คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1779

หัวใจเอร่าแทบกระดอนออกมาจากปากเมื่อเห็นจางจือคุยกับตัวเองแบบน่ากลัว เธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

จางจือหันมามองเอร่าแล้วตอนนี้ “เจ้าเด็กคนที่เอาดาบแทงข้ามันไปไหนแล้วล่ะ? เจ้าเป็นใครกัน?”

เอร่าไปต่อไม่ถูกเธออึ้งไป “เด็กเหรอ? เด็กอะไร? ที่นี่มีฉันแค่คนเดียว”

‘หมอนี่บ้าไปแล้วเหรอเปล่า?’

ตอนนี้เอร่ายังไม่รู้ว่าคนที่จางจือพูดถึงก็คือเมแกน

อืม

จางจือขมวดคิ้วเพราะว่าจากสีหน้าจริงจังของเอร่านั้นดูเหมือนว่าเธอไม่ได้โกหก สายตาเขาเลื่อนมาจับจ้องที่ดาบยาวในมือเธอแทน “เอาล่ะ เจ้าบอกว่าไม่เกี่ยวกับเด็กนั่นแต่ว่าเจ้าก็ถือดาบจ่อตรงหน้าข้าทำไม? เจ้าจะฆ่าข้าเหรอ?”

เสียงเขาไม่ดังนักแต่ว่าก็มีพลังกดข่มมาก

“ฉัน…”

เอร่าตัวสั่นสะท้านและส่ายหน้าทันที “ผู้อาวุโส ท่านเข้าใจผิดแล้ว ฉันแค่คิดว่าจะตัดโซ่ที่ล่ามท่านออกแล้วก็ฝังท่านให้ดี…”

ดวงตาของจางจือเปล่งประกายเมื่อได้ยินดังนั้นและสีหน้าเขาก็เปลี่ยนเป็นสงบนิ่ง เขาชื่นชมเธอว่า “กลายเป็นว่าข้ากล่าวหาเจ้าผิด ๆ มันหายากนะที่เด็กเยาว์วัยอย่างเจ้าจะมีจิตใจดีแบบนี้”

จากนั้นจางจือก็คิดถึงเมแกนพร้อมกัดริมฝีปากและพูดอย่างใส่อารมณ์ว่า “ใครจะไปคิดว่าคนที่มีรูปโฉมงดงามอย่างนางจะโหดร้ายเยี่ยงนั้น?”

เอร่ารู้สึกได้ว่ารังสีฆ่าฟันจากตัวเขาลดน้อยลงแล้ว แต่เธอก็ยังไม่วางใจและถามอย่างระมัดระวังว่า “ผู้อาวุโส ทะ-ทะ-ท่านเป็นใครกันเหรอ?์”

“ฮ่าฮ่า…”

จางจือหัวเราะแต่สีหน้าเขาแฝงแววเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง “ข้าคือคนที่โดนโลกนี้ลืม เจ้าหนู เจ้าเคยได้ยินชื่อแม่ทัพสวรรค์จางจือหรือไม่?”