คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1657

’นั่นเสียงของลิลลี่เหรอ?’ แดร์ริลคิด

แดร์ริลและลิลี่อยู่ด้วยกันเป็นเวลานาน เสียงของลิลี่นั้นตราตรึงในความทรงจำของแดร์ริลมานานแล้ว ที่สำคัญแดร์ริลพลาดนัดของพวกเขาเมื่อเจ็ดปีก่อนซึ่งทำให้ลิลี่ต้องออกจากเมืองตงไห่ไปอย่างสิ้นหวัง เขารู้สึกผิดมาตลอดในเรื่องนั้นและไม่เคยหยุดตามหาเธอเลย!

แม้ว่าเขาจะเหนื่อยมาก แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเอาพลังจากที่ไหนมาช่วยให้ลุกขึ้นยืนและเข้าไปหาลิลี่

“หนูน้อยลิลี่นั่นเธอใช่ไหม?” ดวงตาแดร์ริลแดงก่ำขณะที่เขาตะโกนด้วยเสียงแหบพร่า

‘หนูน้อยลิลี่ ใช่หนูน้อยลิลี่จริง ๆ’ น้ำตาไหลพรากใบหน้าเขา ทำให้สายตาพร่าเบลอ ‘หนูน้อยลิลี่… ฉันฝันถึงการได้พบเธอเสมอ เธอคือหนูน้อยลิลี่ของฉัน!’

น้ำตาแดร์ริลไหลเป็นสายราวน้ำตกเมื่อเขามองลิลี่ใกล้ ๆ เมื่อเขาได้เห็นหน้าเธอหัวใจเขาก็บีบรัด เขารู้สึกผิดจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้

‘สามีเหรอ?’ ร่างของลิลี่สั่นเทาเมื่อเธอได้ยินเสียงแดร์ริล เธออึ้งตะลึงไป

‘ฉันหูไม่ฝาดใช่ไหม?’

เมื่อได้สบตากับแดร์ริล เธอก็รู้สึกหัวใจสั่นไหวและน้ำตาก็เริ่มพรั่งพรู

ลิลี่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้พบแดร์ริลแบบนี้ที่ทวีปโมอาน่าเหนือ

ตอนนั้นลิลี่ทั้งดีใจมาก มีอารมณ์ท่วมท้นและสับสนในเวลาเดียวกัน

‘ตอนนี้ฉันน่าเกลียดมาก ฉันไม่คู่ควรกับเขาอีกแล้ว อีกอย่างเขาไม่มาในวันที่เรานัดกันเมื่อเจ็ดปีก่อน เห็นได้ชัดว่าเขาตัดใจเรื่องความสัมพันธ์ของเราแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นฉันแสร้งทำไม่รู้จักเขาจะดีกว่า’

เวสต์ลีย์และคนอื่น ๆ ต่างก็งุนงง พวกเขามองแดร์ริลด้วยสายตางุนงงสงสัยและเต็มไปด้วยคำถาม