คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1800

ร่างของแอมโบรสสั่นเทาเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังมาจากในสวน เขารู้สึกแปลกใจแต่ก็ดีใจเช่นเดียวกัน

แม้ว่าเสียงจะไม่ดังมากนัก แต่แอมโบรสก็สามารถบอกได้อย่างง่ายดายเลยว่าเป็นเสียงของเมแกน

ในวินาทีถัดมาจากนั้น เขาก็รีบเข้าไปในสวนทันทีอย่างไม่ลังเล

เมื่อครั้นเขาเข้าไปในสวน เขาก็ตกตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึก ๆ

‘เวรเอ๊ย ทำไมถึงได้มีเสาไม้เยอะขนาดนี้’

หลังจากรวบรวมความคิดได้แล้ว เขาก็เดินเข้าไปอย่างไม่ลังเล

แอมโบรสไม่รู้อะไรเกี่ยวกับค่ายกลเลย เขายังคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เขากำลังมองดูอยู่คือค่ายกลพันไม้ปริศนาที่เมแกนถูกขังอยู่ก็เพราะค่ายกลนี้

แอมโบรสไม่ทันได้สังเกตในตอนแรก แต่ทว่าหลังจากเดินไปได้สักพักเขาก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง

‘เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงยังได้มีเสาไม้มากมายขนาดนี้หลังจากที่ฉันเลี้ยวมาตั้งหลายครั้งแล้วล่ะ?’ เขาครุ่นคิด

แอมโบรสอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปเสียงดัง “เมแกน คุณได้ยินผมไหม?”

“แอมโบรส?”

ตอนนี้เมแกนติดอยู่ในนั้นมาหลายวันแล้ว เธอรู้สึกกังวลใจอย่างมาก ตอนที่จู่ ๆ เธอได้ยินเสียงของแอมโบรส เธอก็รู้สึกประหลาดใจแต่ก็รู้สึกชื้นใจขึ้นมาในทันที “แอมโบรส นั่นนายเหรอ?”

แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นแอมโบรสเพราะพวกเขาถูกกั้นด้วยเสาไม้ แต่ในใจของเมแกนก็มีดีใจเป็นอย่างมากเมื่อรู้ว่าแอมโบรสได้มาช่วยเธอแล้ว

“ผมเอง” แอมโบรสเหงื่อแตกพลั่ก เขาตอบพร้อมกับมองหาทางออก “เสาไม้พวกนี้คืออะไรเนี่ย?”

“นี่เป็นค่ายกลที่แข็งแกร่งมาก อย่ารีบร้อนเข้ามาในนี้นะ นายจะต้องหาวิธีแก้ค่ายกลก่อน”

“ผะ-ผมอยู่ในนี้แล้ว!”

“นี่นาย…”

ในเวลาเดียวกันที่ด้านนอกของเมืองหลวง กองทัพโมอาน่าเหนือยังคงต่อสู้กับแฟนนี่และคนอื่น ๆ การต่อสู้เริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น