คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1680

อึ้ก

แดร์ริลกลืนน้ำลายขณะที่มองไปที่เซลีนที่อยู่กลางอากาศด้วยความกลัว เขายังคงจำได้ว่าเขาได้ทำข้อตกลงกับเซลีนไว้ เซลีนจะยอมเป็นผู้หญิงของเขา ถ้าหากเขาสามารถครอบครองแผ่นดินใหญ่มาได้สักสองสามแห่งและสามารถขึ้นเป็นจักรพรรดิได้

หัวใจของแดร์ริลเต้นตุ้บ ๆ เมื่อนึกถึงข้อตกลงนั้นขึ้นมาได้

ไม่มีคนไหนในฝูงชนที่สังเกตเห็นท่าทีที่น่ารังเกียจของเมแกน

ตอนแรกเธอคิดว่า คู่ต่อสู้คนเดียวของเธอในการแข่งขันครั้งนี้คือ แดร์ริล แต่เธอก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าเซลีนที่แข็งแกร่งมากขนาดนี้จะปรากฏตัวเข้ามาระหว่างการแข่งขัน เซลีนจะต้องชนะการแข่งขันเป็นแน่ถ้าหากสถานการณ์ยังดำเนินต่อไปเช่นนี้

เมแกนครุ่นคิดอย่างหนัก แล้วก็ได้มีความคิดหนึ่งแล่นเข้ามา ก่อนที่เซลีนจะตะโกนบอกเซดริกบนสังเวียนการต่อสู้ว่า “เซดริก ยอมรับความพ่ายแพ้ซะเถอะ!”

เดิมทีเซดริกใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อสกัดกั้นการโจมตีของเซลีนบนสังเวียนการต่อสู้ แต่แล้วเขาก็มองไปที่เมแกนในตอนที่ได้ยินเสียงของเซลีน

เมแกนเลิกคิ้วและจ้องมองเขา ซึ่งเซดริกก็สามารถเข้าใจเจตนาของเธอได้ในทันที เธอบอกเป็นนัย ๆ ให้เขาแสร้งทำเป็นว่ายอมรับความพ่ายแพ้ก่อนที่จะเริ่มโจมตีเซลีนที่ไม่ทันได้ระวังตัว!

เซดริกถอนหายใจและตะโกนออกมาดัง ๆ ว่า “เรายอมแพ้แล้ว!”

เซดริกและคนอีกสองสามร้อยคนไม่สามารถอดทนมันได้อีกต่อไปด้วยใบหน้าของพวกเขาที่ซีดเผือด หลังจากที่เมแกนส่งสัญญาณให้เขาแสร้งทำเป็นยอมแพ้ก่อนที่แอบลอบโจมตีเซลีน เซดริกก็ได้ตะโกนออกมาอีกครั้งทันทีว่า “พวกเรายอมแพ้! พวกเรายอมแพ้แล้ว! โอ้ เทพีนักเปียโนผู้ทรงเกียรติ ได้โปรดสงสารพวกเราและหยุดเล่นเถอะ พวกเรายอมแพ้ พวกเรายอมแพ้แล้ว!”

“พวกเรายอมแพ้แล้ว!”

“เทพีนักเปียโนผู้ทรงเกียรติ พวกเราขอร้องให้ท่านหยุดเล่นเปียโนท พวกเรายอมแพ้แล้วจริง ๆ!”

คนร้อยคนบนสังเวียนการต่อสู้ยอมพ่ายแพ้ไป เซลีนยังคงสงบนิ่งเมื่อได้ยินคำขอร้องของพวกเขา ในขณะที่เธอก็ค่อย ๆ ยกแขนขึ้นและได้เก็บเปียโนฝูซีออกไป

“ถ้าพวกคุณทุกคนยอมแพ้แล้ว ก็ลงไปจากสังเวียนการต่อสู้ซะ” เซลีนพูดช้า ๆ ก่อนที่จะมองไปที่ประมุขราล์ฟ “ประมุขราล์ฟ กิเลนที่เป็นสัตว์เทพแห่งสวรรค์ของสำนักหยาดน้ำฟ้าของท่านตื่นขึ้นมา จนได้ดึงดูดความสนใจของวีรบุรุษของทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่ แต่กิเลนของท่านก็ได้เกิดอาการบ้าคลั่งขึ้นมาและถูกฆ่าตายไปโดยวีรบุรุษเหล่านี้ แล้วก็ได้ทิ้งสิ่งของล้ำค่าไว้สองชิ้นหลังที่ตายไป

ของมีค่าทั้งสองชิ้นนี้ก็ได้ถูกมอบให้แก่ลูกศิษย์ของฉันด้วยความไม่ได้ตั้งใจ ทำให้พวกคุณทั้งหมดต้องมาจับตัวลูกศิษย์ของฉันและจัดการแข่งขันขึ้น โดยบอกว่าใครก็ตามที่ชนะการแข่งขันจะมีสิทธิ์ในการจัดการกับลูกศิษย์ของฉัน ตามกฎเกณฑ์แล้ว ตอนนี้พวกคุณทุกคนควรปล่อยศิษย์ของฉันไปได้แล้วในเมื่อฉันชนะแล้ว ใช่ไหมล่ะ?”

“ใช่ ๆ…”

ประมุขราล์ฟที่อยู่ด้านล่างสังเวียนปาดเหงื่ออันแสนเย็นบนหน้าผากของเขาและตัวสั่นงึก ๆ “คุณชนะการแข่งขันแล้ว และตามกฎแล้ว เราควรปล่อยตัวลูกศิษย์ของคุณไป หมายถึงควีนนี่น่ะ”

ประมุขราล์ฟเหงื่อแตกพลั่กในขณะที่เขาพูดเช่นนั้น ในฐานะประมุขสำนักหยาดน้ำฟ้า เขารู้ได้อย่างแจ่มแจ้งว่าวีรบุรุษของเก้าแผ่นดินใหญ่เหล่านั้นมารวมตัวกันที่สำนักหยาดน้ำฟ้าเพื่อมาครอบครองสมบัติ

แต่อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในตอนนั้นก็เป็นที่ชัดเจนแล้วว่านักเปียโนผู้มีเกียรติ เซลีน เมนได้รับชัยชนะเหนือคนเหล่านั้นทั้งหมดโดยที่ไม่มีใครสามารถเอาชนะเธอได้เลย สิทธิ์ในการจัดการกับควีนนี่ก็ควรตกเป็นของเธอ

“เร็วสิ ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไป!” ประมุขราล์ฟโบกมือและสั่งลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหลังเขา

แม้ว่าแม่สาวควีนนี่จะได้รับแกนเปลวเพลิงแห่งสวรรค์และน้ำตาเทพธิดาไปอย่างไม่ตั้งใจ แต่เธอก็ยังคงเป็นศิษย์ของเซลีน เมนผู้ที่เป็นนักเปียโนผู้มีเกียรติ ประมุขราล์ฟจะบังอาจกล้าไม่ปล่อยควีนนี่ไปได้อย่างไรหลังจากที่เพิ่งได้เห็นพลังของเธอ?

ลูกศิษย์หยาดน้ำฟ้าสองสามคนรีบอุ้มควีนนี่ไปให้ ในตอนนั้นเอง ไม่มีใครคาดคิดว่า เซดริกที่อยู่บนสังเวียนการต่อสู้จะส่งเสียงคำรามและพุ่งเข้าโจมตีเซลีนอย่างรุนแรง!