คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1711

“นี่แก”

ซูซานกัดริมฝีปากของเธอ พร้อมกับจ้องมองไปที่โดน็อก แล้วเธอก็ตะคอกใส่เขา “ฆ่าฉันให้ตายซะยังจะดีกว่า ไม่งั้นฉันจะฉีกแกออกเป็นชิ้น ๆ แน่”

ซูซานและโซรันแต่งงานกันมานาน พวกเขาเคารพและชื่นชมซึ่งกันและกันอย่างมาก ซูซานหมดความหวังและความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่หลังจากที่สามีเสียชีวิต หัวใจของเธอถูกครอบงำด้วยความรู้สึกรังเกียจและความเกลียดชัง

“จิ๊! จิ๊! จิ๊!”

เมื่อโดน็อกเห็นความสิ้นหวังในการฆ่าตัวตายของเธอ เขาก็แกล้งซูซาน “นี่เธออยากไปอยู่กับสามีจริง ๆ สินะ? ถ้าเป็นเช่นนั้น ฉันจะสนองความปรารถนาความตายให้เธอเอง!”

โดน็อกยกมือขวาขึ้นช้า ๆ และในเวลาเดียวกัน พลังภายในของเขาก็พลุ่งพล่าน

ทันใดนั้นเอง เรือนจำทั้งหมดก็เหมือนโกดังเก็บวัตถุระเบิดที่ติดไฟ ทุกคนตกใจกลัวขณะที่พวกเขาตะโกน

“โดน็อก หยุดนะ!”

“ถ้าแกแน่จริง ก็เข้ามาทางฉันนี่สิวะ!”

“แกมันสัตว์! สัตว์เดรัจฉาน!”

โดน็อกเพิกเฉยต่อคำพูดเดือดดาลทั้งหมดที่ประดังเข้าใส่เขา ขณะที่มือของเขาเข้าใกล้ น้ำตาของซูซานก็ไหลอาบใบหน้าของเธอ เธอเหลือบมองโซรันซึ่งนอนอยู่ใกล้ ๆ ด้วยสายตาของความเกลียดชังและความสิ้นหวังไม่มีที่สิ้นสุดที่กำลังกลืนกินเธอ

‘สามี ฉันจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้แล้วนะ’

ทันใดนั้นเอง โดน็อกก็ชักฝ่ามือออกและเยาะเย้ยเธอ “เธออยากตายเหรอ? ข่าวร้าย ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอตายง่าย ๆ หรอก!”

จากนั้นโดน็อกก็ชี้ไปที่ฟลอเรียนซึ่งอยู่ข้าง ๆ เขา “ฟลอเรียน ฉันต้องการความช่วยเหลือหน่อยน่ะ!”

“ได้เลยครับ ท่านองคมนตรี บอกมาได้เลยครับว่าคุณอยากให้ช่วยอะไร” ฟลอเรียนเข้าไปหาโดน็อกด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

ริมฝีปากของโดน็อกแย้มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และพูดช้า ๆ ว่า “กระจายข่าวว่าฉันได้ฆ่าโซรัน พ่อทูนหัวของแดร์ริลแล้วและฉันก็จับตัวแม่ทูนหัวของมันมาแล้ว ถ้ามันไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนี้ ม้นควรไปหาฉันที่เวสต์ริงตัน พร้อมกับจูปาเจี๋ยให้เร็วที่สุด”

ก่อนหน้านี้ โดน็อกต้องการฆ่าซูซานมาตลอด แต่เขาไม่สามารถบังคับตัวเองได้เพราะเธอดูน่าทึ่งเกินไป

ที่สำคัญไปกว่านั้น เจ้าศักดินาเคนนี่สัญญาว่าจะมอบคนสองคนให้เขาเท่านั้น และเขาได้ฆ่าหนึ่งในนั้นไปแล้ว ถ้าเขาต้องฆ่าคนที่สอง เขาก็จะไม่มีอะไรที่จะลากแดร์ริลออกมาจากที่ซ่อนได้