คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1847

เมื่อเฟลิกซ์เรียกเธอว่าพี่สะใภ้ ฉางเอ๋อก็กระทืบเท้าอย่างฉุนเฉียว เธอดึงแขนแดร์ริลและบอกเบา ๆ ว่า “แดร์ริล รีบไปกันเถอะ”

เธอเป็นจักรพรรดินีแต่เธอต้องมายอมรับว่าตัวเองมีความสัมพันธ์กับแดร์ริล มันน่าอับอายจนพูดแทบไม่ออก

เธออยากจะไปก่อนที่คนพวกนี้จะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ

อืม

แดร์ริลคำรามตอบในคอก่อนที่จะบอกว่า “แต่ว่า เมื่อกี้ท่านเรียกกระหม่อมว่าอะไรนะ?”

แดร์ริลเอามือป้องหูแบบแกล้ง ๆ พร้อมกับยิ้มและมองฉางเอ๋อ

ฉางเอ๋อตัวสั่นระริกเมื่อเธอเห็นแววเสียดสีในรอยยิ้มของแดร์ริล เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเขาหมายความว่าอะไร?

“สวามี…” ฉางเอ๋อพูดเบา ๆ พร้อมกัดริมฝีปาก

ใบหน้าเธอแดงก่ำ เธอเห็นแดร์ริลเป็นเพียงไพร่ไร้ยางอายและไม่มีความเคารพนับถือใด ๆ ให้เขา เธอถึงขึ้นเกลียดเขาด้วยซ้ำแต่ตอนนี้เธอต้องมาโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งและเรียกเขาว่าสวามี

“สวามีฟังดูเป็นทางการเกินไป ไหน ๆ เราก็อยู่ที่ทวีปมิสท์ลอเรน เราควรต้องทำตามธรรมเนียมของพวกเขา เรียกกระหม่อมว่าสามีแทนดีกว่า” แดร์ริลพูดพร้อมรอยยิ้ม

“เจ้า-”

ฉางเอ๋อเดือดจัด เธอมองแดร์ริล เธอนั้นทั้งอับอายและโมโหในเวลาเดียวกันจนพูดอะไรไม่ออกอีก

แดร์ริลนั้นบังอาจมาก เธอเรียกเขาว่าสวามีแล้วแต่เขาก็ยังอยากให้เธอเรียกเขาว่าสามีอีกเหรอ?

ฉางเอ๋ออยากจะฆ่าแดร์ริลซะ ไม่ก็ทิ้งเธอไว้ที่นี่ซะ แต่เมื่อเธอเห็นเฟลิกซ์และคนของเขา ฉางเอ๋อก็กัดริมฝีปากและอดทนไว้

ไม่กี่วินาทีต่อมาฉางเอ๋อก็สงบใจได้ เธอก้มหัวลงและเรียกแดร์ริลเบา ๆ “สามี…”

แดร์ริลแอบหัวเราะ

คำนี้ฟังดูอ่อนโยนและดึงดูดใจจนทำให้แดร์ริลใจอ่อนยวบ เขาไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะทำให้ฉางเอ๋อเรียกเขาว่าสามีได้ แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว