คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ นิยาย บท 1888

ฉางเอ๋อกัดริมฝีปาก เธอคิดว่าเธอจะสามารถกลับไปที่เมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ และต่อสู้เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ แล้วพวกเขาก็จะวางแผนในการทวงคืนอำนาจการปกครองมาจากหยางเจียน เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะได้เจอกับสุนัขคำรณสวรรค์ทันทีที่เธอเข้าสู่โมอาน่าเหนือเช่นนี้

แดร์ริลหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากที่ได้ยินฉางเอ๋อ เขาไม่อาจซ่อนความตกใจของเขาเอาไว้ได้

‘สุนัขสามารถหาตำแหน่งของฉันได้จากกลิ่นของฉันงั้นเหรอ? สุนัขคำรณสวรรค์ช่างสมกับที่เป็นสัตว์เทพของหยางเจียนจริง ๆ ความสามารถในการไล่ล่าของมันนั้นยอดเยี่ยมมาก’

แดร์ริลรู้สึกจนตรอก เขายิ้มออกมาอย่างขมขื่น “พวกเราจบเห่แล้วล่ะพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้สุนัขคำรณสวรรค์หาพวกเราจนเจอแล้ว พวกเราไม่มีที่ให้หนีแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

ฉางเอ๋อขมวดคิ้วและจู่ ๆ นึกอะไรบางอย่างออก เธอมองไปที่แดร์ริลและพูดว่า “เจ้าไม่ได้บอกหรอกเหรอว่ารถของเจ้ามันเร็ว? ทำไมพวกเราไม่พยายามขับมันให้เร็วกว่าสุนัขล่ะ?”

‘อะไรนะ?’

แดร์ริลตกตะลึงไปชั่วขณะ ในเวลาเดียวกันนั้น เขาก็คิดว่ามันช่างเป็นเรื่องที่น่าขันมากที่ฉางเอ๋อจะมีจินตนาการที่โลดโผนเช่นนี้

เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ที่คิดว่าเฟอร์รารี่จะสามารถวิ่งได้เร็วกว่าสุนัขคำรณสวรรค์!

“พระมเหสีฉางเอ๋อ” แดร์ริลพูดพร้อมกับรอยยิ้มอันแสนเจ้าเล่ห์ “ซูเปอร์คาร์คันนี้เร็วมากก็จริง แต่โชคไม่ดีที่ในโมอาน่าเหนือนี้ไม่มีถนนที่ดีที่จะให้มันได้ทำงานแบบเต็มที่ที่สุด แล้วอีกอย่าง น้ำมันของเราก็ใกล้จะหมดลงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ไร้ประโยชน์สิ้นดี!” ฉางเอ๋อกลอกตาและกระทืบเท้า “งั้นก็คิดสิว่าจะทำยังไง เร็ว ๆ เข้าสิ!”

แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าน้ำมันหมดนั้นหมายความว่าอะไร แต่ฉางเอ๋อก็เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อที่จะคิดว่ารถนั้นวิ่งได้เร็วกว่าสุนัขคำรณสวรรค์

แดร์ริลกระวนกระวายใจเมื่อเห็นว่าสุนัขคำรณสวรรค์เข้ามาใกล้แล้ว เขี้ยวของมันมีประกายแสงอันน่าสะพรึงกลัวในยามค่ำคืน

ภายในวินาทีถัดมา แดร์ริลก็นึกอะไรบางอย่างได้และเขารีบถามผางถ่งที่อยู่ในเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติ “ผางถ่ง นายเป็นคนมีไหวพริบมาก นายรู้วิธีกำจัดสุนัขตัวนี้ไหม?”

จากระดับความแข็งแกร่งของเขาทำให้แดร์ริลไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวสุนัขคำรณสวรรค์ แต่เขากังวลว่าหยางเจียนจะปรากฏตัวขึ้นในทันทีทันใดและเขาจะไม่มีเวลาที่จะหนีไปได้ แดร์ริลจึงไม่มีอารมณ์ที่จะจัดการกับสุนัขคำรณสวรรค์ เขาเพียงแค่ต้องการกำจัดมันให้โดยเร็วที่สุด

“นายท่าน!”

ผางถ่งตอบกลับแทบจะโดยทันที “สุนัขคำรณสวรรค์เก่งในการไลล่าด้วยจมูกที่ไวของมัน ท่านอาจจะมีโอกาสหลบหนีได้ถ้าท่านเริ่มจากจัดการที่จมูกของมันก่อน”

‘จมูก?’

แดร์ริลผวา แล้วดวงตาของเขาก็เปร่งประกายขึ้น

‘ฉันเข้าใจแล้ว’ เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ