คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1737

ในขณะที่ทุกคนพูดถึงคำจารึกที่จักรพรรดิโฮ่วอี้ทิ้งเอาไว้!

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? คำเหล่านี้ถูกจารึกไว้บนแท่นหยกได้ยังไงกัน?”

“จำตอนที่จูปาเจี๋ยขุ่นเคืองจักรพรรดินีฉางเอ๋อและจักรพรรดิโฮ่วอี้ขังเขาไว้ในค่ายกลได้ไหม?”

“ตอนนั้นจักรพรรดินีฉางเอ๋อและจูปาเจี่ยกำลังแอบคบหาดูใจกันงั้นเหรอ? และฝ่าบาททรงเห็นพวกเขาโดยบังเอิญเข้าและนั่นคือสาเหตุที่พระองค์สิ้นพระชนม์เหรอ?”

การสนทนาเกิดขึ้นด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ แต่ฉางเอ๋อก็ได้ยินอย่างชัดเจน!

ฉางเอ๋อหน้าแดงก่ำและสมองของเธอก็มึนงง เธอรู้สึกว้าวุ่นใจ ‘สิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้ยังไง? จูปาเจี๋ยและฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมฝ่าบาทถึงได้สลักชื่อของเราไว้บนแท่นหยกล่ะ?’

ชั่วขณะหนึ่งนั้นเอง บรรยากาศในห้องนั้นก็เลวร้ายมาก

แดร์ริลหัวเราะในใจ

‘นั่นคือเบาะแสเหรอ?’

แดร์ริลเดาว่าจักรพรรดิต้องหลงกลเสียงของเขา เขาคงจะต้องได้ยินว่าจูปาเจี๋ยและฉางเอ๋อแอบคบหาดูใจกัน แล้วจึงใช้นิ้วมือสลักชื่อทั้งสองลงบนแท่นหยกเป็นแน่

ตอนที่จักรพรรดิโฮ่วอี้มองกลับมาและตระหนักว่าแดร์ริลคือคนเดียวที่อยู่ตรงนั่น มันก็ได้สายเกินไปแล้ว

“หยางเจียน!”

ฉางเอ๋อดึงสติของเธอกลับมาและมองไปที่หยางเจียนอย่างเงียบ ๆ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”

“ท่านหมายความว่าอย่างไร?”

หยางเจียนก้าวไปข้างหน้า เขาช่างเป็นคนที่น่าเกรงขาม “ข้าคิดว่าข้าคงไม่ต้องอธิบายมากกว่านี้แล้วนะ ท่านน่าจะรู้ดีกว่าใคร เหตุใดฝ่าบาทจึงสลักชื่อจูปาเจี๋ยและชื่อของท่านไว้บนแท่นหยกกันล่ะ?”

เสียงของหยางเจียนเย็นชาพร้อมกับจ้องมองที่ฉางเอ๋อ เขาพูดว่า “ทำไมท่านไม่บอกพวกเราล่ะว่าการสิ้นพระชนม์ของฝ่าบาทเกี่ยวข้องกับท่านไหม? แล้วนอกจากนี้ จูปาเจี๋ยยังคงซ่อนอยู่ในพระราชวังหรือไม่?”