้า ทุกคนโมโหอย่างมาก

จูปาเจี๋ยมาอยู่ที่นิกายเมธาสวรรค์ได้สองวันแล้ว

ในช่วงสองวันนี้ ทีน่าจะจัดศิษย์หญิงสามคนให้ไปเฝ้าจูปาเจี๋ยในทุก ๆ วัน ข่าวนั้นได้แพร่กระจายไปอย่างกว้างขวาง ไม่เพียงแต่ภายในดินแดนมัจฉาเหมทั้งหมดเท่านั้น แต่ยังแพร่ไปทั่วทั้งนิกายเมธาสวรรค์ด้วย