คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1706

“ไม่มีทาง! เป็นไปไม่ได้!”

“เขาอาจจะเป็นพระราชสวามีแห่งโลกใต้เมฆีก็จริงอยู่ แต่เขาก็เป็นสามีของน้องสาวของพวกเราด้วย ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าพาเขาไปแน่ ๆ !”

พี่ชายทั้งสี่มีปฏิกิริยาโต้ตอบและรีบเข้าไปขัดขวางราชองครักษ์

ควินซีขมวดคิ้วและโวยวาย “ออกไปให้พ้น!”

เธอรู้สึกกังวลและโกรธมาก เธอรู้สึกอายที่มีคนตั้งมากมายรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแดร์ริล เธอไม่ต้องการอธิบายอะไรอีกแล้ว เธอเพียงต้องการออกจากที่เกิดเหตุนี่พร้อมกับแดร์ริลให้เร็วที่สุด

สี่พี่น้องสบตากันแล้วก็ส่ายหัวพร้อมกัน พวกเขาทั้งสี่คนเป็นคนเรียบง่ายและตรงไปตรงมา และพวกเขาไม่มีไหวพริบในการจัดการกับคนอื่น แต่พวกเขาต่างก็เป็นคนมีหลักการมาก ๆ สิ่งที่พวกเขารู้ก็คือแดร์ริลเป็นสามีของน้องสาวของพวกเขา และพวกเขาก็ได้ผ่านพิธีแต่งงานมาแล้ว ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ไม่ยอมให้ใครมาพาตัวแดร์ริลไปเป็นแน่

“ฉันให้คุณพาเขาไปไม่ได้หรอก” สเตลล่าก้าวมาข้างหน้าและสบตาเข้ากับสายตาของควินซี่ น้ำเสียงเธอฟังดูหนักแน่น “แดร์ริลเป็นสามีของฉัน ดังนั้นเขาจะไปกับฉัน”

ถึงแม้ว่าสเตลล่าจะรู้ว่าแดร์ริลเป็นพระสวามีแห่งโลกใต้เมฆี แต่เธอก็เห็นว่าเจ้าหญิงไม่มีความรู้สึกใด ๆ ต่อเขาเลย ควินซีไม่เคยแลแดร์ริลถ้าหากเธอจะพาเขาหนีไปก็ตาม

คำพูดของสเตลล่ายิ่งกระตุกความรู้สึกของควินซี ร่างทรงเสน่ห์ของเธอปล่อยออร่าอันตรายออกมาขณะที่เธอจ้องไปที่สเตลล่า “นี่เธอกำลังจะแย่งสามีไปจากฉันงั้นเหรอ? เธอรู้ไหมว่าจะมีบทลงโทษอะไรรอเธออยู่น่ะ?”

สเตลล่าไม่ตอบ แต่ใบหน้าที่สวยงามของเธอดูมุ่งมั่นแน่วแน่ เธอจะไม่ขยับไปไหน ควินซีจะไม่มีวันพรากแดร์ริลไปจากเธอได้!

ผ่านไปสักพัก บรรยากาศก็เริ่มมืดมนลงเพราะดูเหมือนว่าอากาศจะเต็มไปด้วยกลิ่นดินปืน

โว้ว!

เมแกนและชนชั้นสูงจากสำนักต่าง ๆ ของจักรวาลโลกเฝ้าดูสถานการณ์นี้ด้วยความสนใจอย่างมาก

‘นี่ควินซีและสเตลล่ากำลังจะสู้กันเพื่อสามีของพวกเธอกันงั้นเหรอ?’

ริมฝีปากของเมแกนแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา เธอคิดว่าสเตลล่าและควินซีมาที่นั่นเพื่อช่วยเหลือแดร์ริล และเธอก็กังวลว่ามันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะต้องจัดการกับสองคนนั้น แต่ทว่าเมแกนกลับรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าควินซีและสเตลล่าจะเริ่มต่อสู้กันเองแทนที่จะร่วมมือกันเพื่อสู้กับเธอ

เมแกนชำเลืองมองแดร์ริล ‘ดูสิ่งที่นายทำสิ ไปพัวพันกับผู้หญิงมากมายขนาดนั้น ตอนนี้นายคงกำลังรู้สึกเจ็บใจสินะ!’

เวรเอ๊ย!