คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1834

แด๊กซ์และคนอื่น ๆ ไม่ได้พูดอะไรอีกเมื่อเห็นสโลนมีความมุ่งมั่นเช่นนั้น

ไม่นานนักแด๊กซ์และครอบครัวคาร์เตอร์ก็มุ่งหน้ากลับไปยังจักรวาลโลกหลังจากกล่าวคำอำลากับเธอเสร็จ

สโลนไม่หยุดพักใด ๆ แต่รีบมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองหลวงในทันทีเมื่อท้องฟ้าสว่าง

เจ้าศักดินาเคนนี่รู้สึกโกรธอย่างมากที่นักโทษคนสำคัญเหล่านั้นหนีไปได้

ภายในห้องโถงเปี่ยมพลัง เจ้าศักดินาเคนนี่นั่งอยู่ที่ตรงนั้นด้วยท่าทางที่น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก ขุนนางที่อยู่ด้านล่างของเขาต่างก็กำลังรู้สึกหวาดกลัว เพราะพวกเขาไม่กล้าแม้แต่ที่จะหายใจออกมา

ฟลอเรียนคุกเข่าอยู่ตรงนั้นพร้อมกับเหงื่อที่แตกพลั่ก

“ฟลอเรียน”

เจ้าศักดินาเคนนี่จ้องไปที่ฟลอเรียน “เกิดอะไรขึ้น? คนใกล้ชิดแดร์ริลได้หนีไปหมดแล้ว นายจะแก้ตัวกับเรื่องนี้ยังไง?”

“ฝ่าบาท” หน้าผากของฟลอเรียนโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นเฉียบพร้อมกับพูดอกมาอย่างหวาดกลัวว่า “กระหม่อมก็ไม่รู้เหมือนกันพะยะค่ะ มีคนขโมยป้ายสัญลักษณ์ผู้บังคับบัญชาการทหารของกระหม่อมไปและแอบปล่อยนักโทษหนีไป กระหม่อมยังคงสืบหาเรื่องนี้อยู่พะยะค่ะ”

ฟลอเรียนรู้สึกขมขื่นในใจเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนั้น

ตอนแรกเขาคิดว่าเขาจะสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อเลื่อนตำแหน่งได้ แต่ไม่คิดว่านักโทษถูกช่วยออกไปเพียงข้ามคืน

สโลนที่สวมชุดเกราะอ่อนได้เดินเข้ามาในขณะที่พวกเขากำลังพูดอยู่

ดวงตาของฟลอเรียนเป็นประกายเมื่อเห็นสโลนและพูดเสียงดังว่า “ฝ่าบาท เรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับสโลนอย่างแน่นอนพะยะค่ะ เธอมาหากระหม่อมเมื่อคืนและอ้อนวอนให้กระหม่อมปล่อยพวกเขาไป เธอเอาป้ายสัญลักษณ์ผู้บังคับบัญชาการทหารของกระหม่อมไปแน่ ๆ กรุณาตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยพะยะค่ะ”

จากนั้นฟลอเรียนก็มองเขม็งไปที่สโลนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้นและความขุ่นเคือง

มีเพียงสโลนเท่านั้นที่มาหาเขาตั้งแต่เมื่อคืนก่อนจนกระทั่งถึงตอนนี้ เธอต้องขโมยป้ายสัญลักษณ์ของเขาไปแน่ ๆ

ฟึ่บบ!

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่สโลนเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

“ใต้เท้าสโลน” เจ้าศักดินาเคนนี่ขมวดคิ้วอย่างแรงพร้อมกับมองไปที่สโลนและพูดเสียงต่ำว่า “สิ่งที่ฟลอเรียนพูดเป็นความจริงหรือเปล่า?”

“โอ้!”