คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1714

เมื่อเธอมองไปเสาไม้พันกว่าต้น ไม่สิอาจจะหมื่นกว่านั่น เมแกนก็รู้สึกสับสนว่าทางออกคือทางไหน?

‘ไอ้บ้าเอ้ย! ถ้าแดร์ริลออกไปได้ ฉันก็ต้องออกไปได้สิ!’

เมแกนกัดริมฝีปากของเธอพร้อมกับครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่เสาไม้ แต่แล้วผลลัพธ์ก็คือเธอหลงทางภายในไม่กี่นาที ค่ายกลพันไม้ปริศนาเป็นค่ายกลที่ชาญฉลาดอย่างยิ่งและยากเกินกว่าที่จะทำความเข้าใจได้ เมแกนไม่รู้วิชาค่ายกลเลย แล้วเธอจะหนีออกไปได้อย่างไร?

“แดร์ริล ไอ้สารเลว! นายโกหกฉัน! ฉันอยากฆ่านายให้ตายไปซะ!” เนื่องจากเธอหาทางออกไม่ได้ เมแกนจึงโกรธจัดจนด่าทอออกเสียงดัง

ในขณะเดียวกัน…

แดร์ริลได้ผ่านเสาไม้โดยไม่มีเหงื่อออกเลยสักนิด และเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ถูกตอนที่เห็นทางออกอยู่ตรงหน้าเขา

เขาอยากจะหัวเราะออกมา

‘ช่างเป็นแผนการที่สมบูรณ์แบบในการล่อเธอไปโดนกับดักเสียจริง!’

‘เมแกน อยู่ที่นั่นแหละ และกลับตัวกลับใจใหม่ซะ’

แดร์ริลรู้สึกสบายใจเมื่อคิดถึงแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขา เขาเดินออกจากเขตหวงห้ามและตรงไปยังพระราชวัง แม้ว่าเขาจะค่อนข้างคุ้นเคยกับพระราชวัง แต่เขาก็ยังคงระมัดระวังตัวอยู่

แต่พระราชวังก็มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา

“แดร์ริล ไอ้สารเลว! นายโกหกฉัน ฉันจะฆ่านาย!”

ทันใดนั้นเอง เสียงที่เกรี้ยวกราดของเมแกนก็ดังมาจากด้านหลังเขา

เสียงของเธอดึงดูดความสนใจขององครักษ์ที่ลาดตระเวนอยู่บริเวณใกล้ ๆ แล้วพวกเขาก็รีบไปที่เสียงต้นตอในทันที

“นั่นใครน่ะ?”

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!”

เมแกนติดอยู่ในค่ายกลขนาดใหญ่ ดังนั้นองครักษ์จึงมองไม่เห็นเธอ แต่ทว่าพวกเขาก็พบเจอเข้ากับแดร์ริลแทน พวกเขาตะโกนใส่และล้อมเขาเอาไว้

แดร์ริลไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ เขาหันกลับและวิ่งไปยังส่วนลึกของพระราชวัง