คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1717

”จักรพรรดิโฮ่วอี้ กระหม่อมขอโทษ กระหม่อมไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าท่านเพียงแค่ต้องการให้ท่านคลุ้มคลั่งเท่านั้น ไม่เช่นนั้นท่านคงไม่ปล่อยกระหม่อมที่เขามาบุกรุกห้องบ่มเพาะของท่านให้รอดไป กระหม่อมไม่รู้ว่าจะถึงขั้นทำให้พระองค์ต้องสิ้นพระชนม์”

แดร์ริลยืนข้างศพขณะที่เขาประสานมือเข้าด้วยกันและพูดพึมพำเบา ๆ

หลังจากเขาพูดสิ่งที่ต้องการจบ แดร์ริลก็เดินไปที่ผนังแตกร้าวก่อนหยิบโอสถสองสามอย่างที่ซ่อนอยู่ในช่องลับออกมา เขาไม่เสียเวลารีรอและกลืนโอสถเม็ดหนึ่งลงไป

ฟุ่ม!

ทันทีที่กลืนโอสถลงไป แดร์ริลรู้สึกได้ถึงความกระแสอุ่นร้อนวาบไปทั่วร่างจากม่านพลัง เขารู้สึกอบอุ่นและสบายมาก

แดร์ริลไม่ยอมเสียเวลา เขารีบนั่งขัดสมาธิและเริ่มซึมซับพลังไว้

ไม่นานเวลาครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไปเมื่อแดร์ริลลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง มีแสงสว่างสองสายส่องออกมาจากดวงตาเจิดจ้าของเขา เขาตื่นเต้นจนเกินบรรยาย

‘ฉันหายดีแล้ว!’ เขาหัวเราะ

พลังภายในของเขาฟื้นคืนมาจนหมดแล้ว

แดร์ริลนั้นตื่นเต้นอย่างมาก เขารีบลุกขึ้นและเร่งรุดออกไปจากห้องลับทันที

เมื่อเขาออกไปด้านนอกก็รู้สึกได้ถึงรอบข้างที่เงียบสงัด เขาถอนใจอย่างโล่งอก เห็นได้ชัดว่าบริเวณนี้เป็นพื้นที่ต้องห้ามเพื่อการบ่มเพาะของจักรพรรดิโฮ่วอี้ ปกติจึงไม่มีใครเข้ามาใกล้อาคารนี้

ไม่มีใครยกเว้นแดร์ริล ที่รู้เรื่องการตายอย่างปัจจุปันทันด่วนของจักรพรรดิโฮ่วอี้

แดร์ริลไม่รีรอขณะที่เขารวบรวมพลังภายในและฉวยโอกาสของความมืดยามค่ำคืนแอบออกไปจากราชวัง

แดร์ริลออกจากวังไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาออกมาจากห้องลับ เมื่อเขาขึ้นมาบนยอดเขาตรงข้ามกับปราสาทเขาก็เห็นเซลีนและควีนนี่ยังโดนมัดอยู่ที่นั่น สำนักใหญ่ ๆ จากทวีปจักรวาลโลกต่างก็มารวมตัวอยู่ที่นั่นเช่นกันขณะที่รอเมแกนอยู่ เมื่อแดร์ริลมาถึงยอดเขา เขาก็เห็นว่าทุกคนรวมถึงเคนท์ ต่างก็ดูร้อนรนขณะที่รอให้เมแกนกลับมา

“แดร์ริล!”

เคนท์เรียกแดร์ริลอย่างร้อนใจ “ทำไมนายถึงมาคนเดียว? แล้วเม็กล่ะ?” เขากล้าที่จะเรียกเมแกนด้วยชื่อเล่นเวลาที่เธอไม่ได้อยู่ใกล้

ทุกคนรอบข้างต่างก็จ้องแดร์ริลเขม็ง พวกเขารู้สึกสับสน

‘มันน่าแปลกที่แดร์ริลกลับมาคนเดียว’