คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1733

“เจ้าเด็กน้อยเอ๊ย!” หยางเจียนพินิจพิเคราะห์แดร์ริลก่อนที่จะเยาะเย้ยเขา “มีแค่นี้เองเหรอ? ลุกขึ้นต่อกันเถอะ”

หยางเจียนจับกระบี่สองคมสามแฉกของเขาพร้อมกับเดินเข้าไปหาแดร์ริลอย่างช้า ๆ

กลิ่นอายที่น่าเกรงขามของเขาแผ่กระจายไปทั่วป่า

อึก!

แดร์ริลรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก เขากลืนน้ำลายอย่างระแวดระวังและคร่ำครวญถึงชะตากรรมของเขาอยู่ในใจ!

“ช้าก่อน!”

แดร์ริลร้องขอความเมตตาเมื่อหยางเจียนเดินเข้ามาใกล้ ๆ เขาตะโกนว่า “ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง ข้ายอมจำนนแล้ว เลิกสู้กันเถอะ ขอร้องล่ะ…”

แดร์ริลเป็นเจ้าสำนักประตูสุราลัยและเขายอมตายเสียดีกว่าที่จะยอมจำนน แต่เขาเองก็ไม่มีทางเลือกเนื่องจากความแข็งแกร่งของยอดปรมาจารย์เอ้อหลางนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ นี่คงเป็นการฆ่าตัวตายชัด ๆ หากยังคงสู้กับเขาต่อไป

ยอดปรมาจารย์เอ้อหลางเป็นนักสู้ที่มีชื่อเสียงมานานนับพันปี แดร์ริลไม่รู้สึกอับอายเลยสักนิดที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ต่อคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นนี้!

ที่สำคัญกว่าไปนั้น เซลีนกำลังตกอยู่ในอันตราย เธอยังคงต้องการแดร์ริลให้ช่วยเธออยู่

หวือ!

แววตาของหยางเจียนเป็นประกายเมื่อเขาได้ยินคำพูดของแดร์ริล เขายกมือขึ้นและเก็บกระบี่สองคมสามแฉกกลับเข้าฝักไป

หยางเจียนเป็นคนเห็นแก่ตัว เขาไม่ได้คิดว่ามันท้าทายเท่าไหร่นักที่จะต่อสู้กับแดร์ริล ดังนั้นมันจึงไม่มีความหมายอะไรที่จะดันทุรังสู้ต่อในเมื่อชายหนุ่มร้องขอความเมตตาและยอมจำนนเสียแล้ว

หลังจากนั้น หยางเจียนก็เอียงศีรษะและมองไปที่กงกง “เจ้าตัดสินใจต่อไปได้เลยว่าจะทำยังไงต่อ!”

อืม!

กงกงพยักหน้า เธอตื่นเต้นและมีความสุขมาก

นั่นคือสิ่งที่เธอคาดหวังเอาไว้อยู่แล้ว สุดยอดปรมาจารย์เอ้อหลางสามารถปราบแดร์ริลได้ภายในสองกระบวนท่าเท่านั้น!

กงกงพอใจมาก เธอกำลังจะเอื้อมมือเพื่อรวบตัวแดร์ริล

“ช้าก่อน!”

จู่ ๆ แดร์ริลก็ตะโกนออกมา เขามองไปที่หยางเจียนด้วยสีหน้าจริงใจ “ท่านยอดปรมาจารย์เอ้อหลาง ท่านเป็นคนไม่ย่อท้อและแข็งแกร่งมาก ผมมีคำร้องขออย่างสัตย์จริงอยู่ข้อหนึ่ง ผมหวังว่าท่านจะช่วยผมได้ใช่ไหม?”