คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 18

"ขยะ?"

อีวอนรู้สึกว่าคำอธิบายนั้นน่าสนใจ ถ้าเธอเดาไม่ผิด กล่องนี้ต้องถูกใช้ในวังหลวงจากสมัยราชวงศ์ชิง ในรัชสมัยของจักรพรรดิเฉียนหลง วัสดุที่ใช้ทำกล่องใบนี้มีค่าสูงมาก และมีความเป็นไปได้สูงที่มันจะเป็น ด้ายทองคำหนานมู่

แม้ว่ามันจะชัดเจนว่ากล่องนั้นมีความสึกกร่อนตามกาลเวลา และดูผุพังไม่น้อย แต่ความประณีตในชิ้นงานนั้นยิ่งตรวจสอบใกล้ ๆ ก็พบว่ามันยิ่งงดงามขึ้นเรื่อย ๆ

ลำพังแค่ตัวกล่องก็มีราคานับแสนแล้ว แต่มันถูกทำราวกับเป็นขยะ?!

และด้วยนิสัยจากอาชีพที่ทำ อีวอนเปิดกระเป๋าและนำแว่นขยายสีเขียวพาสเทลออกมา

ตระกูลยังนั้นทำธุรกิจวัตถุโบราณมาหลายต่อหลายรุ่น บางครั้งก็ไปพบเข้ากับวัตถุล้ำค่าจากข้างถนน มันจึงเป็นเรื่องจำเป็นที่จะต้องพกแว่นขยายไปไหนมาไหหนด้วยเสมอ

"ประธานยัง คุณกำลังทำอะไรอยู่?"

หญิงชราถามอย่างช่วยไม่ได้ "นี่มันก็แค่ขยะ เดี๋ยวคนรับใช้จะมาเก็บมันไปทิ้งถังขยะแล้ว"

อีวอนยังคงเงียบ เธอกำลังวิเคราะห์กล่องไม้ด้วยแว่นขยายของเธอ หยดเหงื่อถึงกับไหลออกมาจากหน้าผากของเธอ!

มันมีมังกรทองถูกสลักบนกล่อง!

แม้ว่ามันจะผ่านการกระทบกระทั่งมาหลายปี แต่ภายใต้การมองผ่านแว่นขยาย ข้อเท็จจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่ามันถูกใช้โดยจักพรรดิก็ปรากฏขึ้น!

ย้อนกลับไปในสมัยยุคศักดินา มีไม่กี่คนที่กล้าสร้างงานแกะสลักมังกร! มีเพียงช่วงเวลาที่อำนาจของจักรพรรดิขึ้นถึงจุดสุดยอดแล้วเท่านั้น และมีเพียงแค่ช่างแกะสลักขององค์จักรพรรดิเท่านั้นที่จะสลักกล่อง

การประเมินก่อนหน้านี้ที่เคยคิดไว้ว่ามันมีราคาหลายแสนถือเป็นการประเมินที่ต่ำเกินไปมาก มันมีมูลค่าอย่างน้อยหนึ่งล้าน!

"ประธานยัง? เชิญนั่งก่อนเถอะครับ" วิลเลียมเดินเข้ามาและก้มหัวให้อย่างเคารพต่ออีวอน "ประธานยัง งานเลี้ยงจะเริ่มแล้วครับ"

อีวอนเก็บแว่นขยายกลับไปและกระซิบ "กล่องนี้...? เป็นของขวัญของใคร?"

"ไม่มี!" วิลเลียมรีบตอบและโบกมือ "อย่าเข้าใจผมผิด ประธานยัง แขกของเขาทุกคนล้วนเป็นบุคคลผู้ทรงเกียรติ พวกเขาไม่มีทางซื้อของขวัญจากร้านขายของข้างทางอยู่แล้ว ฮ่าฮ่า!"

ยังไงก็ตาม ตระกูลลินดันยังคงเป็นตระกูลที่ทรงเกียรติ ไม่มีทางที่จะยอมรับของขวัญแบบนี้แน่

ทันทีที่วิลเลียมกล่าวจบ เขาก็หยิบกล่องออกไปและทำท่าจะโยนมันลงไปในถังขยะ

หญิงชราจ้องมองวิลเลียมด้วยความชื่นชม เขาเป็นหลานที่ยอดเยี่ยม และเธอก็ไม่ได้โปรดปรานเขาโดยเสียเปล่า!

"เดี๋ยว"

อีวอนกล่าวซ้ำและหยิบเอากล่องกลับมา เธอเข้าใจในที่สุดว่าทุกคนในที่นี้เข้าใจผิดเกี่ยวกับของชิ้นนี้! ของจากร้านข้างทาง? ไม่มีใครรู้เลยว่ามันคือสมบัติล้ำค่า!

เธอเปิดกล่องอย่างช้า ๆ ด้วยความตื่นเต้น แทบจะในทันที อีวอนตกตะลึง เธอขนลุกและสั่นสะท้านไปทั้งตัว!

นี่... หรือว่ามัน หรือว่า?! นี่เธอเห็นภาพหลอนรึเปล่า?

พัดจักรวาลไร้สิ้นสุด?!

นี่มันเป็นไปได้ยังไง!

อีวอนกัดริมฝีปากแน่นจนแทบจะมีเลือดไหลออกมา!

เป็นความรู้พื้นฐานอยู่แล้วว่าจักรพรรดิเฉียนหลงนั้นทรงโปรดปรานของอยู่สองสิ่ง อย่างแรกนั้นคือตราประทับแกะสลัก มีการกล่าวไว้ว่าจักรพรรดิเฉียนหลงนั้นได้สร้างตราประทับไว้กว่าแสนชิ้น!

งานอดิเรกที่สองของพระองค์คือการนิพรธ์บทกวี พระองค์แต่งกวีกว่า 40,000 บทในช่วงชีวิตของพระองค์ แม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น แต่บทกวีส่วนใหญ่ก็เป็นบทกวีที่ไม่ได้ดีเลิศนักและมีเพียงไม่กี่คนที่จดจำมันได้ดี ยังไงก็ตาม มีกลอนบทหนึ่งที่ทุกคนจดจำมันได้อย่างชัดเจน

กลอนบทนั้นคือ: 'หนึ่งเกล็ด, สองเกล็ด, เกล็ดเหมันต์ที่สามและสี่; ห้า หก, เจ็ด แปด, เก้าเกล็ด, สิบและต่อไป; ร่อนลงในดอกเหมย, เกล็ดเหมันต์พลันหายไป'

สามประโยคแรกของกลอนนั้นถูกประพันธ์โดยจักรพรรดิเฉียนหลงเอง แต่ประโยคที่สี่นั้นถูกจี เสี่ยวหลัน เป็นผู้จบมัน

ตำนานกล่าวว่าจักรพรรดิเฉียนหลงนั้นพอพระทัยมากกับกลอนที่พระองค์แต่ง และได้ตรัสให้จิตรกรเอกของพระองค์วาดภาพทิวทัศน์ออกมาและใช้มันในการทำพัด

จักรพรรดิเฉียนหลงได้จารึกกลอนบทนั้นลงไปในพัดและประทับตรามากมายลงไปอีก ซึ่งทำให้พระองค์พอพระทัยมาก

พัดชิ้นนี้เป็นที่รู้กันว่าเป็นพัดที่ดีที่สุดในราชวงศ์ชิง! จักรพรรดิเฉียนหลงได้ตั้งชื่อพัดนี้ว่า พัดจักรวาลไร้สิ้นสุด!

พัดชิ้นนี้ถูกเก็บในพระราชวังต้องห้ามมาตลอด แต่หลังจากราชวงศ์ชิงล่มสลาย พระราชวังต้องห้ามนั้นถูกกวาดสิ้นโดยคนต่างชาติ ด้วยเหตุการณ์ครั้งนั้น ก็ไม่มีใครได้ข่าวของพัดชิ้นนี้อีกเลย

และในเวลานี้ เธอก็ได้เห็นพัดนั้นต่อหน้าต่อตาของเธอ!

อีวอนนั้นสั่นสะท้านจนขาของเธออ่อนยวบ ความคิดแรกของเธอคืออยากจะหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปมันส่งให้พ่อของเธอ เขาต้องปลื้มสุดขีดแน่! พัดนี้เป็นสุดยอดแห่งสมบัติของเหล่านักสะสม เหล่าคนที่เพียงแค่มองก็เห็นคุณค่าของมัน!

"ประธานยัง ผมจะปาพัดนี่ทิ้งไป อย่าทำให้มือคุณสกปรกเลยครับ" วิลเลียมกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ผมรู้ว่าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญวัตถุโบราณ และคุณคงรู้สึกว่ามันน่าขำที่มีของปลอมแบบนี้ปรากฏอยู่ในบ้านลินดันของเรา"